Stefan Niesiołowski
Szablon:Polityk infobox Stefan Konstanty Myszkiewicz-Niesiołowski[1] (ur. 4 lutego 1944 w Kałęczewie) – polski polityk, profesor nauk biologicznych, wykładowca Uniwersytetu Łódzkiego, wicemarszałek Sejmu VI kadencji, poseł na Sejm X, I, III, VI i VII kadencji, senator VI kadencji.
Życiorys
Kariera naukowa
W 1966 ukończył studia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Łódzkiego. W 1979 uzyskał stopień doktora nauk biologicznych, od 1990 jest doktorem habilitowanym, w 2005 otrzymał tytuł naukowy profesora. Nauczyciel akademicki w Katedrze Zoologii Bezkręgowców i Hydrobiologii UŁ.
Działalność opozycyjna w PRL
W latach 1964–1970 był współzałożycielem i działaczem konspiracyjnej organizacji "Ruch", kwestionującej legalność PRL. W 1970 był pomysłodawcą akcji podpalenia Muzeum Lenina w Poroninie. 20 czerwca w wyniku dekonspiracji, wraz z innymi działaczami (m.in. Emilem Morgiewiczem, Marianem Gołębiewskim, Andrzejem i Benedyktem Czumą), został aresztowany. 23 października 1971 skazano go na karę 7 lat pozbawienia wolności za "czynienie przygotowań do obalenia ustroju socjalistycznego przemocą" oraz próbę podpalenia. We wrześniu 1974 został zwolniony na mocy amnestii.
Od 1980 należał do NSZZ "Solidarność". Był m.in. przewodniczącym komisji zakładowej "Solidarności" na Uniwersytecie Łódzkim.
W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 został zatrzymany, następnie osadzony w ośrodku dla internowanych w Jaworzu, gdzie spędził około roku.
Działalność polityczna od 1989
Był współzałożycielem ZChN, od początku zasiadając w jego władzach naczelnych. W sejmie kontraktowym wspólnie z Markiem Jurkiem i Janem Łopuszańskim współtworzył charakterystyczny wizerunek tej partii. Wystąpił ze Zjednoczenia w 2001, w tym samym roku krótko związany był z Przymierzem Prawicy[2]. W 2003 wraz ze Zbigniewem Romaszewskim i Janem Rulewskim współtworzył ugrupowanie Suwerenność-Praca-Sprawiedliwość.
Był posłem trzech kadencji: w latach 1989–1991 (w Sejmie kontraktowym), 1991–1993 (w Sejmie I kadencji) i 1997–2001 z ramienia Klubu Parlamentarnego AWS (w Sejmie III kadencji był przewodniczącym zespołu chrześcijańsko-narodowego w ramach klubu parlamentarnego AWS, skupiającego posłów i senatorów ZChN). W 2001 kandydował ponownie na posła z poparciem Ruchu Społecznego AWS, jednak Akcja Wyborcza Solidarność Prawicy nie uzyskała mandatów w Sejmie.
W 2005 został senatorem z ramienia Platformy Obywatelskiej. Klub PO zgłaszał jego kandydaturę na wicemarszałka Senatu, została odrzucona w tajnym głosowaniu[3].
W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz czwarty uzyskał mandat poselski, otrzymując w okręgu lubuskim 69 385 głosów. 6 listopada 2007 został wybrany wicemarszałkiem Sejmu, otrzymując 292 głosy poparcia przy 158 głosach sprzeciwu[4], 8 lipca 2010 po rezygnacji Bronisława Komorowskiego z funkcji marszałka Sejmu jako najstarszy członek prezydium Sejmu przejął jego regulaminowe obowiązki marszałka Sejmu do czasu wyboru następcy – Grzegorza Schetyny. Został przewodniczącym Polsko-Tajwańskiego Zespołu Parlamentarnego[5].
W wyborach w 2011 został wybrany na posła VII kadencji, dostał w okręgu lubuskim 36 993 głosy[6].
Życie prywatne
Jego dziadek, Bronisław Łabędzki, został w 1905 zesłany na Syberię za organizowanie strajku szkolnego. Wuj, Tadeusz Łabędzki, był jednym z przedwojennych przywódców Młodzieży Wszechpolskiej. Został on zabity w 1946 przez funkcjonariuszy UB w czasie przesłuchania. Ojcem Stefana Niesiołowskiego był Janusz Niesiołowski, który brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 oraz kampanii wrześniowej w 1939, następnie był żołnierzem Armii Krajowej.
Stefan Niesiołowski jest żonaty z Anną Królikowską-Niesiołowską, jego jedynym dzieckiem jest prawniczka Joanna Niesiołowska-Księżak. Jego bratem jest Marek Niesiołowski, również działacz opozycji w okresie PRL.
Jest członkiem m.in. Klubu Inteligencji Katolickiej w Łodzi oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Odznaczenia i nagrody
- Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – nadany przez rząd londyński
- Order Lśniącej Gwiazdy II Klasy – 2009, Republika Chińska (Tajwan)[7][8]
- Wyróżnienia
W 2007 został laureatem plebiscytu programu Szkło kontaktowe emitowanego w TVN24, otrzymując "Lustro Szkła Kontaktowego".
Wybrane publikacje
- Spojrzenie na Amerykę (wydana w drugim obiegu)
- "Ruch" przeciw totalitaryzmowi, Niezależna Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1985
- Wysoki brzeg, "W Drodze", Poznań 1989
- Meszki (Simuliidae, Diptera) rzek Widawki i Grabi, Wyd. UŁ, Łódź 2001
- Muchówki (Diptera), wujkowate (Empididae: Hemerodromiinae, Clinocerinae), Wyd. UŁ, Łódź 2005
Przypisy
Bibliografia
- Szablon:Cytuj stronę
- Szablon:Cytuj stronę
- Szablon:Cytuj stronę
- Szablon:Ludzie nauki. [dostęp 2012-07-22].
Linki zewnętrzne
Szablon:Przewodniczący Senackiej Komisji Spraw Zagranicznych Szablon:Wicemarszałkowie VI kadencji Sejmu
