Wikingowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(tradycja)
(drobne)
Linia 16: Linia 16:
3. Wiking, który gotuje bigos.
3. Wiking, który gotuje bigos.


Tradycją kultywowaną wśród wikingów było przyprawianie sobie rogów w wypadku udowodnionej zdrady małżeńskiej. Z czasem niewierność żon stała się tak powszechna, że wszyscy wikingowie wyruszali na wyprawy z przyprawionymi rogami. Jednocześnie wstyd, który towarzyszył im podczas walki (wrogowie nie mogli powstrzymać się od śmiechu) potęgował dzikość, agresję, okrucieństwo, a jednocześnie obnażał tragizm człowieka odtrąconego, zdradzonego, pozbawionego ogniska domowego, tułającego się po świecie.
Tradycją kultywowaną wśród wikingów było przyprawianie sobie rogów w wypadku udowodnionej zdrady małżeńskiej. Z czasem niewierność żon stała się tak powszechna, że wszyscy wikingowie wyruszali na wyprawy z przyprawionymi (profilaktycznie) rogami. Jednocześnie wstyd, który towarzyszył im podczas walki (wrogowie nie mogli powstrzymać się od śmiechu) potęgował dzikość, agresję, okrucieństwo, a jednocześnie obnażał tragizm człowieka odtrąconego, zdradzonego, pozbawionego ogniska domowego, tułającego się po świecie.


==Zobacz też==
==Zobacz też==

Wersja z 14:07, 26 wrz 2009

Jest tu jakaś Kinga która szuka Wikinga??

Samotny Wiking.

Wikingowie – archaiczne plemię skandynawskich wojowników i łupieżców, obecnie pretekst do nacjonalistycznego black metalu w Szwecji, Norwegii i Finlandii.

Gdy robili się głodni, a w pobliżu nie było żadnych zwierzątek, wpierdalali korę drzewną. Uważa się, że Wikingowie łupili co najwyżej przybrzeżne porty morskie, w rzeczywistości trzymali za mordę spory kawałek Wysp Brytyjskich, a nawet włości szkockich górali. Ich potomkowie, Normanowie, mieli bazy wypadowe na terenie dzisiejszej Turcji i Syrii. Posiadali świetne, szybkie łodzie nazywane drakkarami. Znakiem rozpoznawczym tych łodzi były wyrzeżbione na dziobie głowy różnych potworów np. smoków, gryfów, czy żony wodza. Głównymi rozrywkami Wikingów były: napadanie, rabowanie, mordowanie, gwałcenie, bossowanie, wykonywane zazwyczaj jednocześnie, w dowolnej kolejności. Każdy boss wikingów posiadał swój osobisty toporek. Przed zabójstwem ofiary wymachiwał nim rytualnie nad jej głową , aby po chwili odciąć nim głowę ofiary.

Bossowie wikingów mieli zazwyczaj trzech "kolegów" :

1. Najbardziej śmierdzący wiking

2. Wiking z najdłuższą brodą

3. Wiking, który gotuje bigos.

Tradycją kultywowaną wśród wikingów było przyprawianie sobie rogów w wypadku udowodnionej zdrady małżeńskiej. Z czasem niewierność żon stała się tak powszechna, że wszyscy wikingowie wyruszali na wyprawy z przyprawionymi (profilaktycznie) rogami. Jednocześnie wstyd, który towarzyszył im podczas walki (wrogowie nie mogli powstrzymać się od śmiechu) potęgował dzikość, agresję, okrucieństwo, a jednocześnie obnażał tragizm człowieka odtrąconego, zdradzonego, pozbawionego ogniska domowego, tułającego się po świecie.

Zobacz też

nn:Vikinger