Szablon:ANM/Programowanie ekstremalne: Różnice pomiędzy wersjami
(nowa strona) |
M |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Podstawą ekstremalnego programowania są [[synergia]], [[akomodacja]] i [[mahabharata]], wynikające ze stosowania rozmaitych praktyk religijno-informatycznych, które same w sobie nie mają żadnego sensu, lecz łącznie użyte zapewniają zaniknięcie jakiegokolwiek sensu pisanego [[kod]]u, co z kolei umożliwia przejście na wyższy, bardziej uduchowiony poziom programowania, charakteryzujący się brakiem prostolinijnej logiki [[Arystoteles]]a. Dodatkową zaletą programowania ekstremalnego jest to, że z punktu widzenia klienta ono w ogóle nie działa, a jak nawet działa, to niezbyt dobrze (a klient zmuszony jest kupić nowe oprogramowanie). Jednym z bardziej znanych produktów, które powstały w ten sposób, są [[Microsoft Windows|Windows]] i [[Windows XP|XP]] firmy [[Microsoft Corporation|M$]]. |
Podstawą ekstremalnego programowania są [[synergia]], [[akomodacja]] i [[mahabharata]], wynikające ze stosowania rozmaitych praktyk religijno-informatycznych, które same w sobie nie mają żadnego sensu, lecz łącznie użyte zapewniają zaniknięcie jakiegokolwiek sensu pisanego [[kod]]u, co z kolei umożliwia przejście na wyższy, bardziej uduchowiony poziom programowania, charakteryzujący się brakiem prostolinijnej logiki [[Arystoteles]]a. Dodatkową zaletą programowania ekstremalnego jest to, że z punktu widzenia klienta ono w ogóle nie działa, a jak nawet działa, to niezbyt dobrze (a klient zmuszony jest kupić nowe oprogramowanie). Jednym z bardziej znanych produktów, które powstały w ten sposób, są [[Microsoft Windows|Windows]] i [[Windows XP|XP]] firmy [[Microsoft Corporation|M$]]. |
||
<noinclude>[[Kategoria:Skróty ANM – 2006| |
<noinclude>[[Kategoria:Skróty ANM – 2006|12]]</noinclude> |
||
Wersja z 15:00, 9 wrz 2019
Programowanie ekstremalne (ang. Extreme programming, XP) – doktryna religijna i metodyka programowania mająca na celu wydajne tworzenie małych, średnich i średnio dużych „projektów wysokiego ryzyka”, czyli takich, w których nie wiadomo do końca, co się tak naprawdę robi i jak to prawidłowo zrobić. Przyświeca temu koncepcja surrealistycznej, prymitywnej rozrywki, wywodząca się z obsesyjnej obserwacji innych programów, które odniosły sukces (albo i nie).
Podstawą ekstremalnego programowania są synergia, akomodacja i mahabharata, wynikające ze stosowania rozmaitych praktyk religijno-informatycznych, które same w sobie nie mają żadnego sensu, lecz łącznie użyte zapewniają zaniknięcie jakiegokolwiek sensu pisanego kodu, co z kolei umożliwia przejście na wyższy, bardziej uduchowiony poziom programowania, charakteryzujący się brakiem prostolinijnej logiki Arystotelesa. Dodatkową zaletą programowania ekstremalnego jest to, że z punktu widzenia klienta ono w ogóle nie działa, a jak nawet działa, to niezbyt dobrze (a klient zmuszony jest kupić nowe oprogramowanie). Jednym z bardziej znanych produktów, które powstały w ten sposób, są Windows i XP firmy M$.
