Olympique Lyon
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Olympique Lyonnais – powstały 3 sierpnia 1950 klub sportowy, ileśtamkrotny mistrz Francji i monopolista ostatnich lat pod tym względem na rynku. Tak naprawdę sekcja piłkarska jest tylko przykrywką i wszyscy piłkarze zajmują się wyrobem mydła w płynie.
Wąska kadra
Bramkarze
- Hugo Lloris – pierwszy bramkarz, cwaniak. Dolega mu biegunka teraz zasuwa w sratletico. W wieku lat 11 przeszedł operacje usunięcia trzeciego sutka.
- Frédéric Roux – nieliczni spotkali go na treningu, ale wtedy zapomniał akurat korków a pozatym pierdoła. Mało kto wie,że wogóle istnieje.
Obrońcy
- François Clerc – klubowy kleryk. W wolnych chwilach sprząta kible w szatni.
- Cris – kumpel Donia i Libera. Nocami razem z Grosso pędzi bimber w piwnicy.
- Patrick Müller – szwajcarski bütownik.
- Fabio Grosso – pomyleniec. Chce wyglądać jak Radzik.
- Sébastien Squillaci – nalezy do fan clubu Jožina z bažin. Płacą mu w bigosie.
- Jean-Alain Boumsong - rzucał bumerangiem na igrzyskach olimpijskich w 156r. p.n.e. Dorabia w fabryce korków do taniego wina.
Pomocnicy
- Mathieu Bodmer – gdy był mały uwielbiał szachy, od tego czasu nic się nie zmieniło i dlatego został piłkarzem.
- Kim Källström – tajemniczy Szwed który podobno jest wtyczką WSI w klubie. Podobno.
- Juninho Pernambucano – jakiekolwiek koneksje rodzinne między piłkarzem a Buką są całkowicie nieuzasadnione. Nie lubi zmieniać skarpetek.
- Hatem Ben Arfa – jak każdy rodowity Tunezyjczyk nie lubi produktów sojowych.
- Jeremy Toulalan - wpieprza chińskie zupki i nie myje zębów.
Napastnicy
- Fred – dostał się z łapanki, ale i tak nie ma z niego żadnego pożytku. Kiedy był mały, życie go doświadczyło - musiał gonić po fajki dla ojca do monopolowego.
- Abdul Kader Keita – rodowity wybrzeżokościosłoniańczyk.
- Lisandro Lopez – tak na prawdę to sam trener nie wie, kim on jest.