Stara panna

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Szablon:Tkobieta w średnim wieku, najczęściej feministka, która w dupie miała matczyne ostrzeżenia i mimo to siedziała w rogu stołu, w wyniku czego spadła na nią straszliwa klątwa, przez którą żaden facet nie chciał się nawet do niej zbliżyć. We wczesnej fazie rozwoju jest to najczęściej nauczycielka, najczęściej języka polskiego, w ostatniej może stać się członkinią Ruchu Moherowych Beretów.

Wygląd

Stara panna niekiedy posiada lekką nadwagę, aczkolwiek nie zawsze. Poznać ją można po starannie wykonanym koczku, przy długich włosach lub fryzurce, w której stara panna wygląda jakby ją piorun strzelił, przy włosach krótkich. Jeśli stara panna nosi okulary obowiązkowe są szkła o grubości denka od butelki, a oprawki plastikowe. Stara panna nie maluje się, gdyż uważa to za głupie, dobre dla osób pokroju blondynek. Ubiór starej panny cechuje to, iż były modne co najmniej pół wieku temu, a stara panna wygrzebała je w jakimś lumpeksie.

Charakter

Stara panna jest niezwykle nerwowa i straszna z niej frustratka. Jest niechętnie nastawiona do wszystkich blondynek, brunetek, blachar i wszystkich innych kobiet młodszych od niej, pełnych życia, pięknych i uwielbianych przez wszystkich oprócz niej.

Towarzystwo

Stara panna obraca się w podobnym do niej towarzystwie o nazwie „Kółko pozalekcyjne Starych Panien”. Aby do niego należeć musisz spełniać następujące warunki:

  1. Musisz być kobietą.
  2. A więc nie facetem.
  3. Musisz być feministką.
  4. Musisz koniecznie przekroczyć 45 rok życia.
  5. Musisz mieć pracę, aby od czasu do czasu fundnąć pozostałym członkiniom klubu jakieś ciacho.
  6. Najlepiej żebyś była nauczycielką i przelewała całą swoją frustracje na swoich podopiecznych.

Fazy rozwoju

Zanim zostanie się starą panną trzeba przetrwać kolejne fazy rozwoju:

0–10 lat – stara panna jest dzieckiem, kapryśnym i irytującym

11–19 lat – staje się irytującą, kapryśną i świętoszkowatą nastolatką co chodzi w oczojebnych golfach i spodniach, ubiorem przypomina słitaśną dziewczynkę o dość znanej nazwie: pokemon.

20–26 lat – jest studentką. Nie ma przyjaciół, nie chodzi na imprezy, nikt jej nie lubi i jest podejrzewana o bycie lesbijką.

27–65 lat – idzie nauczać młode pokolenia, w których aż roi się od emoboyów i ich emogirls, gotów, punków, pokemonów i żelusiów. Wita dzieciaki gadką jak to cudownie było kiedy ona była w ich wieku i próbuje te wybryki natury nauczać. Kiedy jej się to nie udaje stara panna zamyka się w sobie, w wyniku czego nie da się z nią dogadać. Kiedy kończy 45 lat zostaje zaproszona do Kółka Pozalekcyjnego Starych Panien i próbuje być szczęśliwa. Wraz z pójściem na emeryturę zbrojnego ramienia Moherowych Beretów.

Traktowanie

Właściwie nie wymyślono jeszcze sposobu na stare panny, a one same milczą na ten temat. Właściwie najlepiej zamknąć je wszystkie w toszku, byle daleko od uczniów, których doprowadziła do załamania psychicznego.

Zobacz też