Nonźródła:Juliusz Słowacki – analiza dzieł

Analiza dzieł literackich Juliusza Słowackiego

---

„Jeśli” Jeśli jesteś pierdolnięty z nami klaszcz (z nami klaszcz) Jeśli jesteś pierdolnięty z nami klaszcz (z nami klaszcz) Klaśniemy się tak pizdami Znęcimy się nad Żydami Jeśli jesteś pierdolnięty z nami klaszcz Jeśli jesteś pojebany w gówno skacz ( w gówno skacz) Jeśli jesteś pojebany w gówno skacz ( w gówno skacz) Wytarzaj się cały w gównie Potem zrobisz anal kurwie Jeśli jesteś pojebany w gówno skacz Jeśli jebie ci spod cyca daj wąchać (daj wąchać) Jeśli jebie ci spod cyca daj wąchać (daj wąchać) Powącham ci kurwa cyca Ty mi dupę i penisa Jeśli jebie ci spod cyca daj wąchać Jeśli zesrałeś się w łóżko spierdalaj (spierdalaj) Jeśli zesrałeś się w łóżko spierdalaj (spierdalaj) Po co leżeć masz w tym gównie Na śniadanie zjedz je cudnie Jeśli zesrałeś się w łóżko spierdalaj Jeśli spierdziałeś się w klasie beton w nos (beton w nos) Jeśli spierdziałeś się w klasie beton w nos (beton w nos) Lepiej zdusić się w betonie Niż ukisić w takim smrodzie Jeśli spierdziałeś się w klasie beton w nos (beton w nos) Jeśli masz ciepłego fiuta mleczko lej (mleczko lej) Jeśli masz ciepłego fiuta mleczko lej (mleczko lej) Potrzymaj kutasa w mleczku tylko nie mów o tym dziecku Jeśli masz ciepłego fiuta mleczko lej Jeśli kutas jest zajęty minetka (minetka) Jeśli kutas jest zajęty minetka (minetka) Po co czekać kazać dziwce Która ma tak mokro w cipce Jeśli kutas jest zajęty minetka (minetka) [Zwrotka dopisana współcześnie] Jeśli zblankowałeś Nonsę zabij się (zabij się) Jeśli zblankowałeś Nonsę zabij się (zabij się) Serio nie masz co już robić Mam ci kurwa mordę obić Jeśli zblankowałeś Nonsę zabij się

Wiersz stanowi spis porad na różne sytuacje, które mogą nam się przydarzyć. Sam Słowacki opisał 7 incydentów, natomiast współcześnie, gdy powstała Nonsensopedia i realia się zmieniły, powstała dodatkowa zwrotka, która stanowi spójną całość z resztą dzieła.

„Beniowski” (fragment) Kłębami dymu niechaj się otoczę Niech o miłości pomarzę półsenny. Czuję jak pachną kochanki warkocze, Widzę, jaki ma w oczach blask promienny; Czuję znów smutki tęskne i prorocze, Wtóruje mi znów szumiąc liść jesienny. Na próżno serce truciznami poim!... Kochanko pierwszych dni! – znów jestem twoim.

Pierwszy wers tego fragmentu poematu wysuwa tezę, jakoby podmiot liryczny z deczka się naćpał. W drugim natomiast stawiane są cele naćpanego podmiotu lirycznego, nacechowane romantycznymi emocjami. Następny wers jest nielogiczny – po co wąchać warkocze? Wychodzi na to, że narkotyki użyte w tym tekście były zbyt mocne. Siódmy wers (reszty wersów nie trzeba wyjaśniać) potwierdza wprowadzanie się podmiotu lirycznego w stan upojenia, zatem teza jest potwierdzona.

„Wyjdzie stu robotników” Wyjdzie stu robotników, Oborzą miasta grunt, Wyrzucą łokieć – funt. Klatki pełne wróblików Otworzą – i przed tłuszczą Ptaszki na wolność puszczą... Muzyka nieustanna: Wolność! Wolność – Hosanna. Święci staną w katedrze Trzej... i zawezwą ducha, Lud księgi praw rozedrze, Próchno kart porozdmucha; Weźmie stare sztandary, Wyprowadzi jak mary Za kościół – na mogiły, Zapali, by świeciły Światu dawnymi dzieły, Błysnęły – i spłonęły. Bije godzina ranna, Masy rzekły: Hosanna!

Wiersz ten jest nadal aktualny, odnosi się do obecnych czasów, gdzie robotnicy rzeczywiście strajkują. Sam wiersz jest głeboko anarchistyczny, co dobrze widać w wersie jedenastym. Możemy snuć domysły, iż Tomasz Karolak mógł czerpać natchnienie do tytułowej piosenki z serialu 39 i pół właśnie poprzez czytanie tego wiersza.

„Bo mię matka moja miła” Bo mię matka moja miła Na słowika urodziła, A ja wziąwszy taki głos, Ze słowika jestem kos... A to wszystko są nonsensa, Te moje wierszyki nowe, Gdzie się język mój wałęsa I bawi zęby trzonowe...

Ten krótki wiersz stanowił zapowiedź powstania Nonsensopedii. Słowacki nie doczekał się go do końca swego życia (połowa XIX wieku), ale pozostawał w nadziei. Przewidział również, kto będzie prezydentem po Jaruzelskim. Wyraził to jednak w dosyć dziwny sposób, porównując się do ptaka, urodzonego przez człowieka. Występuje również uosobienie – ptak posiada zęby.

W pamiętniku Zofii Bobrówny (fragmenty) Niechaj mię Zośka o wiersze nie prosi, Bo kiedy Zośka do ojczyzny wróci, To każdy kwiatek powie wiersze Zosi, Każda jej gwiazdka piosenkę zanuci. Nim kwiat przekwitnie, nim gwiazdeczka zleci, Słuchaj – bo to są najlepsi poeci. Gwiazdy błękitne, kwiateczki czerwone Będą ci całe poemata składać Ja bym to samo powiedział, co one, Bo ja się od nich nauczyłem gadać; [...]

Autor ma dość jakiegokolwiek pisania wierszy i daje do zrozumienia tytułowej Zośce, żeby wracała tam, skąd przybyła. Pod koniec dowiadujemy się, że Słowacki nie radził sobie w przedszkolu z wymową i miał korepetycje.

„Los mię już żaden nie może zatrwożyć” (fragment) Los mię już żaden nie może zatrwożyć, Jasną do końca mam wybitą drogę, Ta droga moja – żyć, cierpieć i tworzyć; To wszystko czynię – a więcej nie mogę.

Wychodzi na to, że podmiot liryczny tutaj zawarty (uosobiony z autorem) ma ciężkie życie, zbłaźnił się na tyle, że wszyscy mają go gdzieś i pozostało mu tylko ryczenie o skołatanym sercu. Poniższa strofa przedstawia autora jako zwykłego grafomana, którego teksty są niespójne i traktują o niczym. Nastawienie do świata pozoruje skłonności emotyczne, lecz nie do końca wiadomo, czy to była rzeczywista deprecha.