Salonowiec: Różnice pomiędzy wersjami
M (półpauzy) |
M (Półp@uzy) |
||
Linia 2: | Linia 2: | ||
==Zasady== |
==Zasady== |
||
Zasady gry są proste i łatwe do zapamiętania. Bierze się [[Twój Stary|kogoś]], zawiązuje mu się [[oczy]] i ustawia tak, by ta część ciała, gdzie plecy tracą swą szlachetną nazwę, była wypięta na środek [[salon]]u i, w zależności od wersji ściśle wyznaczonej [[konwencja towarzyska|konwencją towarzyską]], uderza się w tę część paskiem, bądź zgoła |
Zasady gry są proste i łatwe do zapamiętania. Bierze się [[Twój Stary|kogoś]], zawiązuje mu się [[oczy]] i ustawia tak, by ta część ciała, gdzie plecy tracą swą szlachetną nazwę, była wypięta na środek [[salon]]u i, w zależności od wersji ściśle wyznaczonej [[konwencja towarzyska|konwencją towarzyską]], uderza się w tę część paskiem, bądź zgoła kopie bezlitośnie czubkiem [[but]]a. |
||
[[Delikwent]] zazwyczaj zrywa się czerwony jak [[burak]], zrywa opaskę i jego obowiązkiem jest bezbłędnie wskazać uderzającego/kopiącego. Jeśli nie zgadnie, to znów wiąże mu się oczy i cała zabawa zaczyna się od nowa. Jeśli zgadnie, to mówi się mu, że nie zgadł i wtedy |
[[Delikwent]] zazwyczaj zrywa się czerwony jak [[burak]], zrywa opaskę i jego obowiązkiem jest bezbłędnie wskazać uderzającego/kopiącego. Jeśli nie zgadnie, to znów wiąże mu się oczy i cała zabawa zaczyna się od nowa. Jeśli zgadnie, to mówi się mu, że nie zgadł i wtedy – jak wyżej. |
||
==Historia== |
==Historia== |
||
Linia 21: | Linia 21: | ||
* przeskakiwanie przez [[płot]] w [[stocznia|stoczni]] |
* przeskakiwanie przez [[płot]] w [[stocznia|stoczni]] |
||
* posiadanie [[dziadek|dziadka]] w [[Wehrmacht|Wehrmachcie]] |
* posiadanie [[dziadek|dziadka]] w [[Wehrmacht|Wehrmachcie]] |
||
* chodzenie w kołnierzu ortopedycznym nawet wtedy gdy jest się zdrowym jak [[koń]] |
* chodzenie w kołnierzu ortopedycznym nawet wtedy, gdy jest się zdrowym jak [[koń]] |
||
* posiadanie brata [[bliźniak]]a |
* posiadanie brata [[bliźniak]]a |
||
Wersja z 22:46, 10 wrz 2006
Salonowiec – popularna gra towarzyska, uprawiana zwłaszcza w kręgach arystokratycznych i high-society.
Zasady
Zasady gry są proste i łatwe do zapamiętania. Bierze się kogoś, zawiązuje mu się oczy i ustawia tak, by ta część ciała, gdzie plecy tracą swą szlachetną nazwę, była wypięta na środek salonu i, w zależności od wersji ściśle wyznaczonej konwencją towarzyską, uderza się w tę część paskiem, bądź zgoła kopie bezlitośnie czubkiem buta.
Delikwent zazwyczaj zrywa się czerwony jak burak, zrywa opaskę i jego obowiązkiem jest bezbłędnie wskazać uderzającego/kopiącego. Jeśli nie zgadnie, to znów wiąże mu się oczy i cała zabawa zaczyna się od nowa. Jeśli zgadnie, to mówi się mu, że nie zgadł i wtedy – jak wyżej.
Historia
W salonowca grał już Solon, jako, że był Ateńczykiem, czyli gejem. Z upodobaniem grał w salonowca Neron. Pewnego razu tak się zamachnął, że Petroniusz rąbnął łbem w lampkę oliwną i z tego zrobił się słynny pożar Rzymu. Potem Neron zwalił wszystko na chrześcijan, bo nie chcieli z nim grać, pokazywali mu język i w ogóle go przezywali.
Salonowiec rozpowszechnił się na dobre w salonach Europy, zwłaszcza różowych. Najnowszą historię salonowca opisał Waldemar Łysiak w ksiażce Salon:Rzeczpospolita kłamców.
Przeciwskazania
Nie należy zbyt mocno kopać sempiterny delikwenta, gdyż można się spocić.