Dysk twardy
Dysk twardy – kawałek bardzo szybko nagrzewającego się żelastwa, najczęściej stosowany w pudełkach biurkowych, ostatnio widziany jak kręcił się koło iPodów. Jego poprzedni standard SATAnista, umożliwia bardzo szybki przepływ (dokładnie 666 MB/s) z talerzyków przez chipset do procesora kilku, często niepotrzebnych, danych. Najnowsze dyski SSD (Super Szybki Dysk) zapierją szybciej, niż papież po kremówki. W Polsce dysk twardy jest produkowany w Bumarze Łabędy do nowoczesnych czołgów i pojazdów i jest eksportowany do Etiopii.
Działanie
Dysk twardy służy jako miejsce do przechowywania filmów edukacyjnych z kategorii XXX, służących młodzieży za źródło informacji związanych z polskim systemem opieki socjalnej[1]. Po eksploatacji można go używać w charakterze przycisku do papieru.
Z wiekiem zaczyna tracić panowanie nad sobą i warczy na wszelkich użytkowników. Bezustannie się psuje. Talerze się wycierają i wypadają z miejsca, a głowice przepalają. Jeśli coś Ci się spieli w komputerze, to możesz mieć pewność, że to ten nowy, cholerny dysk twardy, którego taśma sygnałowa została źle podpięta przez tych niedoświadczonych idiotów z serwisu. Jeśli twój „twardziel” się spalił – pozostało ci jedynie wypielić go przez okno, kupić nowy i odpalić eMule'a w celu nadrobienia zaległości.
Przypisy
- ↑ W skrócie: jak zapewnić sobie becikowe
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny informatyki. Jeśli klikasz szybciej niż myślisz – rozbuduj go. Szablon:Informatyka