Hangul: Różnice pomiędzy wersjami
M (stub) |
M (frmt) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Hangyl''' (''Hunmin Jeongeum, Chosŏn'gŭl'') |
'''Hangyl''' (''Hunmin Jeongeum, Chosŏn'gŭl'') – [[Korea|koreański]] [[alfabet]], jedyny alfabet, który osobom z wbudowanym [[rotacyzm]]em (czyli „r” a'la [[Kazimiera Szczuka|Kazimieha]]) umożliwia maskowanie wady, ponieważ głoski „r” i „l” są w nim oboczne. Jest to też jeden z nielicznych alfabetów, w którym można pisać w każdą stronę [[kartka|kartki]], byle linijki [[tekst]]u się nie przecinały. [[Chiny|Chińczycy]], niechętni Korei, która ma się do Chin jak [[bonsai]] od [[Dąb Bartek|Dębu Bartka]], nie dorobili się [[transkrypcja|transkrypcji]] nazwy tego języka i złośliwie gubią w niej samogłoskę, chociaż mają ich w nadmiarze. |
||
Hangyl składa się tylko z 51 znaków, ale żeby upodobnić go do [[pismo chińskie|pisma chińskiego]], które ma ich tysiąc razy tyle, znaki na przestrzeni kwadratu zapisywane są w licznych, niewpływających na nic kombinacjach. [[Ortografia]] jest tu kwestią [[estetyka|estetyki]], a [[gramatyka]] kwestią pola widzenia. To tak, jakby pomazać [[kostka Rubika|kostkę Rubika]] i pisać [[wiersz]] układając ją, a dodatkowy żywić przekonanie, że na każdej ściance wychodzi coś równie dobrego. |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
* [[Język koreański]] |
* [[Język koreański]] |
||
* [[Korea]] |
* [[Korea]] |
||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Alfabety]] |
[[Kategoria:Alfabety]] |
||
Wersja z 06:43, 30 gru 2006
Hangyl (Hunmin Jeongeum, Chosŏn'gŭl) – koreański alfabet, jedyny alfabet, który osobom z wbudowanym rotacyzmem (czyli „r” a'la Kazimieha) umożliwia maskowanie wady, ponieważ głoski „r” i „l” są w nim oboczne. Jest to też jeden z nielicznych alfabetów, w którym można pisać w każdą stronę kartki, byle linijki tekstu się nie przecinały. Chińczycy, niechętni Korei, która ma się do Chin jak bonsai od Dębu Bartka, nie dorobili się transkrypcji nazwy tego języka i złośliwie gubią w niej samogłoskę, chociaż mają ich w nadmiarze.
Hangyl składa się tylko z 51 znaków, ale żeby upodobnić go do pisma chińskiego, które ma ich tysiąc razy tyle, znaki na przestrzeni kwadratu zapisywane są w licznych, niewpływających na nic kombinacjach. Ortografia jest tu kwestią estetyki, a gramatyka kwestią pola widzenia. To tak, jakby pomazać kostkę Rubika i pisać wiersz układając ją, a dodatkowy żywić przekonanie, że na każdej ściance wychodzi coś równie dobrego.
