Szablon:Pojedynki: Różnice pomiędzy wersjami
Ostrzyciel (dyskusja • edycje) M |
Ostrzyciel (dyskusja • edycje) M |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Pojedynki/schemat |
{{Pojedynki/schemat |
||
|Art1czytaj= |
|Art1czytaj=Programowanie ekstremalne |
||
|Art2czytaj= |
|Art2czytaj=Indukcja matematyczna |
||
|Art1=[[Plik: |
|Art1=[[Plik:Admin-na-wakacjach.jpg|right|150px|Świeże powietrze pomaga myślom swobodnie przelewać się na klawiaturę]] |
||
'''Programowanie ekstremalne''' ([[Język angielski|ang.]] ''Extreme programming'', ''XP'') – [[doktryna]] [[religia|religijna]] i [[metodyka]] [[programowanie|programowania]] mająca na celu wydajne tworzenie małych, średnich i średnio dużych „projektów wysokiego ryzyka”, czyli takich, w których nie wiadomo do [[koniec|końca]], co się tak naprawdę robi i jak to prawidłowo zrobić. Przyświeca temu koncepcja [[surrealizm|surrealistycznej]], prymitywnej rozrywki, wywodząca się z obsesyjnej obserwacji innych programów, które odniosły sukces (albo i nie). |
|||
'''Miłośnik Komunikacji Miejskiej''' – specyficzny rodzaj [[pasażer]]a, który charakteryzuje się ogromną wiedzą na temat pojazdu w którym się znajduje, jak i o pozostałych w mieście/kraju/świecie (w zależności od stopnia zzielenienia), przeciwieństwo pracownika komunikacji miejskiej. Nie ma się co ich obawiać, dopóki zgadzasz się z ich poglądami na temat najnowszego [[Mercedes-Benz Citaro|mercedesa]] czy [[protram]]a. |
|||
Podstawą ekstremalnego programowania są [[synergia]], [[akomodacja]] i [[mahabharata]], wynikające ze stosowania rozmaitych praktyk religijno-informatycznych, które same w sobie nie mają żadnego sensu, lecz łącznie użyte zapewniają zaniknięcie jakiegokolwiek sensu pisanego [[kod]]u, co z kolei umożliwia przejście na wyższy, bardziej uduchowiony poziom programowania, charakteryzujący się brakiem prostolinijnej logiki [[Arystoteles]]a. Dodatkową zaletą programowania ekstremalnego jest to, że z punktu widzenia klienta ono w ogóle nie działa, a jak nawet działa, to niezbyt dobrze (a klient zmuszony jest kupić nowe oprogramowanie). Jednym z bardziej znanych produktów, które powstały w ten sposób, są [[Microsoft Windows|Windows]] i [[Windows XP|XP]] firmy [[Microsoft Corporation|M$]]. |
|||
MKM-owie zrzeszają się w kluby Miłośników Komunikacji Miejskiej. Największe z nich to pomorski, [[poznań]]ski, [[Częstochowa|Jasnogórski]], [[Kraków|podwawelski]], ze [[Warszawa|stolicy]], [[Chorzów|chorzowski]], [[Wrocław|wrocloveski]] i [[Łódź|wodny]]. |
|||
|Ankieta=<poll> |
|Ankieta=<poll> |
||
Który artykuł wybierasz? |
Który artykuł wybierasz? |
||
Programowanie ekstremalne |
|||
Miłośnik Komunikacji Miejskiej |
|||
Indukcja matematyczna |
|||
Kontroler biletów |
|||
</poll> |
</poll> |
||
|Art2=[[Plik: |
|Art2=[[Plik:Dominospiel.JPG|right|150px|Przybornik do przeprowadzania dowodów indukcyjnych]] |
||
'''Indukcja matematyczna''' – zabawka matematyczna, służąca do pokazywania prawdziwości różnych [[twierdzenie matematyczne|twierdzeń matematycznych]] wątpliwej przydatności. Potężne narzędzie w rękach doświadczonych matematyków, czy akademicka fanaberia służąca do pobierania [[grant]]ów i oblewania [[student]]ów? Zadecydować musisz sam. |
|||
'''Kontroler biletów''' (potocznie ''kanar'') – jednostka społeczna skrupulatnie i sadystycznie utrudniająca podróżowanie [[Komunikacja miejska|komunikacją publiczną]]. Ma denerwujący dar boży pojawiania się zawsze wtedy, kiedy nie trzeba. Posiada też umiejętność łapania osób, które ten jeden, jedyny raz jechały bez biletu i wpadły do [[Kontrola|kontroli]]. |
|||
;Schemat ogólny |
|||
;Typy kanarów |
|||
Każdy dowód matematyczny przeprowadzony przy pomocy indukcji matematycznej sprowadza się do następującego schematu: |
|||
* '''Oczywisty''' – ''Nie ma pan biletu.'' |
|||
* Wskazujesz jeden lub więcej konkretnych przykładów potwierdzających prawdziwość twojego twierdzenia. Jest to tak zwana baza indukcji. |
|||
* '''Dociekliwy''' – ''Dlaczego nie ma pan biletu?'' |
|||
* Zakładając, że twoje twierdzenie jest prawdziwe dla dowolnej liczby przypadków, dowodzisz, że jest ono prawdziwe również dla dowolnej plus jeden liczby przypadków. Jest to tak zwany krok indukcyjny. |
|||
* '''Moralista''' – ''Nieładnie jeździć bez biletu!'' |
|||
* '''Prorok''' – ''Następnym razem będzie pan miał bilet!'' |
|||
* '''Jasnowidz''' – ''Wiedziałem, że nie ma pan biletu!'' |
|||
}}<noinclude>[[Kategoria:Szablony strony głównej]][[Kategoria:Pojedynki ANM-ów|*]]</noinclude> |
}}<noinclude>[[Kategoria:Szablony strony głównej]][[Kategoria:Pojedynki ANM-ów|*]]</noinclude> |
||
Wersja z 14:14, 18 paź 2017
 Programowanie ekstremalne (ang. Extreme programming, XP) – doktryna religijna i metodyka programowania mająca na celu wydajne tworzenie małych, średnich i średnio dużych „projektów wysokiego ryzyka”, czyli takich, w których nie wiadomo do końca, co się tak naprawdę robi i jak to prawidłowo zrobić. Przyświeca temu koncepcja surrealistycznej, prymitywnej rozrywki, wywodząca się z obsesyjnej obserwacji innych programów, które odniosły sukces (albo i nie). Podstawą ekstremalnego programowania są synergia, akomodacja i mahabharata, wynikające ze stosowania rozmaitych praktyk religijno-informatycznych, które same w sobie nie mają żadnego sensu, lecz łącznie użyte zapewniają zaniknięcie jakiegokolwiek sensu pisanego kodu, co z kolei umożliwia przejście na wyższy, bardziej uduchowiony poziom programowania, charakteryzujący się brakiem prostolinijnej logiki Arystotelesa. Dodatkową zaletą programowania ekstremalnego jest to, że z punktu widzenia klienta ono w ogóle nie działa, a jak nawet działa, to niezbyt dobrze (a klient zmuszony jest kupić nowe oprogramowanie). Jednym z bardziej znanych produktów, które powstały w ten sposób, są Windows i XP firmy M$. |
Który artykuł wybierasz? Zagłosuj poniżej. 0 0 Oddano już 0 głosów. poll-id 3227E6C9DE8A41A2138E86E831CE76C2 |
 Indukcja matematyczna – zabawka matematyczna, służąca do pokazywania prawdziwości różnych twierdzeń matematycznych wątpliwej przydatności. Potężne narzędzie w rękach doświadczonych matematyków, czy akademicka fanaberia służąca do pobierania grantów i oblewania studentów? Zadecydować musisz sam.
Każdy dowód matematyczny przeprowadzony przy pomocy indukcji matematycznej sprowadza się do następującego schematu:
|
Archiwum |
