Czasownik

Czasownik – część mowy przedstawiająca czynności (co się stało się?) i niektóre stany (czy on jest trzeźwy?). Nie dość, że jest odmienna to odmienia się odmiennie!

Najnowsze badania dowodzą, iż czasowniki chorują na rozdwojenie jaźni. Ba, żeby tylko rozdwojenie. W Polsce zanotowano przypadki czasowników mające 3 osoby, a występujące w grupach kolejne 3! Naukowcy pracują nad szczepionką, ale teraz pracują nad ptasią grypą, więc trzeba poczekać... Wracając do tematu, oto przykłady odmiany przez czasy. W stadium początkowym występuje liczba pojedyncza.

• Osoba pierwsza (zdrowa): Ja wandalizuję Nonsensopedię.
• Druga osoba (występuje przy piciu do lusterka): Ty wandalizujesz Nonsensopedię.
• Trzecia osoba (mówią tak osoby z zaburzeniami osobowości) On/Ona/Ono wandalizuje Nonsensopedię.

Jeżeli stan jest krytyczny, czasownik mówi o sobie w liczbie mnogiej.

• Pierwsza osoba (wymyślony przyjaciel – wszystko robią razem): My wandalizujemy Nonsensopedię.
• Druga osoba (jest ich więcej niż dwóch – zaleca się wezwanie egzorcysty): Wy wandalizujecie Nonsensopedię.
• Trzecia osoba – często używany przez dzieci, które zwalają winę kiedy coś nabroją – zazwyczaj to duszki lub gremliny): Oni/One wandalizują Nonsensopedię.

Zobacz też

• koniugacja

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny językoznawstwa. Jeśli nie jesteś Ruskiem z bazaru – rozbuduj go.