Kurwa (słowo)
|
Ten artykuł dotyczy 'popularnego słowa'. Zobacz też prostytutka. |
O, ku
wa!
- Przeciętny obywatel o kuwie
Kuwa kuwie łba nie urwie
Bardzo, kuwa jego mać, chętnie
- Ferdynand Lipski o propozycji porozmawiania o tym
Kuwa mać!
- Kyle Broflovski ujawnia swoje polskie korzenie w odcinku pt. „Le petit Tourette”
Kuwa. Ja piedolę. Ja piedolę, kuwa!
- Marek Kondrat i poranne grzeczności
Och, ty kurwo
- Niezadowolony z usług klient do sprzedawcy
Kuwa? Poland?
- Przeciętny obcokrajowiec
Kuwa – najpopularniejszy i ultrauniwersalny wyraz w języku polskim.
„Kuwa” w zdaniu
Kuwa to jedyne polskie słowo, które można wstawić w każde miejsce w każdym zdaniu. Na potwierdzenie tej tezy wystarczy przytoczyć prosty przykład banalnego zdania „Jak masz na imię?”. Ponadto, zwróćmy uwagę na fakt, iż użycie kuwy w różnych miejscach w zdaniu nadaje mu zupełnie inny sens.
- Kuwa, jak masz na imię? – tym zwrotem wyrażamy nadzwyczajne zainteresowanie całą sprawą.
- Jak, kuwa, masz na imię? – tego zwrotu użyjemy, gdy bardzo chcemy podkreślić irytację faktem, iż dana osoba do tej pory nie zdradziła nam swojego imienia.
- Jak masz, kuwa, na imię? – taki układ wyrazów w zdaniu podkreśla fakt, że zapomnieliśmy jak osoba miała na imię i chcemy, by nam przypomniała.
- Jak masz na, kurwa, imię? – tego tekstu można użyć podkreślając szczególną pogardę dla imienia pytanej osoby i frustrację faktem, że ono w ogóle istnieje.
- Jak masz na imię, kuwa? – tutaj stawiamy proste pytanie, po dłuższej chwili dodajemy kurwa. To doda nam poczucia wyższości, podkreśli naszą pozycję społeczną oraz rolę w wielkiej grze pytania o imię.
Bardziej zaawansowaną formą jest wstawianie kuwy w kilku miejscach zdania, jest to jednak praktyka zbyt zaawansowana językowo, by ją tutaj opisywać. Aby zgłębić tajniki tej sztuki, zalecamy podpatrzyć słownictwo okolicznych dresów.
Odmiany „kuew”
Specyficzną odmianą „kuwy” jest „kuwa mać”. Słowo „mać” to skrót od „matka”. Stąd „kuwa twoja mać” znaczy tyle, co „skuwysynu”. Jednak co ważne, wyrażenie to posiada bardziej zaawansowaną formę ulegającą odmianie przez osoby, liczby i rodzaje. Powstaje ona poprzez wstawienie pomiędzy „kuwa” a „mać” zaimka dzierżawczego, określającego osobę, która swoim postępowaniem sprowokowała do użycia „kuwy”.
- Kuwa moja mać – rzadko używana forma, bo kto lubi rzucać kurwami w samego siebie.
- Kuwa twoja mać – do dresa, w geście odmowy oddania komórki.
- Kuwa jego mać – używane głównie przez ludzi, których przerastają zaawansowane struktury gramatyczne języka polskiego, a zwłaszcza odmiana przez osoby i liczby – czyli przez większość Polaków.
- Kuwa jej mać – praktycznie nieużywane.
- Kuwa nasza mać – menele między sobą.
- Kuwa wasza mać – jeśli dresów jest więcej i nie chcą iść.
- Kuwa ich mać – o zakapturzonej grupie społecznej nie budzącej sympatii.
Przedstawiciele Wojska Polskiego, którzy chcą pochwalić się znajomością zwrotu, używają go jak najczęściej, nie zawsze zdając sobie sprawę z tego, co mówią. Jako przykład mogą posłużyć słowa pewnego generała:
– „Generał jest dla was jak matka, kuwa wasza mać!”
Śródkuwienie
Najtrudniejszym sposobem używania „kurwy” jest wplatanie jej wpół słowa, np. „Wszedłem do hiper-kurwa-marketu”, „było zaje-kurwa-biście”, „prze-kurwa-praszam” i „Ewi-kurwa-dentnie tak jest”. Takie ewolucje wymagają erudycji i elokwencji, jednak osoby, które opanowały do perfekcji trudną sztukę śródkurwienia, cieszą się ogólnym szacunkiem i poważaniem.
