A Saucerful of Secrets: Różnice pomiędzy wersjami
(takie tam) |
|||
| (Nie pokazano 41 wersji utworzonych przez 20 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Album Infobox |
|||
Tjaaa... |
|||
|tytuł = A Saucerful of Secrets |
|||
|wykonawca = [[Pink Floyd|Różowy Heniek]] |
|||
|nagrywany = 1967-1968, Londyn |
|||
|wydany = 29 czerwca 1968 |
|||
|gatunek = [[rock]] psychodeliczny, rock progresywny |
|||
|długość = w sam raz |
|||
|wytwórnia = Wieża, Kapitol, Kolumbia, EMIlka |
|||
|producent = Norman Smith |
|||
|następny = [[Ummagumma|Amagama]] |
|||
|poprzedni = [[Piper at the Gates of Dawn|Dudziarz u Bram Zmierzchu]]}} |
|||
'''A Saucerful of Secrets''' – druga płyta [[Wielka Brytania|brytyjskiego]] zespołu [[rock]]owego [[Pink Floyd]]. Wydana w hippisowskim roku [[1968]], jednak Floydzi nie chcieli mieć nic wspólnego z [[hippisi|tymi brudasami]], stworzyli natomiast coś mhrocznego i [[goci|gockiego]]. |
|||
Album swoją treścią nie przedstawiał nic poza narkotykowymi wizjami (kosmici, chińskie wiersze, napieprzanie w organy), więc interpretacje tekstów możemy streścić po prostu jako ''[[Sojusz Lewicy Demokratycznej|LSD]]''. Jak wiemy, te magiczne pastylki podkręcają za to twórcze wykorzystywanie instrumentów, toteż tutaj jest o czym pisać. Jest to pierwszy album, na którym gra [[David Gilmour]]<ref>[[Syd Barrett|Barrett]] nie, bo jest naćpany.</ref>, no i cóż… Jest dobry. Inni też podkręcili swoje umiejętności muzyczne, co oczywiście nie oznacza, że da się tego słuchać na trzeźwo. |
|||
<center><big><big><big><big><big><big><font color=yellow>'''BRUDNOPIS!!!'''</font color=yellow></big></big></big></big></big></big></center> |
|||
== Tracklista<ref>Tak! W tym miejscu użyjemy tego zajebistego angielskiego słówka, w ramach akcji 'pozbawianie [[Polak]]ów rodzimego słownictwa'.</ref> == |
|||
Mój szablon: |
|||
=== Let There be More Light === |
|||
Czyli niech będzie jaśniej. Generalnie zaczyna się fajowskim riffem na basie, potem członkowie zespołu śpiewają o jakimś… e… powiedzmy, że to jest… niee… Hmm, powiedzmy, że [[LSD]]. Mhrok, ciemność i LSD. Ironiczny tytuł, co nie? |
|||
=== Remember a Day === |
|||
<s>{{Wasilij Hrabia Żygutek}}</s> |
|||
Po [[Język polski|polsku]] pamiętaj o dniu. Muzycznie trochę łagodniejsza, powiedzmy… w nudnawym klimacie ballady (autor: Richard Wright), a tekst jest o… no tak – LSD. |
|||
=== Set The Control for the Heart of The Sun === |
|||
(kozacki, nie?) |
|||
Mhrok. Przy tej piosence [[goci]] się uśmiechają. W ogóle, ledwo słychać wokal, choć i tak tekst jest o kwasie (część jest także chińskim wierszem, przełożonym na angielski), więc to znaczenia wielkiego nie ma. |
|||
<sup></sup>AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA! |
|||
'''O mój bożęęęto jest wielkiem!''' |
|||
=== Corporal Clegg === |
|||
Z deczka dziwaczne, z szybko zmieniającą się melodyką, i wstawkami okropnie rzępolącej orkiestry, generalnie cała piosenka to kakofonia, a tekst opowiada o drewnonogim żołnierzu, co wrócił z wojny bez medalu… |
|||
=== A Saucerful of Secrets === |
|||
Tytułowy utwór. Powstał, kiedy przedstawiciele wytwórni znaleźli Flodyów w jakimś klubie i w stanie ewidentnego spożycia wsadzili do studia, dając im 12 minut na płycie, który mogli wykorzystać dowolnie. No, jedynie cisza odpadała. Niestety, wszyscy byli tak nietrzeźwi, że nikt nie wycisnął z siebie ani słowa, skutkiem czego utwór w ogóle nie ma tekstu, a muzyka jest dość dzika. Rano twórcy nic nie pamiętali, więc na koncertach ta piosenka brzmi inaczej. |
|||
=== See-Saw === |
|||
Jakieś cymbały, chórki, luzacka muzyczka jak z kurortu nad morzem, cała piosenka jakaś gejowska i nijaka. Ale przecież oni nie mieli żadnego talentu, co się dziwić. |
|||
=== Jugband Blues === |
|||
Och, przepraszam, udało się muzykom zmusić Barretta do tej kompozycji, jednak on sam przyznaje się w tym utworze do tego, że nie wie, kto ją napisał. Wykorzystał też jakąś orkiestrę biesiadną, której pozwolił grać, co chce, potem się urywa, wszystko takie pokręcone… |
|||
== Eee, jeszcze nie sukces == |
|||
Nie był to jakiś tam przebój światowy, jedynie fani się tym zachwycili. To w końcu tylko druga płyta, czyż tak? |
|||
== Zobacz też == |
|||
* [[Pink Floyd]] |
|||
* ''[[Piper at the Gates of Dawn]]'' |
|||
* ''[[Ummagumma]]'' |
|||
* ''[[Atom Heart Mother]]'' |
|||
{{przypisy}} |
|||
{{Pink Floyd}} |
|||
[[Kategoria:Albumy Pink Floyd]] |
|||
[[pt:A Saucerful of Secrets]] |
|||
<center>[[Grafika:Przyklad.jpg|500px]]</center> |
|||
BWAAAAA!<br> |
|||
<nowiki>Czasami nigdy nie wiadmomo, co można w takim miejscu znaleźć...</nowiki> |
|||
Aktualna wersja na dzień 10:59, 5 wrz 2021
| A Saucerful of Secrets | |
|---|---|
| Wykonawca | Różowy Heniek |
| Wydany | 29 czerwca 1968 |
| Nagrywany | 1967-1968, Londyn |
| Gatunek | rock psychodeliczny, rock progresywny |
| Długość | w sam raz |
| Wytwórnia | Wieża, Kapitol, Kolumbia, EMIlka |
| Producent | Norman Smith |
| Następny Album | Amagama |
| Poprzedni Album | Dudziarz u Bram Zmierzchu |
A Saucerful of Secrets – druga płyta brytyjskiego zespołu rockowego Pink Floyd. Wydana w hippisowskim roku 1968, jednak Floydzi nie chcieli mieć nic wspólnego z tymi brudasami, stworzyli natomiast coś mhrocznego i gockiego.
Album swoją treścią nie przedstawiał nic poza narkotykowymi wizjami (kosmici, chińskie wiersze, napieprzanie w organy), więc interpretacje tekstów możemy streścić po prostu jako LSD. Jak wiemy, te magiczne pastylki podkręcają za to twórcze wykorzystywanie instrumentów, toteż tutaj jest o czym pisać. Jest to pierwszy album, na którym gra David Gilmour[1], no i cóż… Jest dobry. Inni też podkręcili swoje umiejętności muzyczne, co oczywiście nie oznacza, że da się tego słuchać na trzeźwo.
Tracklista[2][edytuj • edytuj kod]
Let There be More Light[edytuj • edytuj kod]
Czyli niech będzie jaśniej. Generalnie zaczyna się fajowskim riffem na basie, potem członkowie zespołu śpiewają o jakimś… e… powiedzmy, że to jest… niee… Hmm, powiedzmy, że LSD. Mhrok, ciemność i LSD. Ironiczny tytuł, co nie?
Remember a Day[edytuj • edytuj kod]
Po polsku pamiętaj o dniu. Muzycznie trochę łagodniejsza, powiedzmy… w nudnawym klimacie ballady (autor: Richard Wright), a tekst jest o… no tak – LSD.
Set The Control for the Heart of The Sun[edytuj • edytuj kod]
Mhrok. Przy tej piosence goci się uśmiechają. W ogóle, ledwo słychać wokal, choć i tak tekst jest o kwasie (część jest także chińskim wierszem, przełożonym na angielski), więc to znaczenia wielkiego nie ma.
Corporal Clegg[edytuj • edytuj kod]
Z deczka dziwaczne, z szybko zmieniającą się melodyką, i wstawkami okropnie rzępolącej orkiestry, generalnie cała piosenka to kakofonia, a tekst opowiada o drewnonogim żołnierzu, co wrócił z wojny bez medalu…
A Saucerful of Secrets[edytuj • edytuj kod]
Tytułowy utwór. Powstał, kiedy przedstawiciele wytwórni znaleźli Flodyów w jakimś klubie i w stanie ewidentnego spożycia wsadzili do studia, dając im 12 minut na płycie, który mogli wykorzystać dowolnie. No, jedynie cisza odpadała. Niestety, wszyscy byli tak nietrzeźwi, że nikt nie wycisnął z siebie ani słowa, skutkiem czego utwór w ogóle nie ma tekstu, a muzyka jest dość dzika. Rano twórcy nic nie pamiętali, więc na koncertach ta piosenka brzmi inaczej.
See-Saw[edytuj • edytuj kod]
Jakieś cymbały, chórki, luzacka muzyczka jak z kurortu nad morzem, cała piosenka jakaś gejowska i nijaka. Ale przecież oni nie mieli żadnego talentu, co się dziwić.
Jugband Blues[edytuj • edytuj kod]
Och, przepraszam, udało się muzykom zmusić Barretta do tej kompozycji, jednak on sam przyznaje się w tym utworze do tego, że nie wie, kto ją napisał. Wykorzystał też jakąś orkiestrę biesiadną, której pozwolił grać, co chce, potem się urywa, wszystko takie pokręcone…
Eee, jeszcze nie sukces[edytuj • edytuj kod]
Nie był to jakiś tam przebój światowy, jedynie fani się tym zachwycili. To w końcu tylko druga płyta, czyż tak?
