Emeryt: Różnice pomiędzy wersjami
M (→Nudziarz sklepowy: ponowna poprawa pisowni w związku z pomyłką w poprzedniej zmianie) Znacznik: edytor wizualny |
|||
(Nie pokazano 70 wersji utworzonych przez 37 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Emeryt''' – <del>nie</del>miły [[człowiek]], który już się swoje w życiu napracował i teraz <del>jest obciążeniem dla społeczeństwa</del> korzysta z luksusów zasłużonego wypoczynku. Ponieważ już nie pracuje, pensję (zwaną „emeryturą”) pobiera ze specjalnego [[ZUS|funduszu]]. W praktyce, na mocy „solidarności międzypokoleniowej” utrzymywany jest z tego, co ludzie pracujący oddają państwu jako swoje składki emerytalne. |
|||
'''Emeryt''' – naturalne źródło dochodów [[Kościół katolicki|Kościoła katolickiego]] w Polsce. |
|||
== Podział == |
|||
Inne miejsca obfitego występowania emeryta pospolitego (''emeritus vulgaris''): |
|||
=== Mundurowy === |
|||
Najczęściej człowiek po 35 roku życia, który już swoje odbębnił w mundurówce. W pełni sił, najczęściej dorabia sobie w ochronie lub prywatnych jednostkach specjalnych. Niezauważalny. |
|||
=== Górnik === |
|||
# w kolejce przede mną (gdy stoję do kasy); |
|||
Człowiek przed pięćdziesiątką, który na swoją emeryturę ciężko zapracował, niszcząc [[Warszawa|stolicę]] i paląc [[opona|opony]] przed [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|sejmem]]. |
|||
# w [[przychodnia|przychodni]] (gdy... zawsze); |
|||
# na [[przejście dla pieszych|przejściu dla pieszych]] (gdy jest zielone dla [[samochód|samochodów]]); |
|||
# w [[bank|banku]] (w godzinach, w których chcę coś załatwić, ciekawe skąd wiedzą); |
|||
# w [[okno|oknie]]; |
|||
# w [[autobus|autobusie]] i [[tramwaj|tramwaju]] (wszędzie i o każdej porze); |
|||
# w [[kościół|kościele]] (nawet na mszach dla dzieci). |
|||
Emeryt (obojętnie czy to płci męskiej czy żeńskiej) potrafi stanąć nad tobą w autobusie i patrzeć błagalnym spojrzeniem na ciebie, który zajmujesz miejsce siedzące. Kiedy chcesz ustąpić miejsca, z głębokim wzdęciem odpowiada, że postoi, ale jednak częściej będzie robił wszystko, abyś wstał z siedzenia i dał usiąść schorowanemu starcowi. Najczęściej używane metody to: błagalne spojrzenie, zwalanie się na [[ty|ciebie]] na zakrętach, pomrukiwanie, sapanie w sposób pobudzający odruch wymiotny. |
|||
=== Kolejkowicz === |
|||
Znani są także z narzekania na niskie [[emerytura|emerytury]] i z całodziennego oglądania obrad sejmowych. |
|||
Mieszka w przychodniach zdrowia, niezależnie od tego czy choruje, czy nie. Rytualnie wymienia się z innymi osobnikami informacjami o tym, kto, kiedy i na co zachorował, jakie są objawy i którzy lekarze są lepsi, a którzy gorsi<ref>Podział dotyczy tego, którzy traktują ich jak chorych, a którzy jak symulantów.</ref>. |
|||
=== Podróżnik === |
|||
Istnieje kilka możliwości uniknięcia ustąpienia siedzenia w autobusie: |
|||
{{main|[[Babcia autobusowa]]}} |
|||
*patrzenie w okno tak długo, aż emeryt wysiądzie (gorzej jak jedzie na pętlę...); |
|||
Podróżuje komunikacją miejską. Nie wiadomo skąd i dokąd jedzie, nie wiadomo dlaczego akurat o tej godzinie, ale wiadomo, że należy mu się wolne miejsce. Należy i już. |
|||
*pobicie emeryta (nie polecam, oni szybko się zorganizują i napadną cię i twoich kumpli pod klatką); |
|||
*udawanie niedołężnego (rzadko działa, bo jak on zaprezentuje swoje niedołęstwo...); |
|||
*kulturalna rozmowa (najbardziej skuteczna możliwość): |
|||
:– ''Chłopcze, ustąpisz mi miejsca?'' |
|||
:– ''A ma Pan/Pani żylaki?'' |
|||
:– ''Mam.'' |
|||
:– ''A ja nie chce mieć!!!'' (wtedy emeryt/emerytka odchodzi, ponieważ brak mu słów) |
|||
*lub taka rozmowa: |
|||
:''– Chłopcze, ustąpisz mi miejsca?'' |
|||
:''– A pani ustępowała jak była pani młoda?'' |
|||
:''–Tak'' |
|||
:''– To dlatego teraz nóżki bolą.'' |
|||
*Jeśli masz długie włosy i jesteś odwrócony w stronę okna, odwróć się i zrób straszną minę. Babka ucieknie z tekstem: |
|||
–''O Jezu, [[satanista]]! |
|||
=== Pocztowiec === |
|||
⚫ | |||
W dobie [[internet]]u nadal płaci rachunki na poczcie. W oczekiwaniu na swoją kolej chętnie rozpoczyna awanturę, zwykle od słów „tyle tu ludzi, a tylko dwa okienka są czynne!”. Jeśli ktoś podejmie temat, dyskusja rozkręca się na dobre. Gdy dopcha się do okienka okupuje je zwykle pół godziny, cierpliwie licząc pieniądze i dokładnie wypytując o wszystko. |
|||
=== Obserwator === |
|||
Całe dnie spędza na siedzeniu w oknie i monitorowaniu wszystkiego w zasięgu wzroku. Nie umykają tu żadne informacje: co Krysia z parteru kupiła na obiad, jaki kolor skarpet mają dziś bliźniaki spod ósemki, ile piw tym razem wypili [[dresiarz|chłopcy osiedlowi]] na ławce pod blokiem. |
|||
=== Nudziarz sklepowy === |
|||
Gatunek bardzo rozpowszechniony w osiedlowych kioskach ruchu, tzw. „warzywniakach” i hipermarketach. Osobniki w podeszłym wieku(zazwyczaj ok. 70 lat) gdy już dopchają się do kasy, zaczynają zanudzać sprzedawcę, że np. nie chcą tej gazety, dlaczego nie ma tej, co tydzień temu, itd. Bywają wyjątkowo agresywni, nieustępliwi. Potrafią stać i blokować kolejkę przez 30 minut składając zażalenia na wybrane produkty i zamęczać wszystkich wokół. |
|||
=== Ławkowicz === |
|||
Gatunek najczęściej ujawniający się późną wiosną i latem. Występuje zazwyczaj w parze z drugim ławkowiczem. Ten typ emeryta przesiaduje pół dnia na ławce koło bloku lub przystanku, nie wiadomo dokładnie po co, wiadomo jedynie, że przez kilka godzin potrafi nieprzerwanie rozmawiać o otaczających go problemach, lub też komentować ostatnie wydarzenia np. polityczne. Gatunek niegroźny, jeżeli nie siedzi koło ciebie. |
|||
=== Stale schorowany === |
|||
Gatunek pokrewny w pewnym stopniu Ławkowiczowi, jednak zamiast na świeżym powietrzu przesiaduje pół dnia w kolejce do lekarza(poczekalni). Zanudza tam wszystkich o swoich chorobach, często takich, których nawet nie ma. Rozprawia dość długo o żylakach, hemoroidach i bólach różnych części ciała. Często mówi rzeczy nieprzychylne o lekarzach i służbie zdrowia. Charakteryzuje się tym, że idzie do lekarza, nawet gdy nic mu/jej nie jest, tylko po to, żeby porozmawiać z innymi emerytami. Gatunek dość upierdliwy i zanudzający. |
|||
=== Krytyk === |
|||
Jeden z najgorszych gatunków. Uwielbia krytykować wszystko, co się dzieje koło niego. Począwszy od polityki, przez „tą dzisiejszą młodzież”, lekarzy, internet, itd, skończywszy na Staśku, który wypił dziś 5 piw. Nic mu nigdy nie pasuje, zawsze wie lepiej. Jedyny problem Emeryta Krytyka jest znalezienie słuchacza i odbiorcy tych arcyważnych informacji. Gdy takowego nie ma, łupem padają przypadkowe osoby, siedzące np. dwa metry dalej, lub zwykli przechodnie, którzy potem przez kolejne 30 minut muszą wysłuchiwać tych bzdur. Gatunek najlepiej omijać szerokim łukiem, no chyba, że chcesz stracić co najmniej pół godziny tego pięknego dnia! Występują najczęściej w kościołach, parkach, na przystankach i w sklepach. |
|||
=== Plotkarz === |
|||
Występuje najczęściej odmiana żeńska. Uwielbia plotkować godzinami siedząc na balkonie w bloku z drugą plotkarą-sasiadką z parteru. Dzielą się wszystkimi usłyszanymi informacjami tego tygodnia/miesiąca. Często wpadają do siebie na ciasto, żeby wymienić się bardziej tajnymi plotkami, których nie mogą przekazać wrzeszcząc z jednego balkonu do drugiego. Zawsze wiedzą, co dzieje się w domu u Nowaków, u Kryśki ze sklepu lub też u dzieciaków Marylki. |
|||
==== Plotkarz kościelny ==== |
|||
Chodzi cztery razy dziennie do kościoła tylko po to, by poznać najnowsze ploteczki. Zazwyczaj są to [[Moherowe berety|starsze babcie]] znudzone swoim życiem (pewnie dlatego tak strasznie interesują się cudzym). Przesiadują na [[Msza|mszy]], wcale nie słuchając kazania, tylko gadając z drugą babcią. Ponieważ starsze osobniki często są przygłuche, ich rozmowy słychać na pół kościoła. |
|||
== Cykle miesięczne == |
|||
Emeryci żyją w dwóch cyklach miesięcznych, podczas których ich zachowanie jest radykalnie odmienne. |
|||
=== Przed wypłatą renty lub emerytury === |
|||
W tym długim okresie bywają bardzo upierdliwi, dlatego lepiej ich unikać i nigdzie nie wozić pod groźbą dnia zmarnowanego na czekaniu w [[Samochód|samochodzie]] pod sklepem, przychodnią lub pocztą. Nieustannie zrzędzą i męczą nudnymi opowiastkami. |
|||
=== Po wizycie listonosza === |
|||
Gdy przyjdzie listonosz i przyniesie [[pieniądze|obrazki]], emeryci natychmiast rzucają się zapłacić rachunki i kupić lekarstwa. Potem skupiają się na udzielaniu cennych (lub zbędnych – nie ma to dla nich znaczenia) rad oraz lekcji historii od II wojny światowej. Kontakty z [[Poczta Polska|Pocztą]] mają krótsze i bardziej sensowne. |
|||
== Zobacz też == |
|||
* [[rodzaje babć autobusowych]] |
|||
* [[Zakład Ubezpieczeń Społecznych]] |
|||
{{Przypisy}} |
|||
⚫ |
Aktualna wersja na dzień 09:57, 27 kwi 2024
Emeryt – niemiły człowiek, który już się swoje w życiu napracował i teraz jest obciążeniem dla społeczeństwa korzysta z luksusów zasłużonego wypoczynku. Ponieważ już nie pracuje, pensję (zwaną „emeryturą”) pobiera ze specjalnego funduszu. W praktyce, na mocy „solidarności międzypokoleniowej” utrzymywany jest z tego, co ludzie pracujący oddają państwu jako swoje składki emerytalne.
Podział[edytuj • edytuj kod]
Mundurowy[edytuj • edytuj kod]
Najczęściej człowiek po 35 roku życia, który już swoje odbębnił w mundurówce. W pełni sił, najczęściej dorabia sobie w ochronie lub prywatnych jednostkach specjalnych. Niezauważalny.
Górnik[edytuj • edytuj kod]
Człowiek przed pięćdziesiątką, który na swoją emeryturę ciężko zapracował, niszcząc stolicę i paląc opony przed sejmem.
Kolejkowicz[edytuj • edytuj kod]
Mieszka w przychodniach zdrowia, niezależnie od tego czy choruje, czy nie. Rytualnie wymienia się z innymi osobnikami informacjami o tym, kto, kiedy i na co zachorował, jakie są objawy i którzy lekarze są lepsi, a którzy gorsi[1].
Podróżnik[edytuj • edytuj kod]
- Główny artykuł: Babcia autobusowa
Podróżuje komunikacją miejską. Nie wiadomo skąd i dokąd jedzie, nie wiadomo dlaczego akurat o tej godzinie, ale wiadomo, że należy mu się wolne miejsce. Należy i już.
Pocztowiec[edytuj • edytuj kod]
W dobie internetu nadal płaci rachunki na poczcie. W oczekiwaniu na swoją kolej chętnie rozpoczyna awanturę, zwykle od słów „tyle tu ludzi, a tylko dwa okienka są czynne!”. Jeśli ktoś podejmie temat, dyskusja rozkręca się na dobre. Gdy dopcha się do okienka okupuje je zwykle pół godziny, cierpliwie licząc pieniądze i dokładnie wypytując o wszystko.
Obserwator[edytuj • edytuj kod]
Całe dnie spędza na siedzeniu w oknie i monitorowaniu wszystkiego w zasięgu wzroku. Nie umykają tu żadne informacje: co Krysia z parteru kupiła na obiad, jaki kolor skarpet mają dziś bliźniaki spod ósemki, ile piw tym razem wypili chłopcy osiedlowi na ławce pod blokiem.
Nudziarz sklepowy[edytuj • edytuj kod]
Gatunek bardzo rozpowszechniony w osiedlowych kioskach ruchu, tzw. „warzywniakach” i hipermarketach. Osobniki w podeszłym wieku(zazwyczaj ok. 70 lat) gdy już dopchają się do kasy, zaczynają zanudzać sprzedawcę, że np. nie chcą tej gazety, dlaczego nie ma tej, co tydzień temu, itd. Bywają wyjątkowo agresywni, nieustępliwi. Potrafią stać i blokować kolejkę przez 30 minut składając zażalenia na wybrane produkty i zamęczać wszystkich wokół.
Ławkowicz[edytuj • edytuj kod]
Gatunek najczęściej ujawniający się późną wiosną i latem. Występuje zazwyczaj w parze z drugim ławkowiczem. Ten typ emeryta przesiaduje pół dnia na ławce koło bloku lub przystanku, nie wiadomo dokładnie po co, wiadomo jedynie, że przez kilka godzin potrafi nieprzerwanie rozmawiać o otaczających go problemach, lub też komentować ostatnie wydarzenia np. polityczne. Gatunek niegroźny, jeżeli nie siedzi koło ciebie.
Stale schorowany[edytuj • edytuj kod]
Gatunek pokrewny w pewnym stopniu Ławkowiczowi, jednak zamiast na świeżym powietrzu przesiaduje pół dnia w kolejce do lekarza(poczekalni). Zanudza tam wszystkich o swoich chorobach, często takich, których nawet nie ma. Rozprawia dość długo o żylakach, hemoroidach i bólach różnych części ciała. Często mówi rzeczy nieprzychylne o lekarzach i służbie zdrowia. Charakteryzuje się tym, że idzie do lekarza, nawet gdy nic mu/jej nie jest, tylko po to, żeby porozmawiać z innymi emerytami. Gatunek dość upierdliwy i zanudzający.
Krytyk[edytuj • edytuj kod]
Jeden z najgorszych gatunków. Uwielbia krytykować wszystko, co się dzieje koło niego. Począwszy od polityki, przez „tą dzisiejszą młodzież”, lekarzy, internet, itd, skończywszy na Staśku, który wypił dziś 5 piw. Nic mu nigdy nie pasuje, zawsze wie lepiej. Jedyny problem Emeryta Krytyka jest znalezienie słuchacza i odbiorcy tych arcyważnych informacji. Gdy takowego nie ma, łupem padają przypadkowe osoby, siedzące np. dwa metry dalej, lub zwykli przechodnie, którzy potem przez kolejne 30 minut muszą wysłuchiwać tych bzdur. Gatunek najlepiej omijać szerokim łukiem, no chyba, że chcesz stracić co najmniej pół godziny tego pięknego dnia! Występują najczęściej w kościołach, parkach, na przystankach i w sklepach.
Plotkarz[edytuj • edytuj kod]
Występuje najczęściej odmiana żeńska. Uwielbia plotkować godzinami siedząc na balkonie w bloku z drugą plotkarą-sasiadką z parteru. Dzielą się wszystkimi usłyszanymi informacjami tego tygodnia/miesiąca. Często wpadają do siebie na ciasto, żeby wymienić się bardziej tajnymi plotkami, których nie mogą przekazać wrzeszcząc z jednego balkonu do drugiego. Zawsze wiedzą, co dzieje się w domu u Nowaków, u Kryśki ze sklepu lub też u dzieciaków Marylki.
Plotkarz kościelny[edytuj • edytuj kod]
Chodzi cztery razy dziennie do kościoła tylko po to, by poznać najnowsze ploteczki. Zazwyczaj są to starsze babcie znudzone swoim życiem (pewnie dlatego tak strasznie interesują się cudzym). Przesiadują na mszy, wcale nie słuchając kazania, tylko gadając z drugą babcią. Ponieważ starsze osobniki często są przygłuche, ich rozmowy słychać na pół kościoła.
Cykle miesięczne[edytuj • edytuj kod]
Emeryci żyją w dwóch cyklach miesięcznych, podczas których ich zachowanie jest radykalnie odmienne.
Przed wypłatą renty lub emerytury[edytuj • edytuj kod]
W tym długim okresie bywają bardzo upierdliwi, dlatego lepiej ich unikać i nigdzie nie wozić pod groźbą dnia zmarnowanego na czekaniu w samochodzie pod sklepem, przychodnią lub pocztą. Nieustannie zrzędzą i męczą nudnymi opowiastkami.
Po wizycie listonosza[edytuj • edytuj kod]
Gdy przyjdzie listonosz i przyniesie obrazki, emeryci natychmiast rzucają się zapłacić rachunki i kupić lekarstwa. Potem skupiają się na udzielaniu cennych (lub zbędnych – nie ma to dla nich znaczenia) rad oraz lekcji historii od II wojny światowej. Kontakty z Pocztą mają krótsze i bardziej sensowne.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
Przypisy
- ↑ Podział dotyczy tego, którzy traktują ich jak chorych, a którzy jak symulantów.