Ikarus 415: Różnice pomiędzy wersjami
(lepsza grafika) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Ikarus 415. |
[[Plik:Ikarus 415 022 Partyzantow.JPG|thumb|300px|Postęp technologiczny? Chyba nie w Polsce]] |
||
'''Ikarus 415''' – [[autobus]] produkcji [[Węgry|Orbanistycznej]], obok [[Ikarus 280|Bizonów]] jeden z największych przeżytków ery autobusowej oraz marzenie wielu [[Miłośnik Komunikacji Miejskiej|MKM'ów]]. Trafiły do nas w latach 90 bo na <del>katastrofie</del> sukcesie [[Ikarus 280|280]], stwierdzono że świetnie zastąpią polskie [[Jelcz M081MB|Jelcze]]. |
'''Ikarus 415''' – [[autobus]] produkcji [[Węgry|Orbanistycznej]], obok [[Ikarus 280|Bizonów]] jeden z największych przeżytków ery autobusowej oraz marzenie wielu [[Miłośnik Komunikacji Miejskiej|MKM'ów]]. Trafiły do nas w latach 90 bo na <del>katastrofie</del> sukcesie [[Ikarus 280|280]], stwierdzono że świetnie zastąpią polskie [[Jelcz M081MB|Jelcze]]. |
||
Wersja z 21:33, 24 lis 2017
Ikarus 415 – autobus produkcji Orbanistycznej, obok Bizonów jeden z największych przeżytków ery autobusowej oraz marzenie wielu MKM'ów. Trafiły do nas w latach 90 bo na katastrofie sukcesie 280, stwierdzono że świetnie zastąpią polskie Jelcze.
Wygląd
415 przypomina nieco starszego 280, jednak wprowadzono szereg zmian. Z zewnątrz wygląda jak kartonowe pudełko ze zderzakami i dużymi oknami. Do środka wsadzono niemal identyczny silnik Raba generujący nie tylko dużą moc, ale i huk, który dla wielu jest przyczyną wizyty u laryngologa. Z uwagi na średnią podłogę, silnik nie zmieściłby się pod podłogą. Ów silnik znajduje się końcu autobusu pod siedzeniami,co generuje darmowe podgrzewanie dupy.
Wnętrze
W przeciwieństwie do pszczółki 415 na tylko dwa stopnie, co niesłychanie ułatwia wsiadanie babciom autobusowym. Ma troje drzwi, jednak w większości przypadków korzysta się tylko z dwóch, gdyż ostatnie są tak małe, że tylko anorektycy się przez nie przecisną. Ma dużo wygodnych siedzeń zarezerwowanych najczęściej dla borostworów. W wnętrzu wali spalinami co w połączeniu z wysoką temperaturą wnętrza daje efektywność pozbywania się pasażerów na poziomie Auschwitz. Na szczęście nieźle znoszą polskie drogi i w efekcie nie trzeba ich naprawiać co tydzień w przeciwieństwie do solarków i szwabskich szrotów.
Miejsca użytkowania
Mimo swoich zalet do naszej wspaniałej ojczyzny trafiły tylko 64 sztuki tych gruchotów. Najwięcej, bo aż 39 do MZK Bielsko-Biała, którzy pokochali te bratanki Orbanki z powodu mocnych silników, które świetnie działały na górskich dziurawych drogach. Ponadto 415 zagościły jeszcze w Częstochowie, Bytomiu i Kędzierzynie-Koźlu. Ostatni Ikar jaki trafił do Polski został spłodzony dla MZK Bielsko-Biała w 1998 roku. Charakteryzował się okropnymi klejonymi szybami bocznymi.
Ciekawostki
- W wielu 415 nie wiadomo gdzie się jedzie, bo piksele w węgierskich wyświetlaczach są wielkości telefonu.
- W Bielsku-Białej 415 są nałogowo wysyłane na linie 3, 29 i 32 ze względu na okropnie wysokie progi zwalniające na ulicy Olimpijskiej, inne autobusy zwyczajnie zrywają sobie konserwację z podwozia lub przy większej wypadają im silniki.
- Ostatnie drzwi w autobusie są takie małe ze względu na gapiostwo konstruktorów, którzy zaczęli od długości nadwozia i silnika, a drzwi projektowali na końcu.
- Jedyną pozytywną cechą tego autobusu jest fakt iż nie rozlatują się po tygodniu na polskich drogach.
- Z uwagi na niechęć ludzi do wysokich podług, Ikarus opracował niskopodłogowy model 411 (tak zwane „zamiatarki”) który z nieznanych przyczyn okazał się totalną katastrofą.