Linia melodyczna: Różnice pomiędzy wersjami
M (drobne) |
M (rekat.) |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Linia posiada swoisty [[martwy ciąg]]. Jest tu sytuacja, kiedy linia pod koniec każdego bądź co drugiego [[takt (muzyka)|taktu]] zwalnia i wybrzmiewa jednym dźwiękiem, dając tym samym [[gruppies]] się nacieszyć, a [[gitara prowadząca|muzykowi prowadzącemu]] zmienić ułożenie palców na [[gryf (muzyka)|gryfie]]. Takie fragmenty utworów służą zatwardziałym fanom danej muzyki do konkurencji polegającej na rozpoznaniu zespołu tylko po grze sekcji i gitary rytmicznej, które łupią tak samo, jak w tysiącach utworów na przestrzeni dekad. |
Linia posiada swoisty [[martwy ciąg]]. Jest tu sytuacja, kiedy linia pod koniec każdego bądź co drugiego [[takt (muzyka)|taktu]] zwalnia i wybrzmiewa jednym dźwiękiem, dając tym samym [[gruppies]] się nacieszyć, a [[gitara prowadząca|muzykowi prowadzącemu]] zmienić ułożenie palców na [[gryf (muzyka)|gryfie]]. Takie fragmenty utworów służą zatwardziałym fanom danej muzyki do konkurencji polegającej na rozpoznaniu zespołu tylko po grze sekcji i gitary rytmicznej, które łupią tak samo, jak w tysiącach utworów na przestrzeni dekad. |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Teoria i praktyka muzyki]] |
||
Wersja z 10:29, 9 wrz 2011
Linia melodyczna – w utworach pop i rockowych na cztery czwarte jest to melodia, która tuszuje brak inwencji gitary i sekcji rytmicznej. Podczas gdy kradziona linia melodyczna leci w kółko, zespół w tle gra trzy akordy, trzeci powtarzając w czwartym takcie, w którym znowuż linia melodyczna staje się bardziej przebojowa. Linię melodyczną składa się z pożyczek od innych kapel, tworząc swoistą antologię dawno wybrzmiałych riffów danego gatunku. Linię melodyczną można też przyspieszyć lub zwolnić za przykładem Madonny, co zmniejsza szansę na wykrycie plagiatu.
Linia posiada swoisty martwy ciąg. Jest tu sytuacja, kiedy linia pod koniec każdego bądź co drugiego taktu zwalnia i wybrzmiewa jednym dźwiękiem, dając tym samym gruppies się nacieszyć, a muzykowi prowadzącemu zmienić ułożenie palców na gryfie. Takie fragmenty utworów służą zatwardziałym fanom danej muzyki do konkurencji polegającej na rozpoznaniu zespołu tylko po grze sekcji i gitary rytmicznej, które łupią tak samo, jak w tysiącach utworów na przestrzeni dekad.
