Wieki ciemne

Wieki Ciemne – okres historyczny należący teoretycznie do Średniowiecza, który nastapił po upadku cesarstw Zachodniorzymskiego, Środkoworzymskiego i Środkowowschodniorzymskiego w 476 r.n.e. Nazwa epoki pochodzi od faktu, ze nie ma w Europie Zachodniej żadnych źródeł pisanych dotyczących tych czasów. Spowodowane to było tym, że Germańscy najeźdźcy którzy zniszczyli Rzym, nie potrafili czytać ani pisać, a byli tak głupi, że potrzebowali aż trzystu lat, aby się tego nauczyć. Ponadto wymordowali wiekszość ludzi znających pismo i rozpalali ogniska antycznymi zwojami, co z pewnością nie ułatwiło odrodzenia się umiejętności posługiwania się alfabetem.

Sytuację polityczną Europy w Wiekach Ciemnych można okreslić jako totalny burdel. Jedynym tworem godnym miana państwa, a zahaczającym lekko o ten kontynent, było Bizancjum. Jednak nawet Wschodni Rzymianie (Greko-Rzymianie? Rzymianie ze Wschodu?) nie zapuszczali sie zbyt głęboko w to bagno. Ciągłe wojny między setkami germańskich i huńskich plemionek powodowały, że w Europie Zachodniej nie działo sie najpewniej nic ciekawego oprócz nieustannych rzezi i najazdów. W utrzymaniu całkowitego chaosu skutecznie pomagali Wikingowie, robiący od czasu do czasu inwazje z północy

Koniec Wieków Ciemnych datuje się na okolice 900 r.n.e., kiedy to zaczęło się Średniowiecze Średnie, bedące w rezultacie podobnym bagnem, jednak juz opisywanym przez kilku kronikarzy.