Fotografia artystyczna: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Allah thumbright!) Znacznik: przez API |
|||
| (Nie pokazano 29 wersji utworzonych przez 25 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[ |
[[Plik:Img_0246.jpg|thumb|200px|Fotografia pt. ''Samotność''. Pałeczka kosmetyczna wyraża jednostkę, leżąc na stole jest ona jednocześnie wolna i ograniczona trzema wymiarami okalającej ją przestrzeni. Rozmycie dalszego planu opisuje egzystencjalną eskalację ku niewiadomemu]] |
||
{{poradnik|[[Poradnik:Jak stworzyć fotografię artystyczną|Jak stworzyć fotografię artystyczną]]}} |
|||
'''Fotografia artystyczna''' – wyższy poziom [[fotografia|fotografii]]. Musi być czarno-biała lub w kolorach [[sepia (technika)|sepii]], inaczej nie ma duszy. Przedstawia twarz starej kobiety (nurt klasyczny) lub |
'''Fotografia artystyczna''' – wyższy poziom [[fotografia|fotografii]]. Musi być czarno-biała lub w kolorach [[sepia (technika)|sepii]], dobrze jeśli analogowa (cyfrowa jest „a fuj”) inaczej nie ma duszy. Przedstawia twarz starej kobiety (nurt klasyczny) lub dupę młodej (nurt neoklasyczny). |
||
Artysta fotografik reprezentujący nurt klasyczny jest z [[Kraków|Krakowa]], brzydzi się [[Komercja|komercją]] i żywi się zupą z pietruszki hodowanej na balkonie. Artyści fotograficy są nierozumiani przez otoczenie z wyjątkiem serwisów tematycznych, gdzie ich |
Artysta fotografik reprezentujący nurt klasyczny jest z [[Kraków|Krakowa]], brzydzi się [[Komercja|komercją]] i żywi się zupą z pietruszki hodowanej na balkonie. Artyści fotograficy są nierozumiani przez otoczenie z wyjątkiem serwisów tematycznych, gdzie ich czarno–białe prace z twarzą starej kobiety zajmują czołowe miejsca w rankingach. Jednakże śladem artystów szeroko pojętych artyści fotograficy nie tylko są nierozumiani przez otoczenie, ale nie rozumieją także samych siebie, stąd konflikt wewnętrzny, uzewnętrzniany poprzez czarno-białą fotografię starej kobiety. |
||
Artyście fotografikowi z nurtu neoklasycznego żona już nie daje od tyłu, ale że był niegdyś fotografem |
Artyście fotografikowi z nurtu neoklasycznego [[żona]] już nie daje od tyłu, ale że był niegdyś fotografem, gdy był [[harcerz]]em i zna temat, to znajduje młode dupy, które nie rozebrałyby się za pieniądze, ale w imię sztuki – chętnie. |
||
Artysta fotografik zazwyczaj zaczynał jako niezrozumiany <del>pedał</del> człowiek pełen wrażliwości na stronach takich jak [[fotoblog|photoblożek]] czy [[digart|digarcik]]. Inni go nie rozumieją, jest samotny i utalentowany. Gdy nie ma co robić, fotografuje białą ścianę/paprotkę w oknie, ewentualnie robi artystyczne samojebki, które później wstawia na [[blog|blożka]] w celu poszpanowania ścianą w tle. Czasami przebiera się za [[indianin|Indianina]] i znowu robi samojebkę, ewentualnie, jak to nazywa, ''selfa''. I tak w kółko. No, chyba że już skończył [[gimnazjum]]/liceum. Wtedy woli fotografować [[goła baba|gołe baby]]. |
|||
W fotografii artystycznej nie znajdujemy podziału ze względu na tematykę. Wszystkie znamienite czarno-białe dzieła reprezentują typ: horror i makabra. |
W fotografii artystycznej nie znajdujemy podziału ze względu na tematykę. Wszystkie znamienite czarno-białe dzieła reprezentują typ: horror i makabra. |
||
---- |
|||
'''Jak najprościej wykonać fotografię artystyczną?''' Na to pytanie nie ma jednej odpowiedzi. Istnieje kilka szkół fotografii artystycznej, których tutaj nie ma sensu wymieniać. Ważne jednak są cechy wspólne dla wszystkich nurtów artystycznych: |
|||
- fotografia powinna być przede wszystkim maksymalnie '''ciemna'''. Im ciemniejsza, tym mniej szczegółów na niej widać. Im mniej szczegółów na niej widać, tym bardziej jest artystyczna, gdyż szczegóły są dla niedzielnych fotografów. Prawdziwa ardyzda dobrze wie, że najlepiej widać to, czego nie widać. Idąc tym tropem, najmądrzejsze musi być również to czego nie widać. Takie podejście do tematu świadczy o poszukiwaniu wyższych walorów dzieła sztuki. Najprostszy sposób osiągnięcia tego efektu, to robienie zdjęć bez udziału światła. Najlepsi twórcy tworzą swoje dzieła nie zdejmując dekielków z obiektywów. |
|||
- fotograficy awangardowi czasami twierdzą, że fotografia nie tylko nie powinna być ciemna, ale wręcz powinna być '''jasna'''. Oczywiście nie jasna w rozumieniu tego słowa przez maluczkich ludzi, ale maksymalnie jasna. Ideałem byłaby biała kartka papieru, ale jako że ten motyw został już zastrzeżony przez jakiegoś sławnego malarza, fotograficy zmuszeni są prześwietlać artystyczne zdjęcia jedynie na 99%. Ponownie, to czego nie widać, jest wyrazem wielkiego artyzmu. Jeśli widać za dużo, nie trzeba się tym przejmować - można po prostu urwać taki kawałek fotografii (o tym dalej). Droga do osiągnięcia tego efektu jest prosta: wystarczy zaświecić latarką w obiektyw, bądź skierować go pod słońce. I koniecznie wydłużyć czas ekspozycji. |
|||
- fotografia artystyczna powinna być '''nieostra''', maksymalnie '''rozmazana''' i '''niewyraźna''' - na ogół ma to znaczenie w tych przypadkach, w których artyście z jakiś przyczyn nie udało się stworzyć dzieła doskonale ciemnego lub jasnego (o czym powyżej). Poruszenie obiektów przedstawionych na fotografii ma odzwierciedlać poruszenie artystycznej duszy artysty i świadczyć o jego zaangażowaniu w tworzenie dzieła. Aby uzyskać ten efekt należy przede wszystkim zrezygnować ze statywu oraz maksymalnie wydłużyć czas ekspozycji. Jeśli to za mało, warto spróbować robić zdjęcia w bardziej wyrafinowany sposób, na przykład mocując aparat do kierownicy rowerowej i pstrykając podczas szaleńczego downhillu. |
|||
- ważnym elementem fotografii artystycznej są '''szumy''' i inne wysokiej rangi '''artefakty''', takie jak włosy, pył, kurz, fragmenty śniadania, dziwne kropki, tajemnicze talerze latające itd. Wszystko to powinno być przyklejone albo do matrycy/kliszy albo do obiektywu. Dobrze jeśli obiektyw jest porysowany. Najlepiej szczotką drucianą. |
|||
- jak się rzekło na początku, zdjęcie artystyczne powinno być '''czarno białe''', ale przewiduje się też inne '''wariacje kolorystyczne'''. Na przykład niesamowite i bijące po oczach mieszanki kolorystyczne, oscylujące głównie wokół takich barw jak: komunistyczna czerwień i jajeczna żółć. |
|||
{{stubkul}} |
|||
[[Kategoria:Fotografia]] |
[[Kategoria:Fotografia]] |
||
{{ok}} |
|||
Aktualna wersja na dzień 22:03, 21 gru 2015
Fotografia artystyczna – wyższy poziom fotografii. Musi być czarno-biała lub w kolorach sepii, dobrze jeśli analogowa (cyfrowa jest „a fuj”) inaczej nie ma duszy. Przedstawia twarz starej kobiety (nurt klasyczny) lub dupę młodej (nurt neoklasyczny).
Artysta fotografik reprezentujący nurt klasyczny jest z Krakowa, brzydzi się komercją i żywi się zupą z pietruszki hodowanej na balkonie. Artyści fotograficy są nierozumiani przez otoczenie z wyjątkiem serwisów tematycznych, gdzie ich czarno–białe prace z twarzą starej kobiety zajmują czołowe miejsca w rankingach. Jednakże śladem artystów szeroko pojętych artyści fotograficy nie tylko są nierozumiani przez otoczenie, ale nie rozumieją także samych siebie, stąd konflikt wewnętrzny, uzewnętrzniany poprzez czarno-białą fotografię starej kobiety.
Artyście fotografikowi z nurtu neoklasycznego żona już nie daje od tyłu, ale że był niegdyś fotografem, gdy był harcerzem i zna temat, to znajduje młode dupy, które nie rozebrałyby się za pieniądze, ale w imię sztuki – chętnie.
Artysta fotografik zazwyczaj zaczynał jako niezrozumiany pedał człowiek pełen wrażliwości na stronach takich jak photoblożek czy digarcik. Inni go nie rozumieją, jest samotny i utalentowany. Gdy nie ma co robić, fotografuje białą ścianę/paprotkę w oknie, ewentualnie robi artystyczne samojebki, które później wstawia na blożka w celu poszpanowania ścianą w tle. Czasami przebiera się za Indianina i znowu robi samojebkę, ewentualnie, jak to nazywa, selfa. I tak w kółko. No, chyba że już skończył gimnazjum/liceum. Wtedy woli fotografować gołe baby.
W fotografii artystycznej nie znajdujemy podziału ze względu na tematykę. Wszystkie znamienite czarno-białe dzieła reprezentują typ: horror i makabra.
