Świnia domowa: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Crazy Mary. Autor wycofanej wersji to 83.30.139.21.) |
|||
Linia 7: | Linia 7: | ||
== Charakterystyka == |
== Charakterystyka == |
||
{{Źródła|[[Nonźródła:Boska świnia|Piosenkę o boskiej świni]]}} |
{{Źródła|[[Nonźródła:Boska świnia|Piosenkę o boskiej świni]]}} |
||
Wykazuje się głównie sporą ilością |
Wykazuje się głównie sporą ilością tłuszczu, co sprawia, że nawet jak nasz ogrodowy podopieczny jest wielki, to przez swoją cechę wydaje się jeszcze większy. Jego inną własnością jest organizacja mieszkania polegająca na skupianiu w nim jak najwięcej gnoju. Najczęściej go nanoszą [[człowiek|ludzie]] – właściciele, którzy karmią zwierzę pokarmem lub [[jedzenie]]m, ono odrzuca go na ziemię, organizuje po nim parę spacerów i tym samym stwarzając odchody. Po tym wysiłku tapla się w tym, co z niego wyszło, co daje jeszcze jedną cechę – smród. |
||
== Budowa == |
== Budowa == |
Wersja z 12:35, 10 mar 2014
Ojnk!!!
- Świnia o tym artykule
Szablon:Trodzaj zwierzęcia obokdomowego-hodowlanego. Jest to dzik, który przez obcowanie z ludźmi stał się świnią.
Charakterystyka
Wykazuje się głównie sporą ilością tłuszczu, co sprawia, że nawet jak nasz ogrodowy podopieczny jest wielki, to przez swoją cechę wydaje się jeszcze większy. Jego inną własnością jest organizacja mieszkania polegająca na skupianiu w nim jak najwięcej gnoju. Najczęściej go nanoszą ludzie – właściciele, którzy karmią zwierzę pokarmem lub jedzeniem, ono odrzuca go na ziemię, organizuje po nim parę spacerów i tym samym stwarzając odchody. Po tym wysiłku tapla się w tym, co z niego wyszło, co daje jeszcze jedną cechę – smród.
Budowa
- Nos – Przypomina gniazdko elektryczne, które jednak nie razi prądem, ale może czasami kopnąć.
- Usta – Część nośna, wynosi wszystko, co do nich spadnie i przekazuje dalej.
- Tułów – Jak coś wpadnie do ust, leci przez cały tułów, a gdy zauważa, że jest w dupie, wypada.
- Ogon – Tylne zakończenie ciała. Przeważnie to, co dostaje się świni do ust prędzej, czy później też mija się z ogonkiem[1].
Zastosowanie
- Świnia jest substratem w wielu reakcjach chemicznych, których produktami są między innymi: szynka, bekon, polędwica, pasztet, gulasz i befsztyki nadziewane.
- Gdy żona kłóci się z mężem, nazywa go świnią, co też pozwala prosiakowi się szczycić.
- Także grube osoby są niekiedy nazywane świniami.
- Ferdynand Kiepski i Marian Paździoch mają IQ świni i jest to nadzwyczaj wysoki wynik jak na nich.
Przypisy
- ↑ Albo od razu spadnie na ziemię