Biegunka

Biegunka (pot. sraczka) – paradoksalna forma wydalania polegająca na tym, iż wydala się często i rzadko.

Przyczyny

Zazwyczaj spowodowana przypadkowo poprzez spożycie ogórków z mlekiem, lub też innego źle skomponowanego posiłku. Czasem jednak powstaje w zamiarze umyślnym, poprzez użycie specjalnych substancji chemicznych. Często bywa ona efektem strachu, a czasami nawet śmiechu.

Etymologia

Pochodzenie potocznej nazwy zjawiska nie budzi wątpliwości, a prześledzenie jej procesu słowotwórczego nie nastręcza trudności. Językoznawcy sprzeczają się natomiast w kwestii dotyczącej nazwy literackiej – najczęściej wymienia się następujące teorie:

• Dla człowieka w potrzebie najbliższa toaleta wydaje się być tak daleko, jak Biegun południowy.
• Człowiek w potrzebie może czuć się swobodnie tylko na biegunie, wszędzie indziej się wstydzi.
• Podczas biegunki człowiek i toaleta przyciągają się jak dwa przeciwne bieguny magnesu.
• Człowiek z biegunką musi biegać, a że nazwa „bieganka” zbyt kojarzyłaby się ze skakanką, przypadłość takiego osobnika nazwano biegunką.

Skutki

• Zapowietrzenie brzucha;
• Przeczyszczenie organizmu;
• Skażenie wód gruntowych (jeśli dopadło poza domem);
• Zanieczyszczenie toalety;
• Rozwój przemysłu środków czyszczących;
• Wkurzanie pozostałych członków rodziny.