Juliusz Słowacki: Różnice pomiędzy wersjami
M (Wycofano ostatnie edycje użytkownika 89.64.49.10, powód: wandalizm) |
|||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Gdy jego matka zamordowała ojca jego przyrodniej siostry, a swojego męża i znanego kochanka [[Izabela Łęcka|Izabeli Łęckiej]], wyjechał do [[Wilno|Wilna]] studiować psychologię alkoholików. Po bacznych obserwacjach zaskoczył uczniów znanego liceum gdzieś tam na Galicyi swoim tomikiem poezji, w którym w niezwykle subtelny sposób odsłania swe upodobania do [[homoseksualizm]]u oraz do grania w pokera rozbieranego. Posiadał tak zwany kompleks Edypa, przez co musiał opuścić swą ojczyznę, [[Rosja|Rosyję]]. |
Gdy jego matka zamordowała ojca jego przyrodniej siostry, a swojego męża i znanego kochanka [[Izabela Łęcka|Izabeli Łęckiej]], wyjechał do [[Wilno|Wilna]] studiować psychologię alkoholików. Po bacznych obserwacjach zaskoczył uczniów znanego liceum gdzieś tam na Galicyi swoim tomikiem poezji, w którym w niezwykle subtelny sposób odsłania swe upodobania do [[homoseksualizm]]u oraz do grania w pokera rozbieranego. Posiadał tak zwany kompleks Edypa, przez co musiał opuścić swą ojczyznę, [[Rosja|Rosyję]]. |
||
Gdy wystąpił z klubu AA, postanowił obrazić [[Adam Mickiewicz|Mickiewicza]], co zresztą zakończyło się niepowodzeniem i poniżeniem jego samego- nasz wieszcz Adam chwycił go za kołnierz i wyrzucił z biby nazywając jego poezję „świątynia bez Boga”. Umarł jako kawaler, ponieważ miał olbrzymie baki, poczerniałe zęby i łysinę. Po śmierci stał się jednym z [[trzej dyżurni polscy wieszczowie|trzech dyżurnych polskich wieszczy]]. Według Gombrowicza Słowacki wielkim poetą był, ponieważ sło-wacki wiel-kim po-etą, sło-wacki, wa-cki, mu-cha i pchła. Leży w jednym grobie na Wawelu ze swoim najlepszym przyjacielem Mickiewiczem. |
|||
{{DEFAULTSORT:Słowacki, Juliusz}} |
{{DEFAULTSORT:Słowacki, Juliusz}} |
||
Wersja z 15:14, 3 lip 2019
|
Ten artykuł dotyczy polskiego muzyka. Zobacz też hasła o innych osobach o tym imieniu oraz hasła o innych osobach o tym nazwisku. |
Na górze wacki
na dole wacki
Kto lubi wacki?
Juliusz Słowacki
- Adam Mickiewicz o Julku
Juliusz Słowacki (ur. 4 września 1809 w Krzemieńcu, zm. 3 kwietnia 1849 w Paryżu) – polski poeta, mesjasz, dyskalkulik, piwosz, urodził się na przedmieściach Warszawy, by dać przykład, że nawet ludzie ze slamsów mogą dojść na szczyt.
Gdy jego matka zamordowała ojca jego przyrodniej siostry, a swojego męża i znanego kochanka Izabeli Łęckiej, wyjechał do Wilna studiować psychologię alkoholików. Po bacznych obserwacjach zaskoczył uczniów znanego liceum gdzieś tam na Galicyi swoim tomikiem poezji, w którym w niezwykle subtelny sposób odsłania swe upodobania do homoseksualizmu oraz do grania w pokera rozbieranego. Posiadał tak zwany kompleks Edypa, przez co musiał opuścić swą ojczyznę, Rosyję.
Gdy wystąpił z klubu AA, postanowił obrazić Mickiewicza, co zresztą zakończyło się niepowodzeniem i poniżeniem jego samego- nasz wieszcz Adam chwycił go za kołnierz i wyrzucił z biby nazywając jego poezję „świątynia bez Boga”. Umarł jako kawaler, ponieważ miał olbrzymie baki, poczerniałe zęby i łysinę. Po śmierci stał się jednym z trzech dyżurnych polskich wieszczy. Według Gombrowicza Słowacki wielkim poetą był, ponieważ sło-wacki wiel-kim po-etą, sło-wacki, wa-cki, mu-cha i pchła. Leży w jednym grobie na Wawelu ze swoim najlepszym przyjacielem Mickiewiczem.
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny literatury. Jeśli nie masz uczulenia na książki – rozbuduj go.
