Szablon:Pojedynki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (jakby co, to zmieńcie, ale nie umiałam wymyśleć niczego innego)
Znacznik: edytor źródłowy
M (do archiwum)
 
(Nie pokazano 78 wersji utworzonych przez 11 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
<noinclude>
{{Pojedynki/schemat
{{Archiwalny}}
|Art1czytaj=Krykiet
</noinclude>{{Pojedynki/schemat
|Art2czytaj=Lacrosse
|Art1czytaj=Szlak turystyczny
|Art1=[[Plik:WGGrace.jpg|left|125px]]
|Art2czytaj=Tor kolejowy
'''Krykiet''' – [[Anglia|angielski]] sport zespołowy będący wersją [[demo]] [[bejsbol]]u. Sport ten ma najdłuższy na świecie czas gry, co doprowadza samych graczy do różnych form [[rozszczepienie osobowości|schizofrenii]]. Ponieważ jednak nie wszyscy rozumieją problemy Anglików, ten możliwie bezcelowy i głupi sport pozostał popularny tylko w <s>Cannonball</s> Brytyjskiej Wspólnocie Narodów (Commonwealth).
|Art1=[[Plik:Szlak_turystyczny_zyrardow_cm01.jpg|200px|center|I wszystko jasne, prawda?]]
'''Szlak turystyczny''' – (nie)specjalnie oznakowana droga, którą w zamierzeniu organizatorów, powinna zmierzać wycieczka. Jest wytyczony w terenie, i, przynajmniej teoretycznie, powinien być łatwy do znalezienia i widoczny na całej trasie. Przeciętny [[turysta]] na szukaniu szlaków i prostowaniu błędów wynikających z ich przebiegu spędza statystycznie 33% wycieczki – dla niższych partii Karkonoszy oraz całych Gór Sowich należy tę liczbę pomnożyć przez dwa. Generalnie nie są przeznaczone dla różnej maści [[Janusz turystyki|Januszy turystyki]] i zakładają minimalną ilość oleju w głowie. Znaki są ulubionym obiektem ataków różnej maści [[wandal]]i, którzy właśnie w tym miejscu uparli się napisać sprayem, że ''Juzek jezd gópi'' i nawet im do głowy nie przyszło, że ktoś będzie potrzebował tych białych i kolorowych kresek.


;Historia krykieta
;Historia
Idea znakowania szlaków powstała z obserwacji [[pies|psów]] znaczących swoje drogi przez podlewanie krzaczków. Inna teoria mówi o tym, że pierwszy szlak turystyczny wyznaczył chłop z wiadrem z wylewającą się farbą, a jego żona postanowiła sprawdzić czy przypadkiem nie chodzi do Jadźki za chałupę, stając się w ten sposób historycznie pierwszą turystką podążającą szlakiem turystycznym.
Krykiet to sport, który zaczynał jako wiejska rozrywka, a skończył jako ''full professional team sport''. Rozwinięty, oczywiście, przede wszystkim przez [[Żydzi|Żydów]], którzy rozwijali go w czasach średniowiecznych, a potem nowożytnych dzięki <del>filantropijnemu sponsorowaniu meczów</del> organizowaniu zakładów bukmacherskich. Żydem, który najbardziej przyczynił się do rozwoju krykieta był W.G. Grace, który sam wymyślił większość technik gry. Można było poznać go na odległość po bardzo długiej i bujnej <del>czuprynie</del>… eee… no… <del>grzywie</del>… no, kurwa, brodzie! No, Żydzi mają brody, to nie nasza wina, że W.G. Grace był stereotypowym Żydem!

Drugim godnym odnotowania graczem był Australijczyk Donald <del>Tusk</del> Bradman, którego tak nie lubili Anglicy, że podczas meczów rzucali w niego piłką i tak powstała technika rzutu ''Wyjeb Kangurowi''.
|Ankieta=<poll>
|Ankieta=<poll>
Który artykuł wybierasz?
Który artykuł wybierasz?
Tor kolejowy
Krykiet
Szlak turystyczny
Lacrosse
</poll>
</poll>
|Art2=[[Plik:Hopkins lax.jpg|right|125px]]
|Art2=[[Plik:Lausanne Metro Track Closeup.jpg|190px|center|Drapieżnik czai się w oczekiwaniu na ofiarę]]
'''Tor kolejowy''' – droga żelazna służąca w zamierzeniu [[pociąg]]om i [[tramwaj]]om do przemierzania świata, w praktyce zazwyczaj jest wykorzystywana jako miejsce [[Libacja alkoholowa|spotkań towarzyskich]] lub lokalny ciąg komunikacyjny do przepędzania [[Krowa|bydła]]. Przynajmniej w Polsce.
'''Lacrosse''' – ''najszybszy sport zespołowy na dwóch nogach'', pochodzący z Ameryki Północnej z około [[XII wiek]]u. Gra się w niego używając śmiercionośnych siatek na [[motyl]]e, którymi w trakcie meczu okłada się przeciwników.

;Historia lacrosse
Początki lacrosse datowane są na [[XII wiek]] naszej ery. Wtedy to w lacrosse pierwszy raz zagrali [[Indianie]]. Gra na początku polegała na rzucaniu nie piłki, ale ludzkiego pęcherza za pomocą drewnianych kijów z siatkami. Gra szybko rozprzestrzeniła się pośród plemion Ameryki Północnej i stała się częścią religii indiańskich. Indianie wierzyli, że gra w lacrosse to może być na przykład podzięka dla [[Bóg|Stwórcy]] za stworzenie świata, prośba o wyleczenie chorych czy o dobre plony. Trzeba przyznać, że Indianie mieli fajny sposób na modlenie się. Dzisiaj w religiach modlitwy polegają na kiwaniu się i jęczeniu, a Indianie w ramach modlitw okładali się kijami rzucając ludzkim pęcherzem.


;Rodzaje szyn
Gra, wtedy jeszcze bez nazwy, rozprzestrzeniła się pomiędzy plemionami mówiącymi różnymi językami. I tak:
* '''Szyna zębata''' (zwana również '''szyną drapieżną''') – gatunek endemiczny występujący wyłącznie na terenach [[Góry|górskich]]. Całymi dniami wygrzewa się na podkładach między szynami jezdnymi czekając na ofiarę. Gdy ta nadjedzie, chwytają ją swoimi straszliwymi [[Zęby|zębiszczami]]. [[Kolejarz]]e żyją w symbiozie z szynami zębatymi – korzystają z nich do wjeżdżania na wzniesienia, podczas gdy szyna w ten sposób zaspokaja swój instynkt drapieżcy.
* Indianie Onondaga nazwali grę ''dehuntshigwa'es'', czyli '''Mężczyźni uderzają okrągły obiekt'''.
* '''Szyna prądowa''' – taka szyna, po której powierzchni śmigają [[elektron]]y. Przejeżdżający pociąg (zazwyczaj [[metro]]) zlizuje elektryczność z szyny prądowej specjalnym [[Język|języczkiem]] i po przetrawieniu jej w [[Falownik|układzie pokarmowym]] wykorzystuje ją w [[silnik]]ach. W ekstremalnych przypadkach spotyka się nawet dwie szyny prądowe, wtedy pociąg doposaża się w kolejny języczek.
* Czirokezi nazwali grę ''da-nah-wah'uwsdi'', czyli '''Mała wojna'''.
}}
* Mohikanie nazwali grę ''Tewaarathon'', czyli '''Mały brat wojny'''.
<noinclude>[[Kategoria:Pojedynki ANM-ów|*]]</noinclude>
* Indianie Ojibwe zaś nazwali grę ''baaga`adowe'', czyli '''Kołyszemy biodrami'''.
}}<noinclude>[[Kategoria:Szablony strony głównej]][[Kategoria:Pojedynki ANM-ów|*]]</noinclude>

Aktualna wersja na dzień 21:07, 28 lis 2020

Pojedynki artykułów na medal
I wszystko jasne, prawda?

Szlak turystyczny – (nie)specjalnie oznakowana droga, którą w zamierzeniu organizatorów, powinna zmierzać wycieczka. Jest wytyczony w terenie, i, przynajmniej teoretycznie, powinien być łatwy do znalezienia i widoczny na całej trasie. Przeciętny turysta na szukaniu szlaków i prostowaniu błędów wynikających z ich przebiegu spędza statystycznie 33% wycieczki – dla niższych partii Karkonoszy oraz całych Gór Sowich należy tę liczbę pomnożyć przez dwa. Generalnie nie są przeznaczone dla różnej maści Januszy turystyki i zakładają minimalną ilość oleju w głowie. Znaki są ulubionym obiektem ataków różnej maści wandali, którzy właśnie w tym miejscu uparli się napisać sprayem, że Juzek jezd gópi i nawet im do głowy nie przyszło, że ktoś będzie potrzebował tych białych i kolorowych kresek.

Historia

Idea znakowania szlaków powstała z obserwacji psów znaczących swoje drogi przez podlewanie krzaczków. Inna teoria mówi o tym, że pierwszy szlak turystyczny wyznaczył chłop z wiadrem z wylewającą się farbą, a jego żona postanowiła sprawdzić czy przypadkiem nie chodzi do Jadźki za chałupę, stając się w ten sposób historycznie pierwszą turystką podążającą szlakiem turystycznym.

Który artykuł wybierasz?
Zagłosowałeś na „Tor kolejowy” 28 lis 2020 o 20:40. Możesz zmienić swój głos, klikając na inną odpowiedź poniżej.
131
37
Oddano już 168 głosów.
poll-id 616A3D8E9F6EFD91E8680B1104FA335B

Drapieżnik czai się w oczekiwaniu na ofiarę

Tor kolejowy – droga żelazna służąca w zamierzeniu pociągom i tramwajom do przemierzania świata, w praktyce zazwyczaj jest wykorzystywana jako miejsce spotkań towarzyskich lub lokalny ciąg komunikacyjny do przepędzania bydła. Przynajmniej w Polsce.

Rodzaje szyn
  • Szyna zębata (zwana również szyną drapieżną) – gatunek endemiczny występujący wyłącznie na terenach górskich. Całymi dniami wygrzewa się na podkładach między szynami jezdnymi czekając na ofiarę. Gdy ta nadjedzie, chwytają ją swoimi straszliwymi zębiszczami. Kolejarze żyją w symbiozie z szynami zębatymi – korzystają z nich do wjeżdżania na wzniesienia, podczas gdy szyna w ten sposób zaspokaja swój instynkt drapieżcy.
  • Szyna prądowa – taka szyna, po której powierzchni śmigają elektrony. Przejeżdżający pociąg (zazwyczaj metro) zlizuje elektryczność z szyny prądowej specjalnym języczkiem i po przetrawieniu jej w układzie pokarmowym wykorzystuje ją w silnikach. W ekstremalnych przypadkach spotyka się nawet dwie szyny prądowe, wtedy pociąg doposaża się w kolejny języczek.
Czytaj całość
Propozycje
Archiwum
Czytaj całość