Kamień, papier, nożyce

Niektóre odmiany gry wymagają dodatkowych czynników zewnętrznych

Szablon:T skomplikowana i czasochłonna gra towarzyska, opierająca się na przeciwwadze trzech bohaterów. W dzisiejszych czasach gra jest najczęściej stosowana do: rozstrzygania wyników spotkań sportowych, wybierania prezydenta.

Odmiany

Istnieje uproszczona wersja tej gry, w której używa się tylko kamienia. Najczęściej gra się w to drużynowo na trybunach podczas meczów piłkarskich. Wówczas jedna z drużyn to policja, a druga – kibole. Ta pierwsza często korzysta z nieregulaminowych cheatów, dzięki czemu ma do dyspozycji gesty typu pała, pistolet na gumowe naboje i gaz łzawiący. Inna jej odmiana jest używana do przyjmowania porodów przez lekarzy – nowo narodzone dziecko owijamy w papier, kamieniem ogłuszamy matkę a nożyczkami przecinamy pępowinę noworodka. Jednak w polskich szpitalach nie ma pieniędzy nawet na te metody, więc matki po prostu ogłusza się pięścią.

Bohaterowie

Typowi

• Szablon:T tutejszy tank. Wyposażony w armor o gęstej strukturze krystalicznej i rozliczne usprawnienia obrony, uchodzi za niemożliwego do pokonania konwencjonalną bronią. Przywoływany przy pomocy gestu pięści, często pojawia się omyłkowo, przy prozaicznych czynnościach takich jak kłótnia lub odganianie piewców innej wiary.
• Szablon:T typ maga o wprost nieograniczonej elastyczności, osiąganej dzięki zaklęciom na włóknach celulozowych. Uchodzi za najsłabszego bohatera a przez to najmniej popularnego, jednak wrodzona elastyczność pozwalają mu pokonać nawet najciężej opancerzonych rywali. Nie ważne jak. Symbolizuje go otwarta dłoń.
• Szablon:T pseudonim łotra-zabójcy, wyspecjalizowanego w likwidowaniu magów i co wrażliwszych organów, takich jak oczy. Przywoływany przy pomocy odpowiedniego gestu.

Nietypowi

• Szablon:T prawdopodobnie najpopularniejszy z wyżej wymienonych. W zależności od stanu świadomości graczy, stanowi klon któregoś z powyższych, ich połączenie lub jest wszechpotężny. Istnieją gracze, którzy traktują pistolet jako pełnoprawnego awatara.
• Szablon:T jeden z najstarszych grywalnych protagonistów. Używany przez jednego z graczy w celu zakończenia gry po serii porażek. Użyty w nieodpowiednim środowisku miewa drastyczne konsekwencje.
• Szablon:T zastosowanie jak wyżej, ale stosowany przez gimnazjalistów, co zwykle kończy się niekontrolowanym skurczem przepony u wszystkich grających.

Zasady

Są znane każdemu człowiekowi ze stwierdzoną aktywnością mózgu, reszta może skorzystać z szybkiej powtórki:

• Szablon:T nożyce łapią deda.
• Szablon:T papier doznaje wielokrotnego podziału osobowości, w efekcie przegrywa.
• Szablon:T pod wpływem niespodziewanego przypływu czułości, kamień przegrywa z papierem WTF?!.

À propos ostatniej sytuacji…

Paradoks kamienia, papieru i nożyc

Prościej: jakim, k cudem papier wygrywa z kamieniem? Czyżby kamienie miały klaustrofobię paranoidalną, połączoną z socjopatyzmem zbliżeniowym? Istnieje kilka, wcale nie napisanych na kolanie, teorii na ten temat:

• Kamienie jednak mają klaustrofobię paranoidalną i tak dalej, przez co bliższy kontakt z półproduktem papieru toaletowego skłania je ku samobójstwu. Co ciekawe oznacza to, że każdy spotkany na drodze kamień był kiedyś żywy.
• Kamienie, same w sobie, są martwą materią, ale w reakcji z papierem, z kamienia powstaje nowy związek. Jako, że nie ma on prawa udziału w grze, papier wygrywa walkowerem.
• Papier szczelnie owija kamień, więc gracze nie są w stanie ze stuprocentową pewnością stwierdzić jego obecności. Wygięty w kształt kamienia papier nie budzi takich kontrowersji, więc wygrywa.
• Bo tak.
• Papier przecina kamień ostrą krawędzią.
• Papier korzysta z cheatów.

Wymagania sprzętowe

Jak każda gra, P.K.N. wymagają niezbędnego minimum by dać w się zagrać. Na szczęście tytuł ma naprawdę niskie potrzeby, dzięki czemu odpali na niemal każdej jednostce.

• Szczegółowe wymagania somatyczne: dłoń, wystarczy jedna; Ludzki Zestaw Sensoryczny w wersji X1, lub X2; standardowe CPU.
• Szczegółowe wymagania psychomotoryczne: koordynacja myślowo-ruchowa o opóźnieniu minimalnym co najmniej 3 s; znajomość sygnału startującego (opcjonalnie).