Michał Kamiński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(przegląd pod kątem NO)
M
Linia 3: Linia 3:


== Biografia ==
== Biografia ==
Swoją wielką karierę Michał rozpoczął jako szeregowy działacz [[Narodowe Odrodzenie Polski|NOP]]. Tam swoim kolegom przynosił [[piwo]] i czekał łaskawie, aż go zaproszą do stołu. Potem wbił się do [[Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe|ZChN]]. Tam kleił się do [[Marek Jurek|Marka bez nazwiska]] oraz [[Marian Piłka|piłki do haratania w gałę]]. W [[1995]] wspierał [[Hanna Gronkiewicz-Waltz|epidemie gronkowca w Warszawie]].
Swoją wielką karierę Michał rozpoczął jako szeregowy działacz [[Narodowe Odrodzenie Polski|NOP]]. Tam swoim kolegom przynosił [[piwo]] i czekał łaskawie, aż go zaproszą do stołu. Potem wbił się do [[Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe|ZChN]]. Tam kleił się do [[Marek Jurek|Marka bez nazwiska]] oraz [[Marian Piłka|piłki do haratania w gałę]].


Michaś rozpoczął wielką karierę. Rano prowadził Katolickie Radio Łomża, w południe ''pracował'' w Sejmie, a wieczorami prowadził playboyowate życie. Krótko przed wyborami wbił się do [[Akcja Wyborcza Solidarność|AWS]]. Tam balował trzy lata, pomógł [[Marian Krzaklewski|Marianowi Krzaklewskiemu]] zdobyć 15% na wyborach prezydenckich i wracał do imprez.
Michał Kamiński rozpoczął wielką karierę. Rano prowadził Katolickie Radio Łomża, w południe ''pracował'' w Sejmie, a wieczorami prowadził playboyowate życie. Krótko przed wyborami wbił się do [[Akcja Wyborcza Solidarność|AWS]]. Tam balował trzy lata, pomógł [[Marian Krzaklewski|Marianowi Krzaklewskiemu]] zdobyć 15% na wyborach prezydenckich i wracał do imprez.


W [[2000]] roku zauważył, że AWS do Sejmu raczej się już nie dostanie. Szybko znalazł sobie sojuszników wśród [[Bracia Kaczyńscy|nepotystów]] i znalazł się w [[Prawo i Sprawiedliwość|PiS]]. Dla wkupienia się w łaski kierującego partią Jarosława odegrał Kamiński scenę klęcząc, szlochając, bijąc się w pierś za błąd z 1995 roku. Starczyło na tyle, że w 2001 roku przedłużył mandat na Wiejskiej, ponownie z Podlasia.
W [[2000]] roku zauważył, że AWS do Sejmu raczej się już nie dostanie. Szybko znalazł sobie sojuszników wśród [[Bracia Kaczyńscy|nepotystów]] i znalazł się w [[Prawo i Sprawiedliwość|PiS]]. Dla wkupienia się w łaski kierującego partią Jarosława odegrał Kamiński scenę klęcząc, szlochając, bijąc się w pierś za błąd z 1995 roku. Starczyło na tyle, że w 2001 roku przedłużył mandat na Wiejskiej, ponownie z Podlasia.


W [[2002]] roku pomógł [[Lech Kaczyński|Kaczyńskiemu]] zostać prezydentem [[Warszawa|Warszawy]]. Potem w nagrodę dostał „jedynkę” do Parlamentu Europejskiego ze stolicy, gdzie za jeszcze większe pieniądze i zero pracy, czyli to, co uwielbia do dzisiaj, mógł czerpać z życia, ile popadnie. Zwycięstwo w wyborach parlamentarnych i prezydenckich w 2005 roku dało mu przepustkę do wrót prezesa. Był jednym z niewielu, którym się to udało osiągnąć (drugim był [[Jarosław Kaczyński|Jarosław]]).
W [[2002]] roku pomógł [[Lech Kaczyński|Kaczyńskiemu]] zostać prezydentem [[Warszawa|Warszawy]]. Potem w nagrodę dostał „jedynkę” do [[Parlament Europejski|Parlamentu Europejskiego]] ze stolicy, gdzie za jeszcze większe pieniądze i zero pracy, czyli to, co uwielbia do dzisiaj, mógł czerpać z życia, ile popadnie. Zwycięstwo w wyborach parlamentarnych i prezydenckich w 2005 roku dało mu przepustkę do wrót prezesa. Był jednym z niewielu, którym się to udało osiągnąć (drugim był [[Jarosław Kaczyński|Jarosław]]).


Aby poradzić sobie z wrogami, podporządkował sobie media. Michał nie wylewał za kołnierz, dzięki czemu cała Polska uznała go za nowy twór tworzonej wówczas [[IV Rzeczpospolita|IV RP]].
Aby poradzić sobie z wrogami, podporządkował sobie media. Michał Kamiński nie wylewał za kołnierz, dzięki czemu cała Polska uznała go za nowy twór tworzonej wówczas [[IV Rzeczpospolita|IV RP]].


W [[2007]] roku Michał Kamiński strzelił sobie w kolano. Zaplanował, by przyspieszyć ciut wybory. Miał pomysł na rządzenie krajem przed [[Platforma Obywatelska|PO]]. Przez trzy lata był spokój, dopóki nie poryczał się w programie [[Monika Olejnik|Stokrotki]] po [[Smoleńsk|wydarzeniach w Smoleńsku]]. Tam wbił nóż plecy Jarosławowi i odszedł do [[Polska Jest Najważniejsza|PJN]], jednak założyciele PJN mieli wyjątkowo dobrą pamięć i nie pozwolili mu długo balować. Jako że Misio lubi bale i drogie szampany, to [[Donald Tusk|Jego Tuskowość]] załatwił mu legitymację partyjną [[Platforma Obywatelska|Partii Oszustów]] poza kolejnością.
W [[2007]] roku Michał Kamiński strzelił sobie w stopę. Zaplanował, by przyspieszyć ciut wybory. Miał pomysł na rządzenie krajem przed [[Platforma Obywatelska|PO]]. Przez trzy lata był spokój, dopóki nie poryczał się w programie [[Monika Olejnik|Stokrotki]] po [[Smoleńsk|wydarzeniach w Smoleńsku]]. Tam wbił nóż plecy Jarosławowi i odszedł do [[Polska Jest Najważniejsza|PJN]], jednak założyciele PJN mieli wyjątkowo dobrą pamięć i nie pozwolili mu długo balować.


We wrześniu 2016 chciał wysłać [[Stefan Niesiołowski|Niesiołowskiego]] do psychiatryka, ten jednak odwiódł go z tego pomysłu, proponując założenie nowej partii. Michaś się zgodził – dzień później założył koło poselskie Europejscy Demokracji, a listopadzie tego samego roku powstała partia Unia Europejskich Demokratów, która dzień później zmieniła nazwę na Partię Demokratyczną.
We wrześniu 2016 chciał wysłać [[Stefan Niesiołowski|Niesiołowskiego]] do psychiatryka, ten jednak odwiódł go z tego pomysłu, proponując założenie nowej partii. Zgodził się – dzień później założył koło poselskie Europejscy Demokracji, a listopadzie tego samego roku powstała partia Unia Europejskich Demokratów, która dzień później zmieniła nazwę na Partię Demokratyczną.


== Zobacz też ==
{{PiS}}
* [[Marek Jurek]]
{{PO}}
* [[Stefan Niesiołowski]]


{{DEFAULTSORT:Kamiński, Michał}}
{{DEFAULTSORT:Kamiński, Michał}}

Wersja z 12:46, 30 mar 2021

Michał Kamiński (ur. 28 marca 1972 w Warszawie) – polski polityk i lizus.

Biografia

Swoją wielką karierę Michał rozpoczął jako szeregowy działacz NOP. Tam swoim kolegom przynosił piwo i czekał łaskawie, aż go zaproszą do stołu. Potem wbił się do ZChN. Tam kleił się do Marka bez nazwiska oraz piłki do haratania w gałę.

Michał Kamiński rozpoczął wielką karierę. Rano prowadził Katolickie Radio Łomża, w południe pracował w Sejmie, a wieczorami prowadził playboyowate życie. Krótko przed wyborami wbił się do AWS. Tam balował trzy lata, pomógł Marianowi Krzaklewskiemu zdobyć 15% na wyborach prezydenckich i wracał do imprez.

W 2000 roku zauważył, że AWS do Sejmu raczej się już nie dostanie. Szybko znalazł sobie sojuszników wśród nepotystów i znalazł się w PiS. Dla wkupienia się w łaski kierującego partią Jarosława odegrał Kamiński scenę klęcząc, szlochając, bijąc się w pierś za błąd z 1995 roku. Starczyło na tyle, że w 2001 roku przedłużył mandat na Wiejskiej, ponownie z Podlasia.

W 2002 roku pomógł Kaczyńskiemu zostać prezydentem Warszawy. Potem w nagrodę dostał „jedynkę” do Parlamentu Europejskiego ze stolicy, gdzie za jeszcze większe pieniądze i zero pracy, czyli to, co uwielbia do dzisiaj, mógł czerpać z życia, ile popadnie. Zwycięstwo w wyborach parlamentarnych i prezydenckich w 2005 roku dało mu przepustkę do wrót prezesa. Był jednym z niewielu, którym się to udało osiągnąć (drugim był Jarosław).

Aby poradzić sobie z wrogami, podporządkował sobie media. Michał Kamiński nie wylewał za kołnierz, dzięki czemu cała Polska uznała go za nowy twór tworzonej wówczas IV RP.

W 2007 roku Michał Kamiński strzelił sobie w stopę. Zaplanował, by przyspieszyć ciut wybory. Miał pomysł na rządzenie krajem przed PO. Przez trzy lata był spokój, dopóki nie poryczał się w programie Stokrotki po wydarzeniach w Smoleńsku. Tam wbił nóż plecy Jarosławowi i odszedł do PJN, jednak założyciele PJN mieli wyjątkowo dobrą pamięć i nie pozwolili mu długo balować.

We wrześniu 2016 chciał wysłać Niesiołowskiego do psychiatryka, ten jednak odwiódł go z tego pomysłu, proponując założenie nowej partii. Zgodził się – dzień później założył koło poselskie Europejscy Demokracji, a listopadzie tego samego roku powstała partia Unia Europejskich Demokratów, która dzień później zmieniła nazwę na Partię Demokratyczną.

Zobacz też