Hangul: Różnice pomiędzy wersjami
Ostrzyciel (dyskusja • edycje) M (prycz) |
(zobacz też) |
||
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Hangul''' (''Hunmin Jeongeum, Chosŏn'gŭl'') – [[Półwysep Koreański|koreański]] [[alfabet]], jedyny alfabet, który osobom z wbudowanym [[reranie|rotacyzmem]] umożliwia maskowanie wady, ponieważ głoski „r” i „l” są w nim oboczne. Jest to też jeden z nielicznych alfabetów, w którym można pisać w każdą stronę [[kartka|kartki]], byle linijki [[tekst]]u się nie przecinały. [[Chiny|Chińczycy]], niechętni Korei, która ma się do Chin jak [[bonsai]] od [[Dąb Bartek|Dębu Bartka]], nie dorobili się [[transkrypcja|transkrypcji]] nazwy tego języka i złośliwie gubią w niej samogłoskę, chociaż mają ich w nadmiarze. |
|||
Hangul składa się tylko z 51 znaków, ale żeby upodobnić go do [[pismo chińskie|pisma chińskiego]], które ma ich tysiąc razy tyle, znaki na przestrzeni kwadratu zapisywane są w licznych, niewpływających na nic kombinacjach. [[Ortografia]] jest tu kwestią [[estetyka|estetyki]], a [[gramatyka]] kwestią pola widzenia. To tak, jakby pomazać [[kostka Rubika|kostkę Rubika]] i pisać [[wiersz]] układając ją, a dodatkowo żywić przekonanie, że na każdej ściance wychodzi coś równie dobrego. |
|||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
* [[ |
* [[alfabet]] |
||
* [[cyrylica]] |
|||
* [[język kirgiski]] |
|||
* [[język rosyjski]] |
|||
{{stub|jez}} |
{{stub|jez}} |
||
Aktualna wersja na dzień 11:58, 28 sie 2021
Hangul (Hunmin Jeongeum, Chosŏn'gŭl) – koreański alfabet, jedyny alfabet, który osobom z wbudowanym rotacyzmem umożliwia maskowanie wady, ponieważ głoski „r” i „l” są w nim oboczne. Jest to też jeden z nielicznych alfabetów, w którym można pisać w każdą stronę kartki, byle linijki tekstu się nie przecinały. Chińczycy, niechętni Korei, która ma się do Chin jak bonsai od Dębu Bartka, nie dorobili się transkrypcji nazwy tego języka i złośliwie gubią w niej samogłoskę, chociaż mają ich w nadmiarze.
Hangul składa się tylko z 51 znaków, ale żeby upodobnić go do pisma chińskiego, które ma ich tysiąc razy tyle, znaki na przestrzeni kwadratu zapisywane są w licznych, niewpływających na nic kombinacjach. Ortografia jest tu kwestią estetyki, a gramatyka kwestią pola widzenia. To tak, jakby pomazać kostkę Rubika i pisać wiersz układając ją, a dodatkowo żywić przekonanie, że na każdej ściance wychodzi coś równie dobrego.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny językoznawstwa. Jeśli nie jesteś Ruskiem z bazaru – rozbuduj go.
