Michaił Bułhakow: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M („Michaił Afanasjewicz Bułhakow” przeniesiono do „Michaił Bułhakow” nad przekierowaniem: bez otczestwa)
 
(Nie pokazano 23 wersji utworzonych przez 17 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{sur|rosyjskiego pisarza|imię|Michał}}
'''Michaił Afanasjewicz Bułhakow'''(ur. 15 maja [[1891]], zm. 10 marca [[1940]]) – pisarz rosyjski znany ze swojej słabości do Małgosi. Słabość ta była tak wielka, że jedną z powieści nazwał ''[[Mistrz i Małgorzata]]'', sam oczywiście był w niej mistrzem. Jego uległa postawa wobec władz sprawiała, ze niektóre jego książki były publikowane już po 60 latach od napisania. Sam [[Stalin]] miał ponoć rzec o jego dziełach, że ''tyle wazeliny to nawet partia nie zniesie''. W dowód uznania w [[1934]] roku odmówiono mu prawa do wyjazdu z kraju. W uzasadnieniu napisano, iż partia komunistyczna nie przeżyje ani jednego dnia bez swojego drogiego towarzysza.
'''Michaił Afanasjewicz Bułhakow''' (ur. [[15 maja]] [[1891]], zm. [[10 marca]] [[1940]]) – pisarz rosyjski znany ze swojej słabości do Małgosi. Słabość ta była tak wielka, że jedną z powieści nazwał ''[[Mistrz i Małgorzata]]''. Sam oczywiście był w niej mistrzem.


Jego uległa postawa wobec władz sprawiała, ze niektóre jego książki były publikowane już po 60 latach od napisania. Sam [[Józef Stalin|Stalin]] miał ponoć rzec o jego dziełach, że ''tyle wazeliny to nawet partia nie zniesie''. W dowód uznania w [[1934]] roku odmówiono mu prawa do wyjazdu z kraju. W uzasadnieniu napisano, iż partia komunistyczna nie przeżyje ani jednego dnia bez swojego drogiego towarzysza.
Jego powieść ''Biała gwardia'' zebrała znakomite recenzje. [[Krytyk literacki|Krytycy]] wychwalając talent autora często zaczynali od słów: ''nic nie mówię przeciwko autorowi sztuki, Bułhakowowi, który czym był, tym pozostanie: nowoburżuazyjnym pomiotem, bryzgającym zatrutą ale bezsilną śliną na klasę robotniczą i jej komunistyczne ideały.''


[[10 marca]] [[1940]] roku Michaił zmarł w Moskwie, a rok później towarzysz Stalin w ramach żałoby poświęcił kilkaset tysięcy swoich rodaków w wojnie z Niemcami.
Na motywach tej powieści powstała [[Sztuka teatralna|sztuka]], którą można było grać tylko w jednym [[teatr]]ze i tylko w [[Moskwa|Moskwie]]. Prawdopodobnie chodziło o jakieś kwestie techniczne.


== Dzieła ==
10 marca 1940 roku Michaił zmarł w Moskwie, a rok później tow. Stalin w ramach żałoby poświęcił kilkaset tysięcy swoich [[rodak]]ów w wojnie z Niemcami.
* '''Błogostan''' – sztuka teatralna o życiu w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. Tytuł ten jest efektem delikatnych sugestii cenzorów, że ''Epidemia kiły w burdelu'' to nazwa zła i prawdopodobnie nikt jej nie zapamięta, a w ostateczności połamiemy ci ręce i nogi.
* '''Biała gwardia''' – powieść zebrała znakomite recenzje. [[Krytyka literacka|Krytycy]] wychwalając talent autora często zaczynali od słów: ''Nic nie mówię przeciwko autorowi sztuki, Bułhakowowi, który czym był, tym pozostanie: nowoburżuazyjnym pomiotem, bryzgającym zatrutą ale bezsilną śliną na klasę robotniczą i jej komunistyczne ideały.'' Na motywach tej powieści powstała sztuka ''Dni Turbinów'', którą można było grać tylko w jednym teatrze i tylko w [[Moskwa|Moskwie]]. Prawdopodobnie chodziło o jakieś kwestie techniczne.
* '''Fatalne jaja''' – opowiadanie powstałe pod wpływem zjedzenia jajecznicy z jajek drugiej świeżości i rewolucji (prawdopodobnie żołądkowej) jaka po tym nastąpiła. Opowiadanie spotkało się z entuzjastycznym przyjęciem [[Cenzura|cenzury]], która pozwoliła na jego wydanie już po 57 latach od napisania.
* '''Mistrz i Małgorzata''' – książka z mocnym podtekstem erotycznym. Bułhakow oddaje się marzeniom o Małgosi dla której jest mistrzem. Autor podczas pisania musiał co dwie – trzy strony brać zimny prysznic, aby uniknąć przegrzania organizmu.
* '''Notatki na mankietach''' – składa się na nie szereg koszul. Na szczęście dla potomnych, w tamtych czasach nie znano wybielaczy. Podobno [[Zygmunt Chajzer]], chcąc dotrzeć także do intelektualistów, w kolejnej reklamie proszku do prania chce wyprać jedną z nich.
* '''Psie serce''' – utwór sugeruje, że człowiek może być zmieniony przez [[kreacjonizm|ewolucję]], a nie przez [[Rewolucja|rewolucję]]. Cenzorzy długo musieli tłumaczyć Michaiłowi, że jest dokładnie na odwrót.
* '''Zapiski młodego lekarza''' – ministerstwo zdrowia planuje rozesłać tą książkę do wszystkich placówek, aby jakoś zaradzić kryzysowi w [[Służba zdrowia|polskiej służbie zdrowia]].


== Zobacz też ==
{{stublit}}
* [[Mistrz i Małgorzata]]
[[Kategoria:Pisarze|Bułhakow Michaił Afanasjewicz]]
* [[Włodzimierz Majakowski]]

[[Kategoria:Pisarze|Bułhakow, Michaił Afanasjewicz]]
[[Kategoria:Rosjanie|Bułhakow, Michaił Afanasjewicz]]

Aktualna wersja na dzień 11:14, 12 lut 2022

Michaił Afanasjewicz Bułhakow (ur. 15 maja 1891, zm. 10 marca 1940) – pisarz rosyjski znany ze swojej słabości do Małgosi. Słabość ta była tak wielka, że jedną z powieści nazwał Mistrz i Małgorzata. Sam oczywiście był w niej mistrzem.

Jego uległa postawa wobec władz sprawiała, ze niektóre jego książki były publikowane już po 60 latach od napisania. Sam Stalin miał ponoć rzec o jego dziełach, że tyle wazeliny to nawet partia nie zniesie. W dowód uznania w 1934 roku odmówiono mu prawa do wyjazdu z kraju. W uzasadnieniu napisano, iż partia komunistyczna nie przeżyje ani jednego dnia bez swojego drogiego towarzysza.

10 marca 1940 roku Michaił zmarł w Moskwie, a rok później towarzysz Stalin w ramach żałoby poświęcił kilkaset tysięcy swoich rodaków w wojnie z Niemcami.

Dzieła[edytuj • edytuj kod]

  • Błogostan – sztuka teatralna o życiu w ZSRR. Tytuł ten jest efektem delikatnych sugestii cenzorów, że Epidemia kiły w burdelu to nazwa zła i prawdopodobnie nikt jej nie zapamięta, a w ostateczności połamiemy ci ręce i nogi.
  • Biała gwardia – powieść zebrała znakomite recenzje. Krytycy wychwalając talent autora często zaczynali od słów: Nic nie mówię przeciwko autorowi sztuki, Bułhakowowi, który czym był, tym pozostanie: nowoburżuazyjnym pomiotem, bryzgającym zatrutą ale bezsilną śliną na klasę robotniczą i jej komunistyczne ideały. Na motywach tej powieści powstała sztuka Dni Turbinów, którą można było grać tylko w jednym teatrze i tylko w Moskwie. Prawdopodobnie chodziło o jakieś kwestie techniczne.
  • Fatalne jaja – opowiadanie powstałe pod wpływem zjedzenia jajecznicy z jajek drugiej świeżości i rewolucji (prawdopodobnie żołądkowej) jaka po tym nastąpiła. Opowiadanie spotkało się z entuzjastycznym przyjęciem cenzury, która pozwoliła na jego wydanie już po 57 latach od napisania.
  • Mistrz i Małgorzata – książka z mocnym podtekstem erotycznym. Bułhakow oddaje się marzeniom o Małgosi dla której jest mistrzem. Autor podczas pisania musiał co dwie – trzy strony brać zimny prysznic, aby uniknąć przegrzania organizmu.
  • Notatki na mankietach – składa się na nie szereg koszul. Na szczęście dla potomnych, w tamtych czasach nie znano wybielaczy. Podobno Zygmunt Chajzer, chcąc dotrzeć także do intelektualistów, w kolejnej reklamie proszku do prania chce wyprać jedną z nich.
  • Psie serce – utwór sugeruje, że człowiek może być zmieniony przez ewolucję, a nie przez rewolucję. Cenzorzy długo musieli tłumaczyć Michaiłowi, że jest dokładnie na odwrót.
  • Zapiski młodego lekarza – ministerstwo zdrowia planuje rozesłać tą książkę do wszystkich placówek, aby jakoś zaradzić kryzysowi w polskiej służbie zdrowia.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]