Alkoholizm: Różnice pomiędzy wersjami
Znacznik: edytor źródłowy |
M (Wycofano ostatnie edycje autorstwa 89.72.107.37; przywrócono ostatnią wersję autorstwa Kurczak123.) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{cytat|'''Alkoholizm''' to cierpienie, a cierpienie uszlachetnia|[[Alkoholik|Pewien genialny filozof]] o alkoholizmie}} |
{{cytat|'''Alkoholizm''' to cierpienie, a cierpienie uszlachetnia|[[Alkoholik|Pewien genialny filozof]] o alkoholizmie}} |
||
{{cytat|[[Ojciec Pio|Ojciec pijo]], matka pijo... wszyscy pijo|Autor nieznany}} |
{{cytat|[[Ojciec Pio|Ojciec pijo]], matka pijo... wszyscy pijo|Autor nieznany}} |
||
[[Plik: |
[[Plik:Denaturat wózek.jpg|thumb|200px|Osoba dotknięta chorobą]] |
||
[[Plik:Pas wódki.png|thumb|200px|Kraje, w których alkoholizm jest najczęściej spotykany]] |
[[Plik:Pas wódki.png|thumb|200px|Kraje, w których alkoholizm jest najczęściej spotykany]] |
||
{{t||'''pijaństwo''', '''toksykomania alkoholowa''', '''choroba alkoholowa'''<ref>Również pod nazwą „choroba filipińska”.</ref>}}choroba dotykająca osoby zarówno w młodym, jak i podeszłym wieku. Jako obyczaj istnieje już od wielu lat, dzięki [[Słowianie|Słowianom]]. |
{{t||'''pijaństwo''', '''toksykomania alkoholowa''', '''choroba alkoholowa'''<ref>Również pod nazwą „choroba filipińska”.</ref>}}choroba dotykająca osoby zarówno w młodym, jak i podeszłym wieku. Jako obyczaj istnieje już od wielu lat, dzięki [[Słowianie|Słowianom]]. |
Wersja z 16:09, 10 cze 2016
Alkoholizm to cierpienie, a cierpienie uszlachetnia
- Pewien genialny filozof o alkoholizmie
Ojciec pijo, matka pijo... wszyscy pijo
- Autor nieznany
Szablon:Tchoroba dotykająca osoby zarówno w młodym, jak i podeszłym wieku. Jako obyczaj istnieje już od wielu lat, dzięki Słowianom.
Najnowsze odkrycia medyczne potwierdzają jednak, że alkoholizm chorobą nie jest – zaś za jednostkę chorobową uważany jest kac.
Objawy
- Słyszenie swoich myśli.
- Nagły zapał do śpiewania piosenek wulgarnych, biesiadnych, religijnych, piłkarskich, patriotycznych, satanistycznych i bezmelodyjnych.
- Trudność w poruszaniu się i wypowiadaniu słów.
- Trudność w utrzymaniu – zarówno moczu, jak i równowagi.
- Przypływ chęci do rzucania sprzętem domowym w zwierzęta i ludzi.
- Możliwość widoku swojego oddechu w środku lata.
- Usypywanie monet z kieszeni w drodze do domu – wyzywanie od złodziejów przypadkowo napotkanych osób.
- Proporcjonalność około 10 kieliszków i kufli w domu do jednego półmiska.
- Brak możliwości leżenia na podłodze o własnych siłach.
- Zupełnie niezrozumiałe upodobanie do „wody po ogórkach” w dzień po imprezie.
- Aktywowanie przedniego napędu poprawiającego aerodynamikę pijaka.
- U niektórych osobników obserwuje się niewytłumaczalny pociąg do „matki ziemi”.
- Dziki wrzask – z tekstem merytorycznym lub nie (mogą być przekleństwa).
- Kichanie – wraz z życzeniami zdrowia sobie samemu.
- Śmiech z powodu własnej głupoty.
- Kwik przerażenia podczas oddawania gazów.
- Upodobanie do boksu – jako jedynej, najlepszej dyscypliny sportu.
- Złamany nos w wyniku uprawiania tejże dyscypliny sportu.
- Zostawanie natychmiast mistrzem stylu pijanego.
- Niesamowite odmłodzenie umysłu bez nauki – w tzw. Uniwersytecie Życia – do poziomu 1–2 letniego dziecka (ja chcieć śmoćka, ja chcieć seksu, kupę, lulu).
- Częste zasypianie w toalecie: czasem na godzinę, czasem na dłużej, w końcu na zawsze.
Rodzaje alkoholików
Alkoholik pospolity występuje w pobliżu sklepów spożywczych, tzw. menelarni i obszarów objętych ochroną przez zarząd PZŻP (Polski Związek Żulów Polskich)
Miejsca, gdzie można spotkać alkoholików
- Warszawa
- Kraków (szczególnie centrum, Nowa Huta, Azory i Prokocim)
- Lublin
- wieś
- Zakopane
- miasto
- kraje o braterskiej przyjaźni (szczególnie Polska i Rosja)
- Śląsk lecz ci panowie (panie również), zamiast pić wódkę (co również bardzo lubią), wolą konsumować takie alkohole jak „Żubr”, „Tatra”, „Tyskie”, „Rysy”, etc.
Alkoholoteizm
System wyznaniowy utworzony na ziemiach polskich, z których rozprzestrzenił się na cały świat. Wyznawcy wierzą w istnienie boga w trzech postaciach tj. Piwo, Wino i Wódka. Istnieje również cała lista świętych i błogosławionych pod postacią nalewek, koniaków, likierów i whisky. Wyznawca zobowiązany jest systematycznie kultywować swoją wiarę w świątyniach alkoholoteizmu, którą maże być każdy bar, restauracja lub przynajmniej sklep nocny podający czczony przez wiernych napój. Zasłużony wyznawca może oczekiwać po śmierci wstąpienia do raju jakim jest Wiecznie Otwarty Bar gdzie przez wieczność uczestniczy w suto zakrapianej biesiadzie wraz z licznymi kumplami i striptizerkami. Główne grzechy alkoholoteizmu:
- abstynencja,
- podnoszenie akcyzy na alkohol,
- picie w samotności bez udziału współwyznawców,
- przychodzenie na nabożeństwa bez własnych obiektów kultu,
- powstrzymywanie innych od kontynuowania rytuałów spożycia alkoholu.