Dolny Taras
Dolny Taras – potocznie Dół. Prawie-dzielnica Gryfina, siedziba ludzi z nizin. Wielkie centrum miasta znajdujące się na zachód od torów kolejowych, uznawane przez gryfinian z Dołu za kolebkę i centrum miasta, w opozycji do zapyziałego Górnego Tarasu.
Historia
Bogata, bo ponad 750-letnia. Z tego bogactwa nie pozostało nic prawie nic, czyli tak naprawdę nic. Mimo tego zbiegu okoliczności mieszkańcy Dołu nazywają swoją dzielnię Starym Miastem czym wkurzają obywateli z Górki. Zastanawiające jest to, że przymiotnik „stare” można definiować negatywnie, ale nikt nie zwraca na to uwagi.
Wyznaczniki starości, czyli zabytki:
- Kościół NNMP – późnoromańskogotycki monument nazywany potocznie kościołem św. Mikołaja. Nikt nie wie dlaczego. Bynajmniej nikt tam niczego nie rozdaje.
- Brama Bańska – zwana przez wykształconych autochtonów basztą, wspaniale wkomponowuje się w krajobraz bloków epoki Gomułki, a jak nie to na pewno wczesnego Gierka.
- Mury Miejskie – dawniej chroniące ludzi przed napadem dzikich Słowian, dziś kupa kamieni, która świadczy o tym, że Dolny Taras jest stary.
- Kamienice – podobno jakieś są, ale gdzie to nikt nie wie.
Ludność
Mieszkańcy Dolnego Tarasu to Wielcy Gryfinianie, którzy uważają się za autochtonów lub tubylców, ale ta druga nazwa jest zbyt prymitywna, więc zostańmy przy pierwszej. Autochtoni nie zauważają, że tak jak pobratymcy z Górki są ludnością napływową z Ukrainy, czy Litwy, czyli dawnej II Rzplitej. Wobec późniejszego napływu ludzi na Górny Taras mieszkańcy Dołu uznają w tym analogię do napływu barbarzyńców. Dzięki temu mogą się utożsamić ze starożytnymi Rzymianami, co jest dziwne, bo na ich miejscu niejeden uznałby się za sarmatę.
Antagonizmy
Główny artykuł: Górny Taras
