Grafomania

Pierwszy, który porównał oczy do gwiazd był poetą-geniuszem, każdy następny – grafomanem.

Anonimowa sentencja o grafomanii, parafraza zapowiedzi do „Snu kochającego psa” J. Kaczmarskiego

Grafomania – zaburzenie psychiczne, chorobliwa skłonność do pisania i zadręczania środowiska swoimi wypocinami. Z reguły nie jest leczona przez specjalistów, jako że papieru i długopisów jest pod dostatkiem, a nikt nie musi tego czytać. Wyraz jest częstym epitetem, jakim obrzucają się przedstawiciele różnych klik literackich.

Cechy

Na Nonsensopedii grafomania uznawana jest za bełkot i ekspresowo leczona ekspresowym kasowaniem. W szkole, na języku polskim, grafomania jest przedmiotem zachwytu polonisty, licznych dyskusji, opracowań i jedynek. Utwór grafomański charakteryzuje się z reguły przegadaniem, brakiem konsekwencji stylistycznej, oklepanymi zwrotami i banałami. Z tego powodu spod oceny wyłączone są najczęściej przemówienia polityków.

Repertuar grafomana

• wyważanie otwartych drzwi;
• tłumaczenie z polskiego na nasze;
• stare śpiewki;
• zawracanie Wisły kijem;
• pisanie na Berdyczów.

Przykłady utworów grafomańskich

• Eliza Orzeszkowa, Nad Niemnem;
• Witold Gombrowicz, Ferdydurke;
• Henryk Sienkiewicz, Potop.

Przykłady utworów niebędących grafomanią

• Henryk Sienkiewicz, Potop;
• Eliza Orzeszkowa, Nad Niemnem;
• Witold Gombrowicz, Ferdydurke.