Adam Mickiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Znacznik: edytor źródłowy |
M (tak lepiej?) |
||
| (Nie pokazano 23 wersji utworzonych przez 18 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{sur|polskiego pisarza|imię|Adam}} |
{{sur|polskiego pisarza|imię|Adam}} |
||
[[Plik:PL Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899) 008.jpg|thumb|200px|Jedno z mniej oficjalnych zdjęć [[wieszcz]]a: ówczesny paparazzo uchwycił niezręczny moment, w którym Adam akurat raczył drapać się po brzuchu… Milusie.]] |
[[Plik:PL Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899) 008.jpg|thumb|200px|Jedno z mniej oficjalnych zdjęć [[wieszcz]]a: ówczesny paparazzo uchwycił niezręczny moment, w którym Adam akurat raczył drapać się po brzuchu… Milusie.]] |
||
[[Plik: |
[[Plik:Personal Computer 774.JPG|thumb|200px|Jedyne słowa Mickiewicza, jakie wryły się w pamięć narodowi to ''Miej komputer i patrzaj w komputer'']] |
||
[[Plik:Komputer 2.gif|thumb|200px|Jedyne słowa Mickiewicza, jakie wryły się w pamięć narodowi to ''Miej komputer i patrzaj w komputer'']] |
|||
| ⚫ | |||
{{ |
{{cytat|A imię jego będzie 404<ref>„Czterdzieści i cztery” – „Dziady cz. III” (scena V, w. 24)</ref> – bohater nie istnieje|Rozwiązanie tajemnicy '''Adama'''}} |
||
{{ |
{{cytat|Walduś: Tatuś, to jak miał na imię Adam Mickiewicz?<br />Ferdek: Synek, to ty nie wiesz?<br />Walduś: Nie.<br />Ferdek: No przecie że Stasiek, normalnie Stanisław Ignacy Mickiewicz.|Ferdek poucza Waldka}} |
||
{{ |
{{cytat|– Słuchaj, <del>dziweczko!</del> dzieweczko! |
||
<br />– Ona nie słucha, aparat słuchowy wypadł jej z ucha|'''Mickiewicz''' poruszający tematy społeczne.}} |
|||
{{cytat|– Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha.<br />– Albo ją szlag trafił, albo jest głucha.|Inne wariacje na temat powyższego}} |
|||
{{ |
{{cytat|Czy był nieczułym, dumnym z przyrodzenia…|Duma '''Mickiewicza''' z [[penis|przyrodzenia]] Konrada Wallenroda}} |
||
{{cytat|Na górze róże<br />Na dole banan<br />Kto go prostuje?<br />'''Mickiewicz Adam'''|[[Juliusz Słowacki]] o '''Adamie'''}} |
|||
'''Adam Mickiewicz''' (ur. [[24 grudnia]] [[1798]] w Zaosiu, zm. [[26 listopada]] [[1855]] w Konstantynopolu) – sławny [[Polska|polski]] skrobacz [[wiersz]]y, pierwszy polski raper i [[masoneria|mason]]. Białorusini utrzymują, że to wielki białoruski poeta, który pisał o Litwie po polsku. Był uwielbiany przez wszystkich licealistów. Kochał [[nauka|naukę]], a że nie pasował z tego powodu do Polaków, |
'''Adam Mickiewicz''' (ur. [[24 grudnia]] [[1798]] w Zaosiu, zm. [[26 listopada]] [[1855]] w Konstantynopolu) – sławny [[Polska|polski]] skrobacz [[wiersz]]y, pierwszy polski raper i [[masoneria|mason]]. Białorusini utrzymują, że to wielki białoruski poeta, który pisał o Litwie po polsku. Był uwielbiany przez wszystkich licealistów. Kochał [[nauka|naukę]], a że nie pasował z tego powodu do Polaków, wywalono go na [[Syberia|Syberię]], mając nadzieję, że tam zamarznie. |
||
== Życie == |
== Życie == |
||
Młody Adam był niezłym cwaniakiem i nawiał do szwabów. W zemście po polsku napisał ''Dziadów'' wiedząc, że każdy będzie musiał to przeczytać, aby zdać z polskiego (ale się trochę zlitował i nie napisał wszystkich części co i tak nie przeszkadzało mu skopać numeracji dobitnie ukazując, że jako profesor nie potrafi policzyć do 4). Umieścił tam też wizerunek ojczyma Słowackiego, jako poplecznika cara, więc Słowacki w akcie zemsty napisał ''Kordiana'', który jako przeciwieństwo ''Dziadów'' był nieskończony w 1/3 a nie w 3/4. Mickiewicz chciał jeszcze mocniej zmniejszyć szanse ucznia polskiego na jakiekolwiek zdanie matury, więc napisał ''[[Pan Tadeusz|Pana Tadeusza]]''. Był autorem cyklu <del>Senatów</del> Sonetów Krymskich. Późniejszymi czasy zaczęło go dręczyć sumienie, dlatego postanowił wrócić do Polski. Po śmierci Polacy rzucili jego serce na pożarcie [[Smok Wawelski|Smokowi Wawelskiemu]]. Postawili też mu za to pomnik w Krakowie. |
|||
Jego młodość nie była zbytnio ciekawa. Ot urodził się w podupadającej rodzinie szlacheckiej, zakochał się bez wzajemności w pewnej panience którą później disował w swoich wierszach, ponieważ miałaby niejako polecieć na hajs adoratora. Prawda była jednak zupełnie inna. Jej adorator miał szyk, klasę, pieniądze i inteligencję, czyli wszystkie rzeczy których brakowało przyszłemu wieszczowi. W międzyczasie WSPÓŁTWORZYŁ, a nie STWORZYŁ, jak wam pingwinki w podręcznikach wmawiają, kluby filomatów i filaretów, których prawdziwym ojcem był Tomasz Zan. Oba kluby służyły do wymieniania myśli intelektualnej wśród wileńskiej młodzieży, jak chociażby "Co jest lepszą zagrychą? Ogóreczki czy chleb ze smalcem?" czy "Tanie wino, czy wódka?". Młody wieszcz szybko zaskarbił sobie podziw swoich kolegów rozwiązując oba problemy, w przypadku pierwszego stworzył ogórki ze smalcem, które zagryzał chlebem, a w przypadku drugiego, wygłosił wspaniała mowę, którą przekonał brać studencką do walenia taniego wina, ponieważ jest dobre i tanie, a efekt końcowy jest ten sam. Tym samym zyskał nienawiść rosyjskich producentów wódki, którzy później postawili filomatów i filaretów przed sądem. Adaś jak na przykładowego polskiego bohatera narodowego, cicho skomlał w kącie, podczas gdy Tomasz Zan, przyjął całą winę na siebie, ale zgadnijcie... NIKOGO TO NIE OBCHODZI. Potem zsyłka do rosji, ale nie na Syberię, gdzie przez pewien czas był utrzymankiem u pewnej pianistki (z której córką się później ożenił), co w tamtym czasie klasyfikowało go jako najgorszego podudzia, ponieważ nie wypadało by zdrowy mężczyzna był utrzymywany przez kobietę. Potem nastąpiło obracanie się wśród rosyjskiej szpiegowskiej śmietanki towarzyskiej, a czasami nawet sypianie z nią, co poskutkowało w szybkim czasie jego dołączeniem do grona w.w. Gdy znudziła mu się Rosja i tamtejsze kobiety, nawiał do szwabów. Ba! Oni nawet go docenili, za jego wypociny intelektualne! Sam Goethe wręczył mu pióro, co było dowodem uznania największego romantyka w Europie... ale czy uznanie Goethego to naprawdę coś z czego należy być dumnym? Ze swej wrodzonej złośliwości napisał ''Dziadów'' wiedząc, że każdy będzie musiał to przeczytać, aby zdać z polskiego. Wbrew Wikipedii i innym niewiarygodnym źródłom, napisał cztery części dziadów, z czego za ich pierwszą część poloniści uznają krótki kiepski wiersz, zwykle dołączany do drugiej części dziadów jako pseudo prolog, ale ponownie nikogo to nie obchodzi. Umieścił w owych książkach też wizerunek ojczyma Słowackiego, jako poplecznika cara, więc Słowacki w akcie zemsty napisał ''Kordiana'', który jako przeciwieństwo ''Dziadów'' był nieskończony w 1/3 a nie w 3/4. Chciał jeszcze mocniej zmniejszyć szanse ucznia polskiego na jakiekolwiek zdanie matury, więc napisał ''[[Pan Tadeusz|Pana Tadeusza]]'', czyli ostatnią libację na Litwie. Mickiewicz był autorem cyklu <del>Senatów</del> Sonetów Krymskich. Rodacy mieli mu też za złe, że nawoływał wszystkich do bicia moskali, jednak gdy przyszło co do czego, zabawiał się z żoną pewnego hrabi, na granicy zaboru pruskiego, zamiast dołączyć do walki. Późniejszymi czasy zaczęło go dręczyć sumienie, dlatego też postanowił stanąć po stronie Turcji, w wojnie przeciwko Rosji. Jednak i tutaj się nie popisał, ponieważ jego wszelkie szanse na zwycięstwo przekreśliła nagła śmierć... Mickiewicz był wieszczem a nie kucharzem, i zapomniał przegotować wody. Po śmierci Polacy wycięli mu serce i postanowili je wysłać do kraju, jednak jak to Polacy, wcześniej popili i na wskutek tej libacji, nie wiadomo jakim cudem jeden z biesiadników stwierdził, że wepchnie serce Mickiewicza do karafki z francuskim koniakiem. W takim stanie, zresztą zostało wysłane pocztą Polską, oraz zamurowane. Powiedzą wam, że to tak specjalnie. Że to tak specjaliści zakonserwowali. Jednak nie dajcie się zwieść tym cyklistycznym bredniom! Za bycie hipokrytą, i romantykiem postawili mu pomnik w Krakowie. |
|||
== Dzieła == |
== Dzieła == |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | * '''Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie''' – pisana trzynastozgłoskowcem epopeja narodowa, do którego onanizują się wszyscy poloniści, porównując ją do ''Illiady'' lub ''Odysei'', przy czym ignorują fakt, że większość tych rymów pochodzi z miasta Częstochowy, a cała historia jest napędzana kiepskiej jakości bimbrem oraz wódką. |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
== Zobacz też == |
|||
| ⚫ | |||
* [[Cyprian Kamil Norwid]] |
|||
* [[Juliusz Słowacki]] |
|||
{{przypisy}} |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
{{Przypisy}} |
|||
{{stub|biog|kat|Mickiewicz, Adam}} |
|||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Polscy pisarze]] |
[[Kategoria:Polscy pisarze]] |
||
[[Kategoria:Polscy poeci]] |
[[Kategoria:Polscy poeci]] |
||
Aktualna wersja na dzień 16:27, 4 cze 2023
|
Ten artykuł dotyczy polskiego pisarza. Zobacz też hasła o innych osobach o tym imieniu. |
_008.jpg)
Jedno z mniej oficjalnych zdjęć wieszcza: ówczesny paparazzo uchwycił niezręczny moment, w którym Adam akurat raczył drapać się po brzuchu… Milusie.
A imię jego będzie 404[1] – bohater nie istnieje
- Rozwiązanie tajemnicy Adama
Walduś: Tatuś, to jak miał na imię Adam Mickiewicz?
Ferdek: Synek, to ty nie wiesz?
Walduś: Nie.
Ferdek: No przecie że Stasiek, normalnie Stanisław Ignacy Mickiewicz.
- Ferdek poucza Waldka
– Słuchaj, dziweczko! dzieweczko!
– Ona nie słucha, aparat słuchowy wypadł jej z ucha
- Mickiewicz poruszający tematy społeczne.
– Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha.
– Albo ją szlag trafił, albo jest głucha.
- Inne wariacje na temat powyższego
Czy był nieczułym, dumnym z przyrodzenia…
- Duma Mickiewicza z przyrodzenia Konrada Wallenroda
Na górze róże
Na dole banan
Kto go prostuje?
Mickiewicz Adam
- Juliusz Słowacki o Adamie
Adam Mickiewicz (ur. 24 grudnia 1798 w Zaosiu, zm. 26 listopada 1855 w Konstantynopolu) – sławny polski skrobacz wierszy, pierwszy polski raper i mason. Białorusini utrzymują, że to wielki białoruski poeta, który pisał o Litwie po polsku. Był uwielbiany przez wszystkich licealistów. Kochał naukę, a że nie pasował z tego powodu do Polaków, wywalono go na Syberię, mając nadzieję, że tam zamarznie.
Życie[edytuj • edytuj kod]
Młody Adam był niezłym cwaniakiem i nawiał do szwabów. W zemście po polsku napisał Dziadów wiedząc, że każdy będzie musiał to przeczytać, aby zdać z polskiego (ale się trochę zlitował i nie napisał wszystkich części co i tak nie przeszkadzało mu skopać numeracji dobitnie ukazując, że jako profesor nie potrafi policzyć do 4). Umieścił tam też wizerunek ojczyma Słowackiego, jako poplecznika cara, więc Słowacki w akcie zemsty napisał Kordiana, który jako przeciwieństwo Dziadów był nieskończony w 1/3 a nie w 3/4. Mickiewicz chciał jeszcze mocniej zmniejszyć szanse ucznia polskiego na jakiekolwiek zdanie matury, więc napisał Pana Tadeusza. Był autorem cyklu Senatów Sonetów Krymskich. Późniejszymi czasy zaczęło go dręczyć sumienie, dlatego postanowił wrócić do Polski. Po śmierci Polacy rzucili jego serce na pożarcie Smokowi Wawelskiemu. Postawili też mu za to pomnik w Krakowie.
Dzieła[edytuj • edytuj kod]
- Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie – pisana trzynastozgłoskowcem epopeja narodowa, do którego onanizują się wszyscy poloniści, porównując ją do Illiady lub Odysei, przy czym ignorują fakt, że większość tych rymów pochodzi z miasta Częstochowy, a cała historia jest napędzana kiepskiej jakości bimbrem oraz wódką.
- Sonety Krymskie – zbiór napisanych na kolanie wierszy opisujących krajobrazy i przeżycia wewnętrzne podmiotu lirycznego, a dokładniej jego tęsknotę za ojczyzną. Jego przeżycia Adaś wziął sobie do serca tak mocno, że ignorował fakt istnienia swojej ojczyzny w swych europejskich wojażach.
- Dziady – dziadowskie powieści opisujące libację alkoholową, cierpienia młodego wierszoklety i przemianę emo w emo patriotę.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
Przypisy
- ↑ „Czterdzieści i cztery” – „Dziady cz. III” (scena V, w. 24)
