Monty Python

Wenn ist das Nunstuck git und Slotermeyer? Ja!...Beheierdung das Oder die Flippenwald gersput!

Najśmieszniejszy dowcip świata

Jestem drwalem i jestem git, dniem pracuję, nocą śpię...

Ponty Mython, Ponti Majton – kultowa banda brytyjskich chomików. Nacechowani niewytłumaczalną awersją do Szkotów i umiłowaniem do walenia się po głowach cegłami tudzież rybami.

Skład grupy

• Nampahc Maharg – "CZY JEST PAN SPECJALISTĄ OD MÓZGU?!"
• Eldi Cire – "Przyszliśmy po pańską wątrobę."
• Eseelc Nhoj – "Sałatka łososiowaaaa..."
• Maillig Yrret – "Monti Pajton Flajing Serkusss!"
• Senoj Yrret – "...niektórzy znajomi mówią na mnie "Dwie Szopy"..."
• Nilap Leahcim – "Nikt nie spodziewa się Hiszpańskiej Inkwizycji!"

Historia powstania

Zaczęło się ongiś, gdy w Anglii napchanej węgierskimi imigrantami do tego stopnia, że nie dało się chodzić po ulicy, gdy naprawdę nikt nie spodziewał się Hiszpańskiej Inkwizycji, gdy Supermani chodzili po ulicy, a Mechanik Rowerowy przybywał w najmniej spodziewanym momencie ale zawsze w dobrym czasie i miejscu, choć nieco później niż w czasach, gdy święta spędzało się na waleniu się cegłami po głowach przy akompaniamencie miłosnych serenad, spotkało się kilku świeżo upieczonych absolwentów Oksfordu i Cambridge. Miał do nich dołączyć mężczyzna niewymieniony przez historię z nazwiska, a o którym wiadomo tylko tyle, że zmutował w Szkota, został zatem zastąpiony przez niejakiego Terenca Gilliama który nie dość, że umiał robić animacje ubarwiające późniejsze twory Pythonów, ale także (a może przede wszystkim) posiadał niezawodny amerykański akcent idealnie nadający się do narracji w skeczach o mechanikach.

Latający cyrk Monty Pythona

Pomijając inne scenariusze, nie uznane za tak wartościowe co wazetkomie dziecięce czy rozmiłowanego w sherry pastora, szóstka komików myjąca codziennie wieczorem zęby pasty Mend-a-blend (do 20% bielsza od innych past!) zasłuzyła się najbardziej dla rozwoju światowej głupoty swym serialem pod tytułem "Latający cyrk Monty Pythona", podobnie jak Johann Gambolputty de von Ausverschplenden-schlitter-crasscrenbon-smażona-faja-dzyndzel-brandel-dyndel-frandzel-burnstein-von-cycenbij-miętolsutek-horowitz-mechotlisch-grander-zasuplak-spelltinke-grandlich-grumbermayer-spelterwasser-kurstlich-himmbleisen-bahnwagen-gutenabend-bitte-ein-nuernburger-bratwurstlgespurten-mitzweimach-luber-hundsfut-gumberaber-schoenendanker-kalbsfleich-mittler-aucher von Hauptkopf z Ulm dla muzyki klasycznej. Warto byłoby przy tym nadmienić, iż Johann Gambolputty de von Ausverschplenden-schlitter-crasscrenbon-smażona-faja-dzyndzel-brandel-dyndel-frandzel-burnstein-von-cycenbij-miętolsutek-horowitz-mechotlisch-grander-zasuplak-spelltinke-grandlich-grumbermayer-spelterwasser-kurstlich-himmbleisen-bahnwagen-gutenabend-bitte-ein-nuernburger-bratwurstlgespurten-mitzweimach-luber-hundsfut-gumberaber-schoenendanker-kalbsfleich-mittler-aucher von Hauptkopf z Ulm nie zdobył aż takiej popularności a zwłaszcza takich pieniędzy jak Monty Python.

Abstrahując od tematu muzyki klasycznej, tej skomponowanej przez Johanna Gambolputty de von Ausverschplenden-schlitter-crasscrenbon-smażona-faja-dzyndzel-brandel-dyndel-frandzel-burnstein-von-cycenbij-miętolsutek-horowitz-mechotlisch-grander-zasuplak-spelltinke-grandlich-grumbermayer-spelterwasser-kurstlich-himmbleisen-bahnwagen-gutenabend-bitte-ein-nuernburger-bratwurstlgespurten-mitzweimach-luber-hundsfut-gumberaber-schoenendanker-kalbsfleich-mittler-aucher von Hauptkopf z Ulm, jak i autorstwa innych kompozytorów, Latający cyrk Monty Pythona składa się z czterech sezonów czystej głupoty. W latach 1969-1974 niepowetowanie wiele umysłów zostało spaczonych, równie dużo ludzi stało się patafianami przez następne lata, co trwa zresztą nadal. Nie spotyka się wprawdzie na ulicy pantomimicznych koni w przebraniu tajnych agentów, nie uprawia się też w domu współczesnych czarów, mimo to skutki oddziaływania Monty Pythona na umysł stały się tematem prac z pogranicza filozofiii, psychologii, psychiatrii (problemem tym zajmowali się nawet Zygmunt Freud, Fryderyk Nietzsche oraz Jean-Paul Sartre wspólnie z panią Przesłanką i panią Konkluzją).

Wenn ist das Nunstuck git und Slotermeyer? Ja!...Beheierdung das Oder die Flippenwald gersput!

Najsłynniejsze skecze Latającego Cyrku Monty Pythona

• Martwa papuga
• Hiszpańska inkwizycja
• Artur "Dwie Szopy" Jackson
• Ministerstwo Głupich Kroków
• Piosenka Drwala
• Johann Gambolputty
• Śmierć Grahama Chapmana

Śmierć i pogrzeb Grahama Chapmana

Najważniejszym skeczem grupy od czasu Ministerstwa Głupich Kroków i piosenki z końca „Żywotu Briana” była śmierć i pogrzeb jednego z członków grupy, Grahama Chapmana w roku 1989. Jako że śmierć niezaprzeczalnie jest śmieszna i to doskonały temat do żartów, Chapman również śmiał się ze swojej choroby (którą zresztą zdiagnozowano jak nieuleczalną, co tym śmieszniejsze) i dał pozostałym Pajtonom wolną rękę do wyczynów na swoim własnym pogrzebie. Tak też John Cleese, jako pierwszy w historii Zjednoczonego Królestwa, użył słowa „kurwa” w trakcie mowy pożegnalnej, a ceremonia pogrzebowa została uświetniona piosenką „Always look on the bright side of life”. Kilkanaście lat później podano informację, że prochy Chapmana zostały wystrzelone w fajerwerkach w noc sylwestrową 1999/2000. Jak widać, w przypadku Monty Pythona dowcipom i śmiechom nawet po śmierci nie ma końca.

Filmy pełnometrażowe

George Harrison w filmie Żywot Briana, jako osoba w czerwonej szmacie na głowie

Grupa Monty Python stworzyła również kilku filmów, równie racjonalnych i poprawnych politycznie, co serial.

• A teraz coś z zupełnie innej beczki – zbiór najlepszych (cokolwiek to oznacza) skeczy z Latającego Cyrku, wypuszczonych jako film pełnometrażowy celem ponownego zarobienia na ogrzewanym kotlecie zaprezentowania twórczości grupy jankesom.
• Monty Python i Święty Graal – historia Króla Artura według Monty Pythona. Film znany z tego, że jego szacunkowy budżet był równoważnością ceny jednego kebaba (wersja bez frytek) oraz tego, że dowolny nerd jest w stanie wyrecytować każdą kwestię która w filmie padła, nawet i w środku nocy.
• Żywot Briana – historia gościa, którego życie przeplata się z żywotem Jezusa. Tym razem grupa miała odrobinę większy budżet (starczyłoby na zestaw kebab, frytki, surówka i cola) dzięki szczodrości m.in. Georga Harrisona, dawnego gitarzysty The Beatles, który z jakiegoś dziwnego powodu szanował i lubił twórczość grupy i postanowił sypnąć trochę groszem. W zamian sknerusy z Monty Pythona pozwoliły mu pojawić się na ekranie przez całe 9 (dziewięc) sekund.
• Monty Python na żywo w Hollywood Bowl – podobny do A teraz coś z zupełnie innej beczki zamach na kasę, czyli zbiór starych skeczy Latającego cyrku, odtworzonych tym razem na żywo na scenie.
• Sens Życia wg Monty Pythona – ostatni prawdziwy film Monty Pythona i ich próba zmierzenia się z tematami filozoficznymi. W praktyce jest to zbiór bardzo luźno powiązanych skeczy przedstawiających żywot ludzki na różnych etapach. O dziwo w ostatniej scenie filmu ujawiony jest tytułowy sens życia:

To nic nadzwyczajnego: „Bądź miły dla ludzi, nie obżeraj się, czytaj książki, chadzaj na spacery i próbuj żyć w zgodzie z ludźmi innych wyznań i narodowości”.

• Skeczu z papugą nie będzie – i jeszcze jedno dojenie krowy zwanej Latającym cyrkiem, czyli kolejne pocięcie i zmontowanie w film pełnometrażowy starych skeczy, tym razem dodatkowo okraszony wstępem i zakończeniem w wykonaniu Steve'a Martina. Martin swoje sceny nagrał w jedno popułudnie, podpisał się jako reżyser tego dzieła i zwiał zabierając ze sobą 90% zysków.

A teraz coś z zupełnie innej beczki...

KONIEC.

---