Śnieg
Bo śnieg.
- Żółty M&M's o śniegu
Pada śnieg, pada śnieg, sypie granatami…
- Znana kolęda o śniegu
Białe gówno
- O śniegu w pewnym pamiętniku
Gdy nadejdzie czas Białego Zimna, nie jedz żółtego śniegu.
- Wiedźmin o śniegu
Śnieg – biała, mokra, a czasami kleista substancja, lubiana przez kilku ziemskich delikwentów. W Polsce występuje tylko w górach. Można ją jeść, można nią rzucać i można nią parę innych rzeczy. Pada o tej porze, gdy ciepło być nie może. Z zapachu podobny do wody. Jest biały, śmieszny, śmieszny i biały, a nawet zimny! Znana jest odmiana żółta, jednak jest powszechnie uważana za niejadalną, chyba że w formie fetyszu czy kary (np. o przegrany zakład). Jak się sklei to trudno go rozwalić. Świetny do drinków z palemką i do zimnych okładów. Można służyć jako wymówka (no bo śnieg!), jako broń, można z niego zbudować dom, jednak bardzo nietrwały. Panicznie boi się wiosny, i gdy tylko o niej usłyszy ucieka, gdzie śnieg leży. Tegoroczny śnieg to koniec świata, ale zeszłoroczny już nikogo nie obchodzi.
W święta pada śnieg, który jest śnieżny i przysypuje wszystko śnieżnym puchem i śniegowym pierzem podczas gdy śniegowe bałwany lepią dzieci (oczywiście śniegowe). Choinki (śniegowe) są zaśnieżone tak samo jak białe, zaśnieżone drogi o śnieżno białej barwie. Śnieg zazwyczaj jest śnieżny i śnieżno biały ale zdarzają się również śnieżne odmiany: śnieżny czerwony, śnieżny zółty i śniegowo-przezroczysty. Rzadko spotkać można czysty, śnieżnobiały, szczególnie kiedy śniegowe bałwany obrzucają się śniegowymi kulami…
Rodzaje śniegu
- mokry – do rzucania w kujonów;
- suchy – do „topienia” kujonów;
- żółty – niejadalny;
- polski – niewidzialny i niewyczuwalny;
- styropian – główny budulec bałwanów;
- łupież.
