Extreme Napalm Terror: Różnice pomiędzy wersjami
M (rekat.) |
M (- linki) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
==Impulse to Destroy== |
==Impulse to Destroy== |
||
Niezbyt długa i niezwykle oszczędna w formie płyta stała się zaczątkiem nowego, |
Niezbyt długa i niezwykle oszczędna w formie płyta stała się zaczątkiem nowego, rewolucyjnego stylu w muzyce. Krótkie, intensywnie zagrane utwory wzbudzały zainteresowanie niespotykaną formą ekspresji, polegającą na wściekłym łojeniu w [[gitara|gitary]] i [[perkusja|beczki]], oraz niezwykle oryginalnym a zarazem bezwzględnym [[darcie ryja|darciu ryja]]. |
||
Natchnione, [[bełkot pseudopoetycki|poetyckie]] teksty przynosiły sporą dozę refleksji utrzymanych w głęboko |
Natchnione, [[bełkot pseudopoetycki|poetyckie]] teksty przynosiły sporą dozę refleksji utrzymanych w głęboko humanistycznym duchu. Zeljko, wokalista zespołu, śpiewał w nich o bolączkach współczesnego człowieka, samotności w industrialnym świecie i wszechogarniającej konieczności umierania. Zwłaszcza sformułowania: ''arrrgh!'', ''grrrhhharrr!'' i ''wrrroarr!'' spotkały się z bardzo przychylnym przyjęciem. Natomiast nierozwiązaną do dziś kwestią jest interpretacja kadencji ''brurwruruwmurnwrwrwbrbwrrr!'', pojawiającej się w ostatnim utworze albumu. Według niektórych krytyków jest to głęboko przemyślana reakcja na egzystencjalne problemy żołnierzy amerykańskich walczących ówcześnie w [[Irak]]u, zaś według innych jest to idealistyczna koncepcja formowania nowych struktur socjalnych, według modelu [[Rudolf Steiner|steinerowskiego]]. |
||
[[Kategoria:Niemieckie zespoły]] |
[[Kategoria:Niemieckie zespoły]] |
||
Wersja z 13:38, 26 cze 2007
Extreme Napalm Terror – niemiecko-niemiecki split-zespół grindcore'owy, złożony w 1986 r. z członków grup Napalm Death i Extreme Noise Terror (stąd nazwa) w jeden wielki członek. Grupa wsławiła się dwoma albumami: Impulse to Destroy i Why?, z których pierwszy zyskał największe uznanie krytyki.
Impulse to Destroy
Niezbyt długa i niezwykle oszczędna w formie płyta stała się zaczątkiem nowego, rewolucyjnego stylu w muzyce. Krótkie, intensywnie zagrane utwory wzbudzały zainteresowanie niespotykaną formą ekspresji, polegającą na wściekłym łojeniu w gitary i beczki, oraz niezwykle oryginalnym a zarazem bezwzględnym darciu ryja.
Natchnione, poetyckie teksty przynosiły sporą dozę refleksji utrzymanych w głęboko humanistycznym duchu. Zeljko, wokalista zespołu, śpiewał w nich o bolączkach współczesnego człowieka, samotności w industrialnym świecie i wszechogarniającej konieczności umierania. Zwłaszcza sformułowania: arrrgh!, grrrhhharrr! i wrrroarr! spotkały się z bardzo przychylnym przyjęciem. Natomiast nierozwiązaną do dziś kwestią jest interpretacja kadencji brurwruruwmurnwrwrwbrbwrrr!, pojawiającej się w ostatnim utworze albumu. Według niektórych krytyków jest to głęboko przemyślana reakcja na egzystencjalne problemy żołnierzy amerykańskich walczących ówcześnie w Iraku, zaś według innych jest to idealistyczna koncepcja formowania nowych struktur socjalnych, według modelu steinerowskiego.
