Rakieta

Rosyjski pokaz sztucznych ogni

Przykład broni rakietowej w oddziałach Wojska Polskiego

Rakieta – z założenia dłuuga bomba z własnym napędem i systemem naprowadzania , z tyłu zakończona dyszą, a z przodu stożkiem zmniejszającym opór powietrza. W praktyce – przerośnięta fajerwerka bez, nawet najbardziej prymitywnych, układów sterowania.

Historia

Pierwsze rakiety budowali dawno temu w rowie Chińczycy. Ich siła rażenia była znikoma, ważniejszy był efekt psychologiczny. Rakiety robiły się groźne dopiero, gdy bitwę toczono w pobliżu zabudowań, szczególnie, gdy używali ich (rakiet, nie budynków) obrońcy. Dachy robiono bowiem z bardzo łatwopalnej słomy i bambusa, więc o pożar nie było trudno. Używania rakiet w celach militarnych zaprzestano po spaleniu jakiegoś dużego miasta. Nadal organizowano jednak pokazy sztucznych ogni i liczba pożarów stale rosła. Później rakiety odeszły w zapomnienie. Pojawiły się ponownie dopiero w Europie w XVIII wieku, podpierdolone przez polskich turystów z chińskiego muzeum. Nie wiedziano jednak, co z nimi zrobić, więc cały zapas spalono. Od tego czasu obowiązuje zakaz używania otwartego ognia w pobliżu materiałów wybuchowych. W XX wieku zaczęto dodawać do rakiet różne bajery, takie jak stateczniki uniemożliwiające strzelanie nimi z armat, system naprowadzający na kabel (5% większa celność kosztem 95% mniejszego zasięgu) oraz ładunki jądrowe – montaż w rakietach o zasięgu do 10km zapewnia szybką pacyfikację obu stron.

Konstrukcja

Czyli jak stworzyć nowoczesną prymitywną rakietę domowej roboty...

Składniki

• Rolki po srajtaśmie – optymalna ilość to 5-6
• Mocna taśma dwustronna
• Jeszcze mocniejszy klej
• Duużo kartonu/ tektury/ bristolu. Najlepiej w jednym kawałku.
• Sareta salerta Kur... SALETRA potasowa
• Cukier
• Lejek – najlepiej metalowy, ciut szerszy od rolek po srajtaśmie
• Nożyczki
• Dłuuugi, prosty, cienki patyk. Najlepszy będzie tradycyjny, bambusowy
• pierdolnik gazowy z dupy Sławomira

Wykonanie

1. Rolki ułóż jedna przy drugiej i sklej taśmą w jedną, długą rurę.
2. Idioto! Po to brałeś nożyczki, żeby obrywać taśmę?!
3. Zdejmij osłonkę z wierzchu taśmy.
4. No, to teraz owiń swoją rakietkę kartonem, tekturą, czy co tam przegotowałeś.
5. Podklej, żeby brzegi nie odłaziły.
6. Zaczekaj, aż klej wyschnie. Możesz zabrać się do pichcenia paliwa:
7. Wsyp do garnka saletrę i cukier w stosunku 3:2.
8. Podgrzewaj na baardzo wolnym ogniu, cały czas mieszając.
9. Nastąpił samozapłon? No to musisz zacząć od nowa, ale tym razem podgrzewaj na jeszcze wolniejszym ogniu...
10. Cukier się stopił? Świetnie, paliwo gotowe!
11. Klej wysechł? Ok, teraz zrób mocny, kartonowy stożek. To będzie przód rakiety. Może być odrobinę szerszy od korpusu.
12. Sklej rolki i stożek. Byle równo.
13. Paliwo przestygło, możesz napełnić nim rakietę. Nie zapomnij dokładnie ubić.
14. Super, teraz weź patyk i DOKŁADNIE na środku zrób głęboką dziurkę. Im głębsza, tym lepsza, tylko nie rozwal przy okazji swojej rakiety.
15. Włóż lont. Zadbaj o to, by dotykał paliwa.
16. Wyskrob z garnka resztki mikstury i przylep nią lont. W ten sposób zmniejszysz szansę niewypału.
17. Z tyłu rakiety przyklej lejek. Dzióbkiem do środka, imbecylu!
18. No tak, zapomniałeś przewlec lont przez lejek...
19. Gotowe? No, to teraz możesz zrobić z kartonu stateczniki, ale to nie jest konieczne.

Jeśli postępowałeś zgodnie z powyższą instrukcją, twoja rakieta JEDNORAZOWEGO użytku jest gotowa. Zgadza się, 8 godzin ciężkiej harówki dla kilku sekund wątpliwej uciechy. Zupełnie jak w małżeństwie...

Zobacz też

• Fajerwerki
• Bomba
• Broń