Paragraf 22: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Ostrzyciel nożyczek przeniósł stronę Użytkownik:Szklarz/brudnopis0 na Paragraf 22, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem: rozwinę jak przeczytam ;)) |
M (stub+kat) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
Powieść odniosła wielki sukces na całym świecie – przyniosła wielką sławę Hellerowi, równie wielkie pieniądze, doczekała się nawet artykułu na Nonsensopedii. Powstała nawet kontynuacja, [[Ostatni rozdział, czyli Paragraf 22 bis]], o której jednak mało kto wie, głównie przez mniejszy procentowy udział erotyki w fabule. Autorowi i tak było to wszystko jedno, bo niedługo po tym beszczelnie [[śmierć|zmarł]]. |
Powieść odniosła wielki sukces na całym świecie – przyniosła wielką sławę Hellerowi, równie wielkie pieniądze, doczekała się nawet artykułu na Nonsensopedii. Powstała nawet kontynuacja, [[Ostatni rozdział, czyli Paragraf 22 bis]], o której jednak mało kto wie, głównie przez mniejszy procentowy udział erotyki w fabule. Autorowi i tak było to wszystko jedno, bo niedługo po tym beszczelnie [[śmierć|zmarł]]. |
||
== Fabuła == |
|||
Akcja książki rozgrywa się w amerykańskiej bazie lotniczej na włoskiej wyspie Pianosie, w roku [[1944]]. |
|||
== Postacie == |
== Postacie == |
||
| Linia 10: | Linia 8: | ||
* '''Milo Minderbinder''' – oficer żywnościowy, prowadzący stołówkę na Pianosie. Założył ogromną spółkę handlową, obejmującym swoim zasięgiem prawie cały świat i w której każdy był udziałowcem. Dorobił się na sprzedawaniu jajek za niższą cenę, niż ta za którą je kupił, póżniej zajmował się m.in. sprzedażą bawełny w czekoladzie i bombardowaniem swoich jednostek na zlecenie [[Niemcy|Niemców]], za co został uznany amerykańskim bohaterem narodowym. |
* '''Milo Minderbinder''' – oficer żywnościowy, prowadzący stołówkę na Pianosie. Założył ogromną spółkę handlową, obejmującym swoim zasięgiem prawie cały świat i w której każdy był udziałowcem. Dorobił się na sprzedawaniu jajek za niższą cenę, niż ta za którą je kupił, póżniej zajmował się m.in. sprzedażą bawełny w czekoladzie i bombardowaniem swoich jednostek na zlecenie [[Niemcy|Niemców]], za co został uznany amerykańskim bohaterem narodowym. |
||
* '''Doktor Daneeka''' – lekarz przydzielony do jednostki na Pianosie, zamiast leczyć żołnierzy, zlecił to zadanie dwóm szeregowym, potrafiącym tylko smarować losowe części ciała chorego jodyną. Sam zajął się opalaniem, mierzeniem sobie temperatury i zastanawianiem się, ile pieniędzy w tym czasie zarobił, będąc w USA. Gdy rozbija się samolot, w którym został fałszywie zapisany jako członek załogi, staje się oficjalnie martwym |
* '''Doktor Daneeka''' – lekarz przydzielony do jednostki na Pianosie, zamiast leczyć żołnierzy, zlecił to zadanie dwóm szeregowym, potrafiącym tylko smarować losowe części ciała chorego jodyną. Sam zajął się opalaniem, mierzeniem sobie temperatury i zastanawianiem się, ile pieniędzy w tym czasie zarobił, będąc w USA. Gdy rozbija się samolot, w którym został fałszywie zapisany jako członek załogi, staje się oficjalnie martwym |
||
{{Stub|lit}} |
|||
[[Kategoria:Literatura amerykańska]] |
|||
Wersja z 23:21, 17 lis 2017
Paragraf 22 – czarna komedia autorstwa Josepha Hellera, opowiadająca o służbie amerykańskiego lotnika Yossariana podczas II wojny światowej, z naciskiem na jego życie erotyczne. Według recenzentów, powieść jest przykładem literatury antywojennej, co w rzeczywistości było drugorzędnym celem napisania książki, daleko za zwyczajną chęcią zysku i sławy, korzystając z fali krytyki wojny w Wietnamie, wychodzenia hippisów z piwnic w celu uprawiania seksu bez zobowiązań w biały dzień na skrzyżowaniach i innych wydarzeń, mających wpływ na popyt na plucie na militaryzm i imperializm.
Powieść odniosła wielki sukces na całym świecie – przyniosła wielką sławę Hellerowi, równie wielkie pieniądze, doczekała się nawet artykułu na Nonsensopedii. Powstała nawet kontynuacja, Ostatni rozdział, czyli Paragraf 22 bis, o której jednak mało kto wie, głównie przez mniejszy procentowy udział erotyki w fabule. Autorowi i tak było to wszystko jedno, bo niedługo po tym beszczelnie zmarł.
Postacie
- John Yossarian – bombardier w stopniu kapitana, główny bohater powieści. Nie wyróżniał się niczym specjalnym do czasu gdy podczas lotu nad Awinion pocisk z działa przeciwlotniczego rozciapał mu jednego z członków załogi. Stwierdził wtedy, że każdy chce go zabić i postanowił żyć wiecznie. Dążył do tego, symulując choroby, jeżdząc na dziwki do Rzymu, wracając z lotów bojowych zaraz po wystartowaniu i wymuszając zwolnienie ze służby z powodu choroby psychicznej.
- Orr – współlokator Yossariana, pilot pochodzący z jakiegoś amerykańskiego zadupia. Jego ulubionym zajęciem było utrudnianie sobie życia ciągłym naprawianiem tych samych urządzeń, wkurwianie wszystkich w jednostce i napychanie sobie ust kasztanami. Opracował plan ucieczki, polegający na rozbiciu się samolotem na morzu i przepłynięciu pontonem do Szwecji, wiosłując za pomocą łyżeczki.
- Milo Minderbinder – oficer żywnościowy, prowadzący stołówkę na Pianosie. Założył ogromną spółkę handlową, obejmującym swoim zasięgiem prawie cały świat i w której każdy był udziałowcem. Dorobił się na sprzedawaniu jajek za niższą cenę, niż ta za którą je kupił, póżniej zajmował się m.in. sprzedażą bawełny w czekoladzie i bombardowaniem swoich jednostek na zlecenie Niemców, za co został uznany amerykańskim bohaterem narodowym.
- Doktor Daneeka – lekarz przydzielony do jednostki na Pianosie, zamiast leczyć żołnierzy, zlecił to zadanie dwóm szeregowym, potrafiącym tylko smarować losowe części ciała chorego jodyną. Sam zajął się opalaniem, mierzeniem sobie temperatury i zastanawianiem się, ile pieniędzy w tym czasie zarobił, będąc w USA. Gdy rozbija się samolot, w którym został fałszywie zapisany jako członek załogi, staje się oficjalnie martwym
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny literatury. Jeśli nie masz uczulenia na książki – rozbuduj go.
