Hymn Polski
Do przodu Polsko-o-o. Do boju Polsko-o-o.
- Marek Torzewski w zastępstwie hymnu polskiego
Do domu Polsko-o-o. Do gnoju Polsko-o-o.
- Szymon Majewski w odpowiedzi na cytat powyżej
Z ziemi polskiej do Wolski.
- Jarosław Kaczyński na II imprezie PiS-u
Hymn Polski – niby kanoniczna pieśń, upamiętniająca, towarzysząca i uświetniająca, w praktyce najczęściej reinterpretowany utwór polski. Tak jak w przypadku polskiej literatury, tak i tu każdy rodak chce posiadać własną wersję hymnu. Muzyka tak mocno wpływa na nasze życie, że w początkach maja śpiewamy hymn zamiast sto lat.
Od czasów rozluźnienia ideologicznego hymn bywa także wykonywany w mniej podniosłych chwilach. Np. jeszcze Polska nie zginęła śpiewano, gdy ojczyzna nasza cudem załapała się na mapę Europy drukowaną w Danii, a co nam obca przemoc wzięła wciągnięto na sztandary, kiedy po namyśle służba zdrowia zaczęła odpływać tam, gdzie więcej płacą. Na własną rękę hymn publicznie interpretowali już m.in. Edyta Górniak, Marek Torzewski, Jarosław Kaczyński i Mandaryna. Marcinkiewicz też fałszuje.
Słowa hymnu
Jeszcze Polska nie zginęła,
póki myszy jemy,
co nam swoja przemoc wzięła,
szablon odbierzemy.
Marsz, marsz, Dąbrowski,
z ziemi polskiej do Wolski,
za twoim przewozem
złączym się z obozem.
Miodowe lata
W jednym z odcinków Miodowych lat (Nowy hymn) powstała inna wersja hymnu. Norek i Krawczyk zostawili wątek włosko-polski, o czym świadczy obecność Zbigniewa Bońka. Lepiej niż w oryginalnej wersji podkreślono walory kraju: wódkę oraz kiełbasę. I kleszcze. Miały być jabłonie, ale zostały w wersji finalnej zastąpione bocianami.
Słowa:
My się nie niepokoimy,
do Unii wchodzimy,
Nie jesteśmy żadne leszcze,
żeby brać nas w kleszcze.
Marsz, Boniek kochany,
w Polsce rosną kaczki,
wódka i kiełbasa,
hopsasa hopsasa.
