Niewolnictwo

Plik:768419 l.jpg

Naturalny porządek rzeczy

Dajcie mi wolność lub dajcie mi śmierć!

Patrick Henry, człowiek wstawiający się za krajem, w którym niewolnictwo było legalne do 1865 roku

Szablon:TStosunek międzyludzki charakteryzujący się znaczną różnicą w hierarchii między danymi osobami, dzielący je na 2 proste klasy:

• Niewolnik – osoba narzucająca komuś niewolę, co daje jej prawo do sprawiania, by ten ktoś zrobił coś, czego chce niewolnik.
• Właściciel – osoba, która otrzymała, oraz ma na własność podległość względem niewolnika.

Motyw

Z racji, iż same narzucenie niewolnictwa na właścicielu jest sprawą umowną, niewolnicy zmuszani są do wymyślenia faktycznego powodu, dla którego właściciel miałby wykonywać jego polecenia. Głównie wykorzystywane kiedyś, jak i w średniej mierze do dziś są:

• Współczucie – Często niewolnikami zostawały osoby, które zraniono i/lub zabrano gdzieś indziej bez ich zgody. Najczęściej na polu bitwy.
• Miłość – wiele niewolnic wykorzystywało swój wygląd, bądź uczucie innych ludzi, by zrobić z nich swoich właścicieli.
• Wpierdol
• Karmienie wyłącznie posiłkami zawierającymi olbrzymie ilości benzoesanu sodu

Kasta niewolnicza

Niewolnicy z początku wysługiwali się swoimi właścicielami jak idzie, co wpływało pozytywnie na ich samoocenę, oraz samopoczucie. Z biegiem czasu oby dwa czynniki wzrosły do tak wielkiego stopnia, iż niewolnicy zaczęli uważać się za lepszych ludzi od innych. Zaczęli ubierać się w specjalny sposób, do dziś przykuwający oczy. Dokładniej rzecz biorąc w wielu krajach niewolnicy zrezygnowali z noszenia ubrań, prócz ozdobnych sznurów, bądź bransolet z łańcuchami na rękach, nogach, tudzież na szyi czy w pasie. Czasem zakładali oni do tego jakąś osłonę przed zimnem i uderzeniami na krocze, oraz to, co za nim. Wielu niewolników ma tak zawyżone ego, iż często można usłyszeć o tym jak (na prośbę niewolnika oczywiście) niewolnik jest bity, bądź wulgarnie określany przez swojego właściciela.

Historia niewolnictwa

Stosunki międzyludzkie Niewolnik – Właściciel były z nami od zarania dziejów. Już w najstarszej książce, do jakiej czytania byliście namawiani można znaleźć wzmianki o niewolnictwie. Sami główni bohaterowie Starego Testamentu mieli swoich niewolników, lecz pewnego dnia udało im się przerwać nieszczęśliwą passę, i zostali niewolnikami w Egipcie, w którym po dziś dzień na ścianach można znaleźć bohomazy przedstawiające niewolników, oraz ich właścicieli. Sprawy podobnie miały się na całej kuli ziemskiej, lecz w różnych odmianach.

Niewolnictwo w różnych krajach

Niewolnictwo w Persji

W kraju perskim niewolnicy znani byli ze swej miłosierności względem swych właścicieli, i wstępowali do armii, utrzymując ze swej płacy tych drugich. Podczas wojny Persko-Spartańskiej, której najważniejszy moment rozgrywający się pod Termopierdami, znany nam z komiksu pod tytułem tym samym co film stworzony w oparciu o komiks, można by rzec iż Perska szlachta wyginęła za Olbrachta, przy czym szlachtą byli niewolnicy, a Olbrachtem – Wielki K, potocznie zwany Kserksesem. Po tym wydarzeniu nic się nie zmieniło, a kluski podrożały o 2 szylingi.

Niewolnictwo w Rzymie

Niewolnictwo w Rzymie rozwinęło się dzięki współczuciu zwycięzców nad pokonanymi, którzy zobowiązywali się do oddania swej woli w ręce ludzi których pokrzywdzili. Tak wielkie poświęcenia w kulturze Rzymskiej były skutkiem wpływu hippisowskich uczonych na ludzi dookoła. Niewolnikami w Rzymie najczęściej zostawały 2 typy osób:

• Nieustraszeni wojownicy, znudzeni rutyną życia próbujący swoich sił w jakże niebezpiecznych walkach na arenie z ludźmi, jak i niebezpiecznymi zwierzętami z dalekich kontynentów. Z tymi drugimi głównie dla tego, żeby zobaczyć jak wyglądają, a jeśli ktoś był totalnym karkiem – jak dobrze walczą.
• Rolnicy i ekolodzy, ludzie lubiący patrzeć jak wszystko posadzone, bądź zasadzone przez nich rośnie dookoła, i daje profity. Przez część z profitami często zdarzało im się usłyszeć pieszczotliwy zwrot o brzmieniu Żyd.

Niewolnictwo w Hiszpanii

Gdy 13 sierpnia 1521 roku Ferdynand Cortez opanował Tenochtitlan, stolicę Azteków, ci zbulwersowani zaistniałą wtedy sytuacją ukradli mu łodzie, i popłynęli do Hiszpanii, by zostać tam niewolnikami, i umrzeć w zbudowanym przez siebie getcie uspokojeni faktem, iż zemścili się na Cortezie (Cortez w tej sprawie chciał widzieć się z Królem, lecz po 7 latach czekania na audiencję postanowił zabić się, i ścigać Azteków w zaświatach w nadziei że tam też nie zbudowali getta).

Niewolnictwo w USA

Niewolnikami w USA byli głównie kolonizatorzy z Afryki, którzy po spotkaniu białych kolonizatorów brytyjskich pod groźbą Wpierdolu zażądali łodzi, i kursu do Wielkiej Brytanii, lecz chytrzy Brytyjczycy wysłali ich w drugą stronę – do Ameryki. Po tym właśnie wydarzeniu amerykanie którzy w prawdzie nie byli jeszcze amerykanami, zaczęli buntować się przeciwko rządowi Brytyjskiemu, oraz z czasem po dokładnej analizie sytuacji oraz przemyśleniu jej i postanowieniu skupienia swego gniewu dookoła rzeczywistego powodu swych udręk, zażądali niepodległości. Brytyjczycy nie chcieli się przyznać do oddania łodzi, oraz pokazania kursu na Amerykę Afrykańskim kolonizatorom, więc ci drudzy w odpowiedzi wysłali na nich swoich amerykańskich właścicieli, i wypędzili ich z Ameryki. Z czasem Właścicielom amerykańskim przeszkadzało bycie zmuszanym do pracy w fabrykach, więc zaczęli zmieniać Konstytucję Stanów Zjednoczonych na swoją korzyść, delegalizując niewolnictwo. Jedynie na południu kraju, gdzie właścicielom nie wiodło się źle, albowiem sporządzali harmonogramy dnia dla swoich uczciwie pracujących w polu niewolników, nie poparto tej decyzji. Cała sytuacja miała się dobrze, aż do czasu, kiedy Abraham Lincoln – 16 prezydent USA, oraz zaciekły rasista w 1861 roku postanowił odebrać potomkom afrykańskich kolonizatorów prawo do pracy. Rozpoczęła się wojna Czarno-Biała, zwana potocznie secesyjną. Amia Północy przybrała niebieski kolor umundurowania cholera wie czemu, a Południowa kolor czarny, by podkreślić swoje przywiązanie do niewolników (jednak często mundury te brudziły się w kurzu, czy błocie, i robiły się szare). Wojna trwała dłużej niż 20 minutowy odcinek mody na sukces, albowiem do 1865 roku, kiedy to Południe przegrało, i niewolnictwo zostało zakazane.

Niewolnictwo w ZSRR

Po zapanowaniu w Rosji Komunizmu, i jego pełnym rozkwicie za czasów Wujka Józia, klasa robotnicza – ta najważniejsza, wyłaniać zaczęła tzw. Przodowników Pracy, którzy odznaczali się wspaniałą produktywnością. W ramach nagrody, wysyłani oni byli do hotelu wypoczynkowego Gułag, gdzie jednak w zgodzie ze swoją naturą podejmowali się cięższej niż dotychczas pracy z wdzięczności do swego jedynego, ukochanego Mistrza Komuny, który umownie w teorii był ich wspólnym właścicielem także w ramach nagrody. Oczywiście nie każdy mógł zostać wspaniałym obywatelem zasługującym na tak wspaniałą nagrodę, więc w myśl Radzieckiej inwersji nagradzani wyjazdem do słonecznej Syberii byli także złoczyńcy, jeśli obiecali że utrzymają, bądź chociaż postarają się utrzymać poziom pracy, jaki był wówczas wygórowany przez tamtejszych wielbicieli zania z łopatą.

Niewolnictwo dziś

Choć wydawać by się mogło, iż niewolnictwo zostało zabronione na całym świecie po ostro zakrapianej imprezie we Francji na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ w 1948 roku, istnieje ono do dziś w znacznej większości państw, ładnie usprawiedliwione oraz zaimplementowane w kodeksie karnym przez Masonów, Komunistów, i Żydów, jako "Kara pozbawienia wolności", czyli po prostu wysłanie do kokodżambo. Więzień(co jest nowoczesną nazwą niewolnika) w Zakładzie Karnym (co jest formalną nazwą kokodżambo) traktowany jest z wysoką troską:

• jest bezpieczny, będąc w budynku całodobowo strzeżonym przez strażników z bronią, którzy wręcz nalegają, by zostać i oknami zabezpieczonymi kratami, by nikt się nie włamał
• utrzymuje się z pieniędzy podatników, czyli ludzi którzy nie są niewolnikami
• ma zapewnioną rozrywkę, która jest różna, w zależności od zakładu.
• osadzany jest w środowisku, gdzie są ludzie tacy jak on – pomaga to w zdobywaniu nowych kolegów.
• nie musi przejmować się brakiem ubrań, dachu nad głową, czy pożywieniem aż do czasu, kiedy przestanie być niewolnikiem.
• jeśli ma do tego predyspozycje, izolowany jest on od reszty ludzi, by nauczyć go roztropności, pokory i abstynencji, aby po wyjściu(jeśli w ogóle do tego dojdzie) obrał jedyny słuszny zawód.

Zobacz też

• Rasizm
• Szkoła