Perkusista

Joł joł!

Bum bum!

Zaproście zespół na scenę... A, i perkusistę też.

Konferansjer o występie zespołu.

Jak mi nie pójdzie w życiu, to zostanę perkusistą.

Znane przysłowie

Chłopaki, mam pomysł na piosenkę!

Perkusista składa podanie o usunięcie z kapeli

A zgadnijcie kto to: Łazi za zespołem i twierdzi, że umie grać?

Kurt Cobain

Perkusista nie musi umieć mówić, wystarczy, że umie napierdalać.

Pewni znani Akustycy

Sercem Beatlesów był John. Paul był ich mózgiem. George był duszą. A Ringo był perkusistą.

Znane powiedzenie o Beatlesach.

Perkusista – ssak z rodziny zatylnych, wykazujący olbrzymie powinowactwo do zespołów muzycznych. Wykorzystywany przez te zespoły, które jeszcze nie zdołały dorobić się automatu perkusyjnego.

Wygląd

Wygląd perkusisty zależy od zatrudniającego go zespołu. Tak więc najczęściej spotykany perkusista metalowy będzie długowłosym, ubranym na czarno osobnikiem z pentagramem na szyi, grającym ku większej chwale Szatana.

Jednakże z uwagi na niewielkie zdolności umysłowe, w niektórych przypadkach perkusista nie jest w stanie pojąć zmian w wyglądzie zespołu i wywołuje awaryjną procedurę obsługi błędów-PozostanPrzyStarymUbiorze(void). Może to skutkować przykładowo wyjściem na scenę perkusisty metalowego w różowej bluzie z kapturem i czerwonej czapce.

Wykorzystanie w praktyce

Perkusistę wykorzystuje się w niewiadomym celu. Prowadzone badania pozwalają postawić tezę, że perkusista służy w zespole do następujących celów:

• Przenoszenia sprzętu;
• Odstraszania dresiarzy lub zbyt agresywnych fanów zespołu;
• Przyciągania kobiet, którym perkusista nie wiadomo dlaczego wydaje się niezwykle atrakcyjny;
• Robienia zbędnego hałasu (zwłaszcza, gdy uważa się za kreatywnego).
• Opóźniania i przenoszenia terminu próby na każde możliwe sposoby.

Podejmowane były próby wykorzystania perkusistów także do innych celów, w większości zakończone niepowodzeniem.

Zachowanie

Poza sceną

Perkusista zazwyczaj siedzi, stoi lub leży (zależnie od warunków lokalowych lub stopnia oderwania od rzeczywistości / nawalenia), nie wykonuje żadnych ruchów poza piciem stojącego przed nim napoju. Niezależnie od przyjmowanej pozycji, głowę ma zawsze pochyloną, tak, aby nie było widać twarzy. W wyjątkowych przypadkach można usłyszeć próbki jego języka. Perkusista często nie jest w stanie dostrzec ze nie siedzi za zestawem perkusyjnym więc przez cały czas tupie nogami i puka rękoma po wszystkim mając przy tym błędne spojrzenie przestraszonego humanoida.

Na scenie

Na scenie perkusista zawsze siedzi, zasłonięty przed wzrokiem wszystkich swym wielkim i potężnym zestawem perkusyjnym. Jest to spowodowane obawami zespołu, że może przejść w tryb agresywny (tzw Agresor). Stan Agresora to najgorsza z możliwych katastrof w świecie muzyki. Jedna z nich miała miejsce podczas koncertu grupy Meganecro latem 1666 roku. W czasie koncertu nagle zaginął tron, na którym siedział perkusista. Zmuszany do grania na stojąco, uderzył kilka razy głową w ścianę i wybiegł na ulicę. Po nieudanych próbach opanowania sytuacji przez wzmocnione oddziały wojska i policji, stratowaniu przez rozszalałe stworzenie setki kotów i zburzeniu kilku budynków, perkusista wpadł do wielkiej kadzi piwa. Jego ciała nigdy nie odnaleziono.

Rodzaje

Wśród perkusistów wyróżnia się kilka rodzajów, z których najważniejsze to:

• Perkusista punkowy – trafia w bębny w ponad 10% prób. Pojęcie rytmu dla niego nie istnieje (to wymysł systemu!)
• Perkusista rockowy – kolejny stopień ewolucji. Trafia w bębny w 50% prób i wie, że istnieją blachy, w ludzkim języku zwane talerzami.
• Perkusista metalowy – ten rodzaj zawsze trafia w bęben. Zaczyna też doceniać talerze... i stopy.
• Ekstremalny perkusista metalowy – kolejny stopień rozwoju na drodze do automatu perkusyjnego. Prawie tak dobry, jak ten automat.
• Perkusista progresywny – spotykany równie często, jak dziewica.
• Perkusista jazz - rockowy - ma ok. 100 rąk. Wszystkimi rękami wali w bębny i talerze, a w przypadku nieparzystej ilości rąk jednej używa do wycierania potu z czoła. Co ciekawe, rzadko używa podwójnej stopy.
• Perkusista free-jazzowy - rzadko zauważa obecność pozostałych członków zespołu (tak jak i pozostali członkowie zwykle nie zauważają jego obecności), toteż gra przeważnie rytmy oderwane zupełnie od całości utworów, jednak pozostali muzycy wolą mu na to nie zwracać uwagi. Nawet artyści zawsze zachowują jeszcze jakiś instynkt samozachowawczy.
• Bit maszyna - najlepszy rodzaj perkusisty, jego główną zaletą jest brak napadów furii, nigdy się nie myli, nie trzeba my płacić i nie kłóci się, gdy się w kółko zmienia koncepcję.

Znana jest też inna klasyfikacja perkusistów, oparta na teorii ewolucji oraz wstępnego wybrania swego przeznaczenia.

Garotłuk to podstawowa forma, początkujący perkusista. Może on wybrać jedną z trzech ścieżek rozwoju:

• Małpa -> Pawian -> Szympans garażowy -> Szympans zwyczajny -> Szympans koncertowy -> Bitmaszyna -> Punkowa bitmaszyna
• Brudas garotłuk -> Mroczny garotłuk -> Mroczny drummer (posiada podwójną stopę) -> Metal drummer (potrafi grać na podwójnej stopie) -> Heavy death hardcore trash satanic metal drummer (gra na podwójnej stopie szybciej niż rękami)
• Bębniarz -> Perkman -> Perkusista -> Dobry perkusista -> Profesjonalny perkusista (ma własny zestaw) -> Perkusista jazzowy -> Profesjonalny jazzman

Ostatnia ścieżka ewolucji jest spotykana tak rzadko, że zyskała wśród szympansów, brudasów i hipisów rangę mitu.

Wymagania dla perkusisty

• Własny sprzęt.
• Odpowiedni wygląd.
• Brak perkusisty w aktualnym składzie.
• IQ poniżej 14.

Szablon:Wirtuozowie