Ziemia

Zdjęcie Ziemi. Uwaga! Zdjęcie pochodzi sprzed 250 milionów lat i może nie być aktualne

Ziemia – największy obiekt przystosowany do transportu ludzi w kosmosie. W zasadzie, niegroźna.

Powierzchnia

Do tej pory nie zmierzono. Wyspecjalizowani geolodzy, geografowie i kartografowie nadal mierzą jej powierzchnię w „Stoopkach”. Nieoficjalnie wiadomo, że rozciąga się od wschodu do zachodu i od góry do dołu. Grupa naukowców z uniwersytetu Wagadugu w Burkina Faso udowodniła ostatnio, że niemożliwe jest zmierzenie powierzchni Ziemi bez pisemnej zgody Chucka Norrisa. Od niedawna naukowcy zaczęli mierzyć ją zapałką. Ekspedycja zniknęła gdzieś koło Chin.

Cechy charakterystyczne

Poza wyglądem: jedyna planeta we Wszechświecie, na której Międzyplanetarna Federacja Istot Inteligentnych Normalnie stwierdziła, mimo występowania istot żywych, totalny brak rozumnych działań... MFIIN stara się trzymać istnienie Ziemi przed społeczeństwem Federacji w tajemnicy. Ta bowiem może potraktować Ziemię jako zadziwiające miejsce turystyczne, co zrujnuje Dzwonnika, jako iż takiej masy turystów nie udźwignie i może przetrącić kark Wielorybowi, który wywoła burzę w szklaneczce wody, co może doprowadzić do nieuchronnego kopniaka z półobrotu...

Inne teorie

Jedną z ciekawszych teorii na temat Ziemi jest ta, która mówi, iż Ziemia jest wielkim bananem. Banan obraca się z bardzo dużą prędkościa, wobec czego z kosmosu wygląda jak kula. Ludzkość żyje na wewnętrznej stronie banana, jest utrzymywana tam dzięki bardzo dużej sile odśrodkowej. Podejrzewa się, że inne ciała niebieskie (poza Smurfami) mogą działać na podobnej zasadzie. Hipoteza ta opiera się na paru założeniach:

1. ciała, które wylatują z Ziemi, muszą mieć dużą prędkość (rzędu 11,9 km/s), więc aby uniknąć zderzenia z bardzo szybko wirującym bananem, Ziemia nie może mieć zbyt dużej grubości;
2. mruganie światła, jak w żarówce, jest niezauważalne dla ludzkiego oka. To dlatego, że Ziemia-banan kręci się nazbyt szybko. Jednak występują również ruchy w płaszczyźnie ekliptyki, co dowodzi występowania dnia i nocy – a dalej – pór roku.

Nowocześni naukowcy odnoszą się dość sceptycznie do tej teorii, lecz mimo to znalazła ona paru wyznawców wśród uznanych na całym świecie myślicieli, m.in. Alfa.

Inną teoria głosi, że Ziemia jest wielkim plackiem ziemniacznym, położonym na głowach siedmiu gigantycznych krokodyli. Teorię tę potwierdza ciagłe kurczenie się Ziemi (w wyniku zjadania placka przez krokodyle na brzegach) oraz opowieści o zielonych istotach.