Wodór: Różnice pomiędzy wersjami
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to 80.54.200.2. Autor wycofanej wersji to Milya0.) |
Musialmati (dyskusja • edycje) |
||
Linia 18: | Linia 18: | ||
* '''CHWDP''' – węglo-wodór w denaturacie fosforyzującym |
* '''CHWDP''' – węglo-wodór w denaturacie fosforyzującym |
||
<br clear="all"> |
<br clear="all"> |
||
{{stubchem}} |
{{stubchem}} |
||
{{pierwiastki}} |
|||
[[Kategoria:Pierwiastki chemiczne]] |
[[Kategoria:Pierwiastki chemiczne]] |
Wersja z 19:28, 15 mar 2009
Wodór (symbol H) – pierwiastek chemiczny. Niemetal – mimo to podstawowa substancja szeregu aktywności metali.
Wodór prawdopodobnie pracował z SB. Znaleziono jego teczki, w których występował pod pseudonimami Tryt i Deuter.
Budowa i właściwości
Wodór z pozoru jest bardzo skromny. Jeden proton i jeden elektron. Taki układ sprawia, że wodoród chce upodobnić się do szychy – helu (o jeden e- więcej). Przez to łączy się z czym popadnie. Z tlenem (woda i jon wodorotlenowy), z węglem (węglowodory) z innymi niemetalami (kwasy, dresy) i metalami (wodorki).
Jon H+
Wodór poszukując towarzysza często (a raczej zawsze), pożycza koledze swój elektron, aby kompan pożyczył swój. Ale jak przyjdzie co do czego, to taki przykładowy chlor, z którym biedak się połączył, zabiera jedyny elektron H. I powstaje H+-czyli sam proton.
H+ występuje w kwasach. Bez wodoru, kwas to nie kwas, tylko jakiś wodnopodobny szmatławiec. Niby taki jeden proton, a co potrafi zrobić? Spróbuj włożyć rękę do kwasu solnego, no...? Najbliższy szpital 200 m na prawo.
Związki
- H – wodór
- H2 – wodór cząsteczkowy
- HHH (ha-ha-ha) – gaz rozweselający
- HOH – woda (a co z H2O?)
- CHWDP – węglo-wodór w denaturacie fosforyzującym