Polonista
Polonista – nękany przez pięć lat studiów szary żuczek, spędzający czas na chodzeniu między biblioteką a czytelnią. Najczęściej z nabytą wadą wzroku.
Nadwrażliwy na błędy językowe, stylistyczne i podobne. Nabywający w trakcie edukacji wątpliwości dotyczących pisowni ortograficznej poprzez analizę języka staro-cerkiewno-słowackiego i pomieszanie nosówek.
Purysta językowy znienawidzony przez rodzinę, znajomych i uczniów. Samotnik skazany na towarzystwo książek. Oczytany.
Poprzez ciągłą korektę błędów zastanawiający się nad poprawnymi formami dla poprawnych form.
Zarabiający mniej, niż wydaje na książki, dojazd do szkoły i lakiernika samochodowego.
Nienawidzi, jak inni poprawiają jego błędy lub zwracają uwagę na to, że może się mylić.
Poloniści rodzaju męskiego są najczęściej ubrani w wywleczone, szare swetry z różnymi, ciekawymi wzorkami umieszczonymi najczęściej na słabo umięśnionej klacie. Resztę ich garderoby stanowią spodnie od garniaka, bądź starte, zakurzone jeansy oraz buty typu pantofle lub cichobiegi firmy szelest, które pasują do nich jak wół do karety.
Polonistki zaś ubierają się zazwyczaj w stare żakiety, do których zakładają długie spódnice mające za zadanie zamaskowanie ich często grubych tyłków. Lubują się też różnego rodzaju koralach i innych tandetach z odpustu.
