Sopran: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M
 
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
'''Sopran''' – najwyższy głos ludzki, charakterystyczny głównie dla [[Kobieta|kobiet]] i [[Dziecko|dzieci]] do lat 10, aczkolwiek znane są [[Justin Bieber|osoby płci męskiej śpiewające tym głosem]]. Sopran sięga do c3, czasami nawet h3, co czyni go głosem piskliwym i trudnym do zniesienia. Wyjątek stanowią fani [[opera|opery]] oraz serialu [[M jak miłość]], gdyż [[Hanka Mostowiak|Hanka]] wypomina Markowi jego zdrady, drąc się na całe województwo mazowieckie głosem w tej właśnie tonacji.
{{Agitka}}
'''Sopran''' – najwyższy głos ludzki, charakterystyczny głównie dla kobiet i dzieci do 10 lat, aczkolwiek znane są [[Justin Bieber|osoby płci męskiej śpiewające tym głosem]]. Sopran sięga do c3, czasami nawet h3, co czyni go głosem piskliwym i trudnym do zniesienia. Wyjątek stanowią fani [[opera|opery]] oraz [[Nightwish|Nightwisha]] i [[Tarja Turunen|Tarji Turunen]].



== Typy sopranów ==
== Typy sopranów ==
Dawno, dawno temu, ludzie uwielbiali sobie utrudniać życie, tak więc wszystko dzielili bardzo dokładnie. Dlatego zaczęto wyróżniać wiele rodzajów sopranu.
Dawno, dawno temu, ludzie uwielbiali sobie utrudniać życie, tak więc wszystko dzielili bardzo dokładnie. Dlatego zaczęto wyróżniać wiele rodzajów sopranu.
*'''liryczny koloraturowy''' – wysoki, piskliwy. Śpiewa się nim bardzo szybko i nie idzie wysłyszeć słów.
* '''liryczny koloraturowy''' – wysoki, piskliwy. Śpiewa się nim bardzo szybko i nie idzie wysłyszeć słów.
*'''dramatyczny koloraturowy''' – również wysoki i piskliwy, lecz dużo mocniejszy. Śpiewaczki, które nim śpiewają, mają powód, żeby szpanować – umieją <s>zaśpiewać</s> wypiszczeć partię Królowej Nocy!
* '''dramatyczny koloraturowy''' – również wysoki i piskliwy, lecz dużo mocniejszy. Śpiewaczki, które nim śpiewają, mają powód, żeby szpanować – umieją <del>zaśpiewać</del> wypiszczeć partię Królowej Nocy!
*'''soubrette''' – również piskliwy, ale mniej. Słodki, zalotny głos tzw. „mozartowskich pokojówek”. Głos, o którym marzą panie z [[burdel|domu publicznego]].
* '''soubrette''' – również piskliwy, ale mniej. Słodki, zalotny głos tzw. „mozartowskich pokojówek”. Głos, o którym marzą panie z [[agencja towarzyska|domu publicznego]].
*'''liryczny''' – głos bardzo doceniony i wychwalany pod niebiosa przez fanów Nightwisha, gdyż szpanuje nim Tarja Turunen. Tak naprawdę sopran liryczny nie ma żadnych wyjątkowych cech – ani mocy, ani szlachetności... No ale OK, smutek słyszalny w tym głosie również może się podobać, trzeba być tolerancyjnym.
* '''liryczny''' – tak naprawdę nie ma żadnych wyjątkowych cech – ani mocy, ani szlachetności… No ale OK, smutek słyszalny w tym głosie również może się podobać, trzeba być tolerancyjnym.
*'''dramatyczny''' – dużo mniej piskliwy. Mocny, wielki głos. Robi większy łomot od perkusji, co jest nie lada wyczynem. Rozwala szklanki.
* '''dramatyczny''' – dużo mniej piskliwy. Mocny, wielki głos. Robi większy łomot od perkusji, co jest nie lada wyczynem. Rozwala szklanki.
Są również takie odmiany, jak spinto, wagnerowski (rozwala większe ilości szklanek z twardszego szkła) czy młodzieńczo-dramatyczny, ale nimi nikt sobie nie zawraca <s>głowy</s> strun głosowych.
Są również takie odmiany, jak spinto, wagnerowski (rozwala większe ilości szklanek z twardszego szkła) czy młodzieńczo-dramatyczny, ale nimi nikt sobie nie zawraca <del>głowy</del> strun głosowych.


[[Kategoria:Teoria i praktyka muzyki]]
{{stubmuz}}
[[Kategoria:Muzyka]]

Aktualna wersja na dzień 08:51, 9 maj 2021

Sopran – najwyższy głos ludzki, charakterystyczny głównie dla kobiet i dzieci do lat 10, aczkolwiek znane są osoby płci męskiej śpiewające tym głosem. Sopran sięga do c3, czasami nawet h3, co czyni go głosem piskliwym i trudnym do zniesienia. Wyjątek stanowią fani opery oraz serialu M jak miłość, gdyż Hanka wypomina Markowi jego zdrady, drąc się na całe województwo mazowieckie głosem w tej właśnie tonacji.

Typy sopranów[edytuj • edytuj kod]

Dawno, dawno temu, ludzie uwielbiali sobie utrudniać życie, tak więc wszystko dzielili bardzo dokładnie. Dlatego zaczęto wyróżniać wiele rodzajów sopranu.

  • liryczny koloraturowy – wysoki, piskliwy. Śpiewa się nim bardzo szybko i nie idzie wysłyszeć słów.
  • dramatyczny koloraturowy – również wysoki i piskliwy, lecz dużo mocniejszy. Śpiewaczki, które nim śpiewają, mają powód, żeby szpanować – umieją zaśpiewać wypiszczeć partię Królowej Nocy!
  • soubrette – również piskliwy, ale mniej. Słodki, zalotny głos tzw. „mozartowskich pokojówek”. Głos, o którym marzą panie z domu publicznego.
  • liryczny – tak naprawdę nie ma żadnych wyjątkowych cech – ani mocy, ani szlachetności… No ale OK, smutek słyszalny w tym głosie również może się podobać, trzeba być tolerancyjnym.
  • dramatyczny – dużo mniej piskliwy. Mocny, wielki głos. Robi większy łomot od perkusji, co jest nie lada wyczynem. Rozwala szklanki.

Są również takie odmiany, jak spinto, wagnerowski (rozwala większe ilości szklanek z twardszego szkła) czy młodzieńczo-dramatyczny, ale nimi nikt sobie nie zawraca głowy strun głosowych.