Kampania wyborcza
 |
Ten artykuł jest w edycji i kogoś właśnie osłabiło w trakcie jego pisania. Aby go nie dobić, poczekaj aż wytrzeźwieje i dokończy swoją twórczość. Jeżeli trwałoby to zbyt długo, skontaktuj się z administratorem lub z użytkownikiem o nicku Towarzysz Alchemik. |
Kampania wyborcza - ogół działań zmierzających do oglupienia opinii publicznej, związanych nierozłącznie z wyborami w państwie d$%#kratycznym. Jej podstawowym celem jest wmówienie wyborcom, że wcale nie wybierają oni pomiędzy mniejszymi lub większymi złodziejami.
Elementy kampanii wyborczej
Choć kampanie wyborcze przybierają niezwykle różne formy, czasami nawet trudne do wyobrażenia (i jeszcze trudniejsze do zrozumienia dla przeciętnego wyborcy), to jednak istnieją pewne elementy charakterystyczne dla większości z nich.
Spoty telewizyjne
Telewizyjne remklamówki idące za darmo w telewizji publicznej (tak, na to też idzie nasz abonament) lub za bardzo ciężką kasę także w żydo-masońskich stacjach komercyjnych. Mogą one zawierać różne treści, jednak zazwyczaj są zbiorem najbardziej nierealnych wymysłów powybieranych z programu danej partii, przedstawianych przez ich liderów (zawsze z fałszywym uśmieszkiem na twarzy). W wypadku wyborów prezydenckich zawierają krótki życiorys kandydata (konieczna scena witania się z Papieżem i uczestniczenia w jakiejś manifestacji w czasach PRL, w razie braku takich przydatny okazuje się fotomontaż) wraz z przedstawieniem w 99% zmyślonych zasług. Spot zawsze zawiera też pozytywne hasło, które ma budzić miłe skojarzenia u odbiorcy, np. "Zbudujemy drugą Irlandię" lub "Nasze kamienice, wasze ulice!".
Billboardy
Reklamy uliczne, których głównym działaniem jest wnerwianie oglądających je na okrągło kierowców. Jako że na billboardzie nie da się zmieścić żadnej głębszej treści, szczególnie jesli najwiecej miejsca musi zajmować twarz Wodza, znajduje się na nim zawsze jakieś krótkie i kompletnie bezsensowne hasełko. Zazwyczaj ma ono pozytywny wydźwięk, pokazuje dobre cechy partii lub polityka, nawet jesli takie nie istnieją, np. "Andrzej Lepper - człowiek z zasadami" (podrecznikowy przykład oksymoronu). Może też mieć charakter dezorientacyjny, dezorientujący przeciwnika, np. "Prezydent Tusk" (Co? To on już został prezydentem? Cholera, muszę wycofać kandydaturę...) lub dezorientujący wszystkich, np. "Krzak Tak!" (Że co kur%&???).
