Dębiec (Poznań)
Dębiec (poz. Dymbiec) - część poznańskiej dzielnicy Wilda (funkcjonuje jako osobna dzielnica tylko w świadomości pyrusów), mająca typowo robotniczy charakter. Znana jest z największego w Polsce zagęszczenia dresiarzy na metr kwadratowy oraz najwyższego współczynnika ilości dresów na jednego mieszkańca. Sami poznaniacy smieją się z tej dzielnicy, że jest to wieś poza miastem (poznańskie powiedzenie: Kuniec Dymbiec).
Historia
Dawno temu Dębiec był podpoznańską wiochą, w której osadzono niemieckich bambrów. Po powstaniu ceglorza wybudowano na Dębcu osiedle dla robotników, przez co nastąpił wzrost liczby dębcoków (mieszkańców Dębca), a sama wiocha została wcielona do Poznania. Na początku XX wieku wykopano tu wielki rów, mający na celu odgrodzenie grodu Przemysława od nielubianej wiochy Luboń (podobno ma być to nowe koryto Warty, tworzące południowy odcinek fosy wokół Poznania - nawiązanie do złotego okresu w dziejach miasta, jakim było średniowiecze).
