Adam Mickiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M |
M (Anulowano wersję użytkownika 185.60.245.19) Znacznik: anulowanie |
||
| (Nie pokazano 217 pośrednich wersji utworzonych przez 100 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{sur|polskiego pisarza|imię|Adam}} |
|||
'''Adam Mickiewicz''' to prezent jaki dostali na gwiastkę jego rodzice. Sławny [[Polska|polski]] skrobacz wierszy. Kochał naukę, a że nie pasował z tego powodu do Polaków wywalono go na [[Syberia|syberię]] mając nadzieje, że tam zamarźnie. |
|||
[[Plik:PL Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899) 008.jpg|thumb|200px|Jedno z mniej oficjalnych zdjęć [[wieszcz]]a: ówczesny paparazzo uchwycił niezręczny moment, w którym Adam akurat raczył drapać się po brzuchu… Milusie.]] |
|||
[[Plik:Personal Computer 774.JPG|thumb|200px|Jedyne słowa Mickiewicza, jakie wryły się w pamięć narodowi to ''Miej komputer i patrzaj w komputer'']] |
|||
{{cytat|A imię jego będzie 404<ref>„Czterdzieści i cztery” – „Dziady cz. III” (scena V, w. 24)</ref> – bohater nie istnieje|Rozwiązanie tajemnicy '''Adama'''}} |
|||
Niestety skurczybyk był cwany i nawiał do szwabów. W zemście po polsku napisał Dziadygów wiedząc, że to złapie popularność, przez co każdy będzie musiał to przeczytać, aby zdać z Polskiego. Chciał jeszcze mocniej zmniejszyć szanse ucznia polskiego i napisał ''Pana TeDeusza''. Treść tego utworu nie jest mi bliżej znana. Pamiętam tylko inwokacje, którą załączam na końcu. Napisał jeszcze Cykl sonetów krymskich. Później zaczeło go dręczyć sumienie i postanowił wrócić do Polski. Jednak Polacy dali mu kopa w dupę, to się znowu wnerwił i napisał trzecią część dziadygów (pisał te dziadygi nie pokolei, bo nie umiał liczyć do pięcu. Najpierw napisał część 2 później 4 a później 3) |
|||
{{cytat|Walduś: Tatuś, to jak miał na imię Adam Mickiewicz?<br />Ferdek: Synek, to ty nie wiesz?<br />Walduś: Nie.<br />Ferdek: No przecie że Stasiek, normalnie Stanisław Ignacy Mickiewicz.|Ferdek poucza Waldka}} |
|||
{{cytat|– Słuchaj, <del>dziweczko!</del> dzieweczko! |
|||
<br />– Ona nie słucha, aparat słuchowy wypadł jej z ucha|'''Mickiewicz''' poruszający tematy społeczne.}} |
|||
{{cytat|– Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha.<br />– Albo ją szlag trafił, albo jest głucha.|Inne wariacje na temat powyższego}} |
|||
{{cytat|Czy był nieczułym, dumnym z przyrodzenia…|Duma '''Mickiewicza''' z [[penis|przyrodzenia]] Konrada Wallenroda}} |
|||
{{cytat|Na górze róże<br />Na dole banan<br />Kto go prostuje?<br />'''Mickiewicz Adam'''|[[Juliusz Słowacki]] o '''Adamie'''}} |
|||
'''Adam Mickiewicz''' (ur. [[24 grudnia]] [[1798]] w Zaosiu, zm. [[26 listopada]] [[1855]] w Konstantynopolu) – sławny [[Polska|polski]] skrobacz [[wiersz]]y, pierwszy polski raper i [[masoneria|mason]]. Białorusini utrzymują, że to wielki białoruski poeta, który pisał o Litwie po polsku. Był uwielbiany przez wszystkich licealistów. Kochał [[nauka|naukę]], a że nie pasował z tego powodu do Polaków, wywalono go na [[Syberia|Syberię]], mając nadzieję, że tam zamarznie. |
|||
Jedykę skopał perfidnie i zanim się zajarzył to doszedł do prawie części kuluminacyjnej. Całe szczęście, że się opamiętał. Zebrał wojsko innych, co ich z Polski wywalono i chciał siłą dojść do Polski, ale kierunki i pobił [[Turcja|turków]]. Za to, że tych co w knita online nie dają grać pobił polacy się zlitowali i po śmierci rzucili na pożarcie jego serce [[Smok Wawelski|smoku wawelskiemu]]. |
|||
== Życie == |
|||
---- |
|||
Młody Adam był niezłym cwaniakiem i nawiał do szwabów. W zemście po polsku napisał ''Dziadów'' wiedząc, że każdy będzie musiał to przeczytać, aby zdać z polskiego (ale się trochę zlitował i nie napisał wszystkich części co i tak nie przeszkadzało mu skopać numeracji dobitnie ukazując, że jako profesor nie potrafi policzyć do 4). Umieścił tam też wizerunek ojczyma Słowackiego, jako poplecznika cara, więc Słowacki w akcie zemsty napisał ''Kordiana'', który jako przeciwieństwo ''Dziadów'' był nieskończony w 1/3 a nie w 3/4. Mickiewicz chciał jeszcze mocniej zmniejszyć szanse ucznia polskiego na jakiekolwiek zdanie matury, więc napisał ''[[Pan Tadeusz|Pana Tadeusza]]''. Był autorem cyklu <del>Senatów</del> Sonetów Krymskich. Późniejszymi czasy zaczęło go dręczyć sumienie, dlatego postanowił wrócić do Polski. Po śmierci Polacy rzucili jego serce na pożarcie [[Smok Wawelski|Smokowi Wawelskiemu]]. Postawili też mu za to pomnik w Krakowie. |
|||
Wielkie Joł moja ojczyzno |
|||
Jesteś jak seks z Śmierdzącym męszczyzną |
|||
Niech cię chroni Bóg i królowa |
|||
Wszelkie tragedie przed tobą uchowa |
|||
Jesteś tak piękna i zielona |
|||
Dokładnie taka jak moja żona |
|||
Z parchatymi majtami |
|||
i grubymi nogami |
|||
Piękny kraj kaczora donalda |
|||
Dziadek jego jest z Wermachta |
|||
No i uczcie się tego na pamięć dzieci drogie, które mnie nie chciały |
|||
o i zauwarzam że coś się tu mi nie rymuje |
|||
---- |
|||
== Dzieła == |
|||
{{źródła|[[Nonźródła:Reduta Ordona|tekst Reduty Ordona]]}} |
|||
* '''Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie''' – pisana trzynastozgłoskowcem epopeja narodowa, do którego onanizują się wszyscy poloniści, porównując ją do ''Illiady'' lub ''Odysei'', przy czym ignorują fakt, że większość tych rymów pochodzi z miasta Częstochowy, a cała historia jest napędzana kiepskiej jakości bimbrem oraz wódką. |
|||
* '''Sonety Krymskie''' – zbiór napisanych na kolanie wierszy opisujących krajobrazy i przeżycia wewnętrzne podmiotu lirycznego, a dokładniej jego tęsknotę za ojczyzną. Jego przeżycia Adaś wziął sobie do serca tak mocno, że ignorował fakt istnienia swojej ojczyzny w swych europejskich wojażach. |
|||
* '''Dziady''' – dziadowskie powieści opisujące libację alkoholową, cierpienia młodego wierszoklety i przemianę emo w emo patriotę. |
|||
== Zobacz też == |
|||
| ⚫ | |||
* [[Cyprian Kamil Norwid]] |
|||
* [[Juliusz Słowacki]] |
|||
{{przypisy}} |
|||
{{DEFAULTSORT:Mickiewicz, Adam}} |
|||
[[Kategoria:Polscy pisarze]] |
|||
| ⚫ | |||
Aktualna wersja na dzień 13:32, 3 paź 2024
|
Ten artykuł dotyczy polskiego pisarza. Zobacz też hasła o innych osobach o tym imieniu. |
_008.jpg)
Jedno z mniej oficjalnych zdjęć wieszcza: ówczesny paparazzo uchwycił niezręczny moment, w którym Adam akurat raczył drapać się po brzuchu… Milusie.
A imię jego będzie 404[1] – bohater nie istnieje
- Rozwiązanie tajemnicy Adama
Walduś: Tatuś, to jak miał na imię Adam Mickiewicz?
Ferdek: Synek, to ty nie wiesz?
Walduś: Nie.
Ferdek: No przecie że Stasiek, normalnie Stanisław Ignacy Mickiewicz.
- Ferdek poucza Waldka
– Słuchaj, dziweczko! dzieweczko!
– Ona nie słucha, aparat słuchowy wypadł jej z ucha
- Mickiewicz poruszający tematy społeczne.
– Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha.
– Albo ją szlag trafił, albo jest głucha.
- Inne wariacje na temat powyższego
Czy był nieczułym, dumnym z przyrodzenia…
- Duma Mickiewicza z przyrodzenia Konrada Wallenroda
Na górze róże
Na dole banan
Kto go prostuje?
Mickiewicz Adam
- Juliusz Słowacki o Adamie
Adam Mickiewicz (ur. 24 grudnia 1798 w Zaosiu, zm. 26 listopada 1855 w Konstantynopolu) – sławny polski skrobacz wierszy, pierwszy polski raper i mason. Białorusini utrzymują, że to wielki białoruski poeta, który pisał o Litwie po polsku. Był uwielbiany przez wszystkich licealistów. Kochał naukę, a że nie pasował z tego powodu do Polaków, wywalono go na Syberię, mając nadzieję, że tam zamarznie.
Życie[edytuj • edytuj kod]
Młody Adam był niezłym cwaniakiem i nawiał do szwabów. W zemście po polsku napisał Dziadów wiedząc, że każdy będzie musiał to przeczytać, aby zdać z polskiego (ale się trochę zlitował i nie napisał wszystkich części co i tak nie przeszkadzało mu skopać numeracji dobitnie ukazując, że jako profesor nie potrafi policzyć do 4). Umieścił tam też wizerunek ojczyma Słowackiego, jako poplecznika cara, więc Słowacki w akcie zemsty napisał Kordiana, który jako przeciwieństwo Dziadów był nieskończony w 1/3 a nie w 3/4. Mickiewicz chciał jeszcze mocniej zmniejszyć szanse ucznia polskiego na jakiekolwiek zdanie matury, więc napisał Pana Tadeusza. Był autorem cyklu Senatów Sonetów Krymskich. Późniejszymi czasy zaczęło go dręczyć sumienie, dlatego postanowił wrócić do Polski. Po śmierci Polacy rzucili jego serce na pożarcie Smokowi Wawelskiemu. Postawili też mu za to pomnik w Krakowie.
Dzieła[edytuj • edytuj kod]
- Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie – pisana trzynastozgłoskowcem epopeja narodowa, do którego onanizują się wszyscy poloniści, porównując ją do Illiady lub Odysei, przy czym ignorują fakt, że większość tych rymów pochodzi z miasta Częstochowy, a cała historia jest napędzana kiepskiej jakości bimbrem oraz wódką.
- Sonety Krymskie – zbiór napisanych na kolanie wierszy opisujących krajobrazy i przeżycia wewnętrzne podmiotu lirycznego, a dokładniej jego tęsknotę za ojczyzną. Jego przeżycia Adaś wziął sobie do serca tak mocno, że ignorował fakt istnienia swojej ojczyzny w swych europejskich wojażach.
- Dziady – dziadowskie powieści opisujące libację alkoholową, cierpienia młodego wierszoklety i przemianę emo w emo patriotę.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
Przypisy
- ↑ „Czterdzieści i cztery” – „Dziady cz. III” (scena V, w. 24)
