Józef Stalin

Niech żyje nam Towarzysz Stalin,
co usta słodsze ma od malin.

Rosyjskie pozdrowienie

Józef Wissarionowicz Stalin (właśc. Josif Wissarionowicz Dżugaszwili, ur. 21 grudnia 1879, zm. 5 marca 1953) – wódz i nauczyciel, zwany w niektórych kręgach „krjemlowskij nastawnik”, bądź po prostu „czerwony car”.

Zyskał sobie bezgraniczne oddanie nie tylko bliskich współtowarzyszy, ale również całych narodów CCCP i nie tylko. Dziękując niektórym z nich za wierną i oddaną służbę na dworze, wysyłał ich do różnych ośrodków rehabilitacyjnych, rozsianych po całym terytorium Związku Sowieckiego; jego słynne powiedzenia mówiło wdzięczność to taka psia choroba.

Dorobek naukowy

Pracował nad badaniem stanu umysłowego przeciętnego obywatela CCCP, dochodząc do wniosku i wysuwając tezę, iż myślenie jest wzmagane poprzez pracę, głód i zimno. Utworzył szereg sanatoriów w CCCP. Jednym z pierwszych było uzdrowisko na Wyspach Sołowieckich, a później jeszcze sławniejsze i o większej skuteczności leczenia najcięższych przypadków sanatorium i ośrodek rehabilitacji na Kołymie. Za swoje badania został odznaczony honorowym członkostwem Moskiewskiej Akademii Nauk.

Gospodarka ZSRR

Szybko również rozpoczął zakrojoną na szeroką skalę pracę nad gospodarką narodową, a raczej jej uspołecznieniem, co niebawem zaowocowało masowym dobrobytem i śmiercią milionów obywateli CCCP z przejedzenia i rozpusty.

Aby zahamować proces destrukcji moralnej, nadał specjalne uprawnienia swojej tajnej policji, czyli NKWD (Narodnyj Komisarjat Wnutrjennyh Djel), w celu zapobiegania dalszej demoralizacji. Już w 1933 wprowadził roku wielki plan inicjatywy społecznej pod kryptonimem „wielka czystka”, zakończony całkowita klęską elementów aspołecznych i społecznych. 22 czerwca roku bolszewickiego 1941 stał się dniem żałoby.

Skutki

Tysiące bezbronnych sowieckich żołnierzy dostało się do niewoli, broniąc granic swojej swojej ojczyzny. Józef jednak nie złamał ducha. Zamknąwszy się na 3 dni po ataku Niemiec na CCCP w swojej daczy w Kuncewie, modlił się dniem i nocą i leżał sierpem i młotem na dywanie o wsparcie Lenina. Oto stało się. Olśniony Stalin nakazał swej armii ani kroku wstecz. Wiedział, że Niemcy nie mogą mieć aż tak dużo naboi i że kiedyś muszą im się skończyć.

Bibliografia

• Wyd. Książka i Wiedza, Józef Stalin – krótki życiorys. Tomy I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, Warszawa 1943-49
• Wyd. Książka i Wiedza, Józef Stalin – krótki życiorys. Suplement Tomy I-VI, Warszawa 1950
• Wyd. Książka i Wiedza, Józef Stalin – krótki życiorys. Rozszerzony suplement kontemplacyjny. Tomy I-III, Warszawa 1951
• Wyd. Książka i Wiedza, Józef Stalin – krótki życiorys. Uzupełnienie, Warszawa 1951
  Ponadto:
  
• Wyd. Readers Digest, Józef Stalin – Poematy dygresyjne i pamflety, Warszawa 1952