Gapowicz

Gapowicz – osoba uważająca, że płaci zbyt dużo podatków, aby dopłacać do usług publicznych. Niektórzy miłośnicy komunikacji miejskiej domagają się, ażeby gapowicze byli karani chłostą.

Historia

Pierwsi gapowicze pojawili się na Dzikim Zachodzie, kiedy to ludzkość zaczęła ujeżdżać bydło. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, podczas jazdy trzymali się oni uchwytów w formie rogów. Kanar występował jedynie w formie software'u zainstalowanego i uruchamianego w części łbowej, jednak nie przeszkadzało mu to przeprowadzać kontroli biletów przy każdym kursie – często rozpoczynał ją jeszcze zanim pasażer zdążył wsiąść. Mandaty wypisywane były na powierzchni piasku pustyni przy pomocy wylatującego z pojazdu gapowicza, dzięki czemu nie były trwałe i ulegały szybkiemu przedawnieniu.

Rodzaje

Gapowicze dzielą się na różne rodzaje:

• Niewidzialny – zazwyczaj kibol, dres, chuligan. Jest niewidzialny dla kanarów, a funkcję czapki niewidki zazwyczaj pełni szal, ewentualnie kominiarka lub tatuaż. W przypadku spotkania wrażliwego kanara wystarczy nieco przerośnięty biceps, aby stać się gapowiczem niewidzialnym. Zazwyczaj mężczyzna.
• Ekonomiczno-statystyczny – służy do poprawiania statystyk kanarów oraz zasilania budżetu przewoźnika. Najczęściej podróżuje liniami udającymi się do bogatych dzielnic, które mają rozkład jazdy w głębokim poważaniu. Jego gapowiczostwo polega na przeciągnięciu ważności biletu o 1–2 minuty, co jest szczególnie lubiane przez kanarów i konsekwentnie karane mandatami. Zdecydowanie częściej kobieta.
• Znikający – zna wszystkich kanarów z widzenia i ujrzawszy ich na przystanku w porę opuszcza środek transportu.
• Ostrzegawczy – obwieszcza wszystkim innym, że w autobusie jadą kanary. Miłośnicy komunikacji uważają go za podłego człowieka.
• Zębobiletowy – poproszony o bilet daje w zęby. Złośliwie zwany też kasownikiem.
• Wymieniacz – odkupuje lub odsprzedaje bilety okresowe. Urzędnicy uważają, że jest przestępcą i zgłaszają go do prokuratora, jedynym skutkiem takiego zgłaszania jest obnażenie braku wiedzy prawniczej u tych urzędników.
• Ekstremalny – jedzie na gapę, bo kasownik pozostał po drugiej stronie drzwi.
• Hazardzista – autobus jest dla niego jak kasyno. Różnica polega na tym, że prawdopodobieństwo wygranej jest bliskie 100%, ale wysokość nagrody jest dużo mniejsza niż ryzykowana stawka. Co jakiś czas podróżuje legalnie, a skasowane bilety zachowuje, żeby w razie kontroli mógł je wszystkie rozpostrzeć niczym talię kart.
• Zalegalizowany – zazwyczaj urzędnik MPK, tudzież jego rodzina lub znajomi. Jeździ za darmo na podstawie znajomości, nie posiadawszy żadnych zasług dla swojego miasta ani wieku, który upoważnia do bezpłatnych przejazdów. Jego paradoks polega na tym, że domaga się kary tortur dla innych rodzajów gapowiczów.

Zobacz też

• miłośnik komunikacji miejskiej
• rodzaje babć autobusowych

To jest tylko zalążek artykułu o ludziach. Jeśli masz coś wspólnego z daną kastą – rozbuduj go.