Justynian I Wielki: Różnice pomiędzy wersjami
(doprecyzowanie - ślub z Teodorą nastąpił przed objęciem tronu.) |
M (Wycofano ostatnie edycje autorstwa 93.105.80.41; przywrócono ostatnią wersję autorstwa Ostrzyciel nożyczek.) Znacznik: rewert |
||
| (Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Mosaic of Justinianus I - Basilica San Vitale (Ravenna).jpg|200px|thumb| |
[[Plik:Mosaic of Justinianus I - Basilica San Vitale (Ravenna).jpg|200px|thumb|Chyba nie podoba mu się twoja gęba]] |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
== Polityka == |
== Polityka == |
||
O przyszłym cesarzu nikt by zapewne nie usłyszał, gdyby nie jego wuj i poprzednik zarazem, który załatwił mu posadę konsula |
O przyszłym cesarzu nikt by zapewne nie usłyszał, gdyby nie jego [[wuj]] i poprzednik zarazem, który załatwił mu posadę konsula<ref>Tak, już wtedy stanowiska rozdawano po rodzinie</ref>. Justynian nie został obdarzony umiejętnością podejmowania decyzji, musiała zatem to za niego czynić wybranka serca. Jako, że rozmanierowane damy dworu cesarskiego nie były w stanie tego zapewnić, zmuszony był poczynić reformy – i to jeszcze przed objęciem tronu – aby móc poślubić kobietę z [[Plebs|ludu]]. Kiedy przeforsował reformy<ref>Czytaj: ubłagał wuja o ich poczynienie</ref>, powziął za żonę Teodorę, a kiedy dwa lata później objął tron od razu powierzył jej władzę nad Cesarstwem. |
||
Panowanie pierwszego feministy w historii nie przypadło do gustu szowinistycznym stronnictwom rydwanowym, które zawiązały [[spisek]] mający na celu osadzenie na tronie niejakiego Hypacjusza. Mężny Justynian, dowiedziawszy się o tych planach, zabunkrował się w pałacowych komnatach i razem z najbliższymi sobie poddanymi rozpoczął szykowanie ewakuacji z [[Konstantynopol]]a. Ujrzawszy to Teodora, postanowiła przemówić przed rozszalałym tłumem, aby uświadomić go, że nie boi się śmierci. Widząc ten wyczyn, Justynian przypomniał sobie o swojej tożsamości płciowej i nakazał legionistom krwawo rozprawić się z protestującymi tłumami, a uzurpator Hypacjusz pożegnał się z głową. |
|||
== Reformy prawne == |
|||
Justynian pozazdrościł [[Teodozjusz II (cesarz bizantyński)|Teodozjuszowi]] sukcesów na polu usuwania sprzeczności w rzymskim prawodawstwie. W związku z tym, w kilka miesięcy po rozpoczęciu panowania zabrał się za dalsze reformy. Nie ma dowodów historycznych, jakoby procesem w całości kierowała Teodora, jednak Justynian nie mógł powstrzymać swojego niezdecydowania, w związku z tym – w zależności od nastrojów – część rozstrzygnięć wydawał po łacinie a inne zaś – po grecku. Po sześciu latach prac, na osławiony ''Kodeks prawa cywilnego'' złożyły się: |
|||
* '''Kodeks Justyniana''' – 12 starych ustaw przerobionych na potrzeby szóstego wieku; |
|||
* '''Kodeks Konstytucyjny''' – roczny efekt wysiłków dziesięciu doświadczonych papug pod dowództwem Tryboniana<ref>Taki jakby minister sprawiedliwości</ref>, sugerujących serdeczne olewanie licznych dekretów dotychczasowych cesarzy; |
|||
* '''Pandekty''' (zwane również ''Digestami'') – pięćdziesięcioksiąg dowodów niekompetencji rzymskich prawników rzucających sprzecznymi wykładniami na prawo i lewo; |
|||
* '''Instytucje''' – czyli podręcznik prawa dla studentów i innych nieuków; |
|||
* '''Nowele''' – ustawy wydawane pod wpływem humorów cesarza, naprzemiennie po grecku i łacinie. |
|||
== |
== Zobacz też == |
||
* [[Bizancjum]] |
|||
* Walka o równouprawnienie; |
|||
* [[Juliusz Cezar]] |
|||
* przemyt jedwabników z [[Chiny|Chin]]; |
|||
* wysyłanie różnokolorowych tkanin cesarzom zachodu; |
|||
* odzyskiwanie utraconych prowincji; |
|||
* zastępowanie [[łacina|łaciny]] greką. |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
{{stopka}} |
|||
[[Kategoria:Średniowiecze]] |
|||
[[Kategoria:Cesarstwo Wschodniorzymskie]] |
|||
[[Kategoria:Władcy]] |
[[Kategoria:Władcy]] |
||
Aktualna wersja na dzień 16:36, 24 lip 2022
.jpg)
Justynian I Wielki (ur. 11 maja 483, zm. 13 listopada 565) – cesarz bizantyński w latach 527–565, prawodawca, autokrata, megaloman, biurokrata, pogromca pogaństwa, wielki reformator, a poza tym laluś, maminsynek, konformista i pantoflarz.
Polityka[edytuj • edytuj kod]
O przyszłym cesarzu nikt by zapewne nie usłyszał, gdyby nie jego wuj i poprzednik zarazem, który załatwił mu posadę konsula[1]. Justynian nie został obdarzony umiejętnością podejmowania decyzji, musiała zatem to za niego czynić wybranka serca. Jako, że rozmanierowane damy dworu cesarskiego nie były w stanie tego zapewnić, zmuszony był poczynić reformy – i to jeszcze przed objęciem tronu – aby móc poślubić kobietę z ludu. Kiedy przeforsował reformy[2], powziął za żonę Teodorę, a kiedy dwa lata później objął tron od razu powierzył jej władzę nad Cesarstwem.
Panowanie pierwszego feministy w historii nie przypadło do gustu szowinistycznym stronnictwom rydwanowym, które zawiązały spisek mający na celu osadzenie na tronie niejakiego Hypacjusza. Mężny Justynian, dowiedziawszy się o tych planach, zabunkrował się w pałacowych komnatach i razem z najbliższymi sobie poddanymi rozpoczął szykowanie ewakuacji z Konstantynopola. Ujrzawszy to Teodora, postanowiła przemówić przed rozszalałym tłumem, aby uświadomić go, że nie boi się śmierci. Widząc ten wyczyn, Justynian przypomniał sobie o swojej tożsamości płciowej i nakazał legionistom krwawo rozprawić się z protestującymi tłumami, a uzurpator Hypacjusz pożegnał się z głową.
Reformy prawne[edytuj • edytuj kod]
Justynian pozazdrościł Teodozjuszowi sukcesów na polu usuwania sprzeczności w rzymskim prawodawstwie. W związku z tym, w kilka miesięcy po rozpoczęciu panowania zabrał się za dalsze reformy. Nie ma dowodów historycznych, jakoby procesem w całości kierowała Teodora, jednak Justynian nie mógł powstrzymać swojego niezdecydowania, w związku z tym – w zależności od nastrojów – część rozstrzygnięć wydawał po łacinie a inne zaś – po grecku. Po sześciu latach prac, na osławiony Kodeks prawa cywilnego złożyły się:
- Kodeks Justyniana – 12 starych ustaw przerobionych na potrzeby szóstego wieku;
- Kodeks Konstytucyjny – roczny efekt wysiłków dziesięciu doświadczonych papug pod dowództwem Tryboniana[3], sugerujących serdeczne olewanie licznych dekretów dotychczasowych cesarzy;
- Pandekty (zwane również Digestami) – pięćdziesięcioksiąg dowodów niekompetencji rzymskich prawników rzucających sprzecznymi wykładniami na prawo i lewo;
- Instytucje – czyli podręcznik prawa dla studentów i innych nieuków;
- Nowele – ustawy wydawane pod wpływem humorów cesarza, naprzemiennie po grecku i łacinie.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
Przypisy
