Basista

Sięgam, jeszcze sięgam...

Dziesięć godzin dziennie przez dziesięć lat i jesteś dobrym basistą.

~ Wojtek Pilichowski o grze na Baśce

Wykonałem dziesięć prób. Przy każdej z nich obiekt umarł, uciekł lub rozpłakał się.

~ Oscar Wilde o gitarze basowej

Baśka miała fajny biust (...)

~ Wilki o gitarze basowej.

Basista – brakujące ogniwo ewolucji pomiędzy gitarzystą a perkusistą. Główna cecha, która go odróżnia od normalnego człowieka to, to że słyszy tylko dźwięki w zakresie 41,2–196 Hz. Posiada także dłuższe niż człowiek ręce i dwa razy grubsze palce. Muzyk posługujący się tzw. gitarą basową, której główną cechą jest to, iż posiada zawsze o jedną lub dwie struny za mało, niż potrzeba. Osobnik zazwyczaj zakompleksiony, rekompensujący sobie braki fizyczne poprzez długi gryf i grube struny.

Rozpoznanie basisty wśród innych muzyków jest nietrudne, lecz wymaga znajomości tematu. Podstawowe cechy, po których można rozpoznać basistę:

• Jego wygląd jest lichy i durnowaty
• Jest całkowicie niesłyszalny na scenie (wyjątek stanowią nierzadkie pomyłki)
• Gra nierówno, ale za to nieczysto
• Jeśli cała publiczność gremialnie wychodzi do bufetu, oznacza to, że basista gra solo
• Struny szarpie wykrzywioną autystyczną ręką

Ciekawostką fizyczną jest to, że mimo tego, iż basisty nikt nie słyszy, to jeśli się pomyli, wszyscy to zauważą. Dodatkowo uwzględnić trzeba fakt, że basiści są najczęściej obarczeni poważnymi wadami wzroku, co można stwierdzić na podstawie sposobu wieszania gitary – przy kolanach (dalekowidze), pod samą szyją (krótkowidze), lub też grania z playbacku (nic-nie-widze).

Podstawowymi powodami, dla których większość tzw. zespołów młodzieżowych zatrudnia basistę, są prozaiczne potrzeby dnia codziennego, takie jak:

• odkurzanie
• wynoszenie śmieci
• odrabianie prac domowych
• nowelizacja znanych przebojów kina argentyńskiego z przełomu wieków
• sprzątanie tzw. sali prób
• płacenie za tzw. browar i dupy
• cucenie, mycie i dowożenie na koncert zalanego perkusisty

Jak przyznaje Mat Petheny, „poziom gry basisty jest w gruncie rzeczy nieistotny; ważne jest zachowanie pozoru – w większości przypadków głównym kryterium doboru basisty powinno być to, czy posiada on własny instrument”.

Wyróżnia się kilka podstawowych odmian (gatunków?) basisty:

• basista jazzowy – gra dużo i bez sensu
• basista rockowy – gra mało i bez sensu, umie szarpać struny w 1 pozycji i zmieniac pozycje
• basista bluesowy – gra dziwnie i bez sensu, zwykle po pijaku
• basista funkowy – gra dużo, dziwnie i bez sensu
• basista popowy – udaje, że gra, a w dodatku udaje bez sensu
• basista punkowy – po prostu bez sensu
• basista profesjonalny – patrz: Mity i Legendy
• kontrabasista – człowiek przeciwny graniu na basie (zazwyczaj gitarzysta)
• Marcel – gra rytmicznie, dobrze w(y)chodzi, szczególnie po skończonym koncercie i na zdjęciach.

Basiści w naturalnym środowisku żyją w symbiozie z perkusistami, których też nikt nie lubi. Przeżycie zapewnia im całkowity brak wrogów naturalnych (wszyscy się brzydzą dotknąć basistów).

Powstanie basisty zainicjował radziecki konstruktor Władimir Basow (stąd: gitara basowa), który przy projektowaniu nowego modelu szufli do śniegu zapędził się odrobinę i dorobił do niej cztery struny.

Istnieje seria opowiadań fantasy, których głównym bohaterem jest basista Geralt. Do tej pory opublikowano 91 tomów tzw. Sagi 105. Oto niektóre z nich:

• Ostatnie strojenie
• Bas przeznaczenia
• Basista Geralt
• Powrót basisty
• Syn basisty
• Powrót syna basisty
• Żona – Basia miała 4 struny

Zobacz też:

• Gitarzysta
• Perkusista
• Wokalista