Krytyka literacka: Różnice pomiędzy wersjami
M (poprawki) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Krytyka literacka''' to działalność współczesna danemu okresowi, stawiająca sobie za cel przedstawienie jak największej ilości rozbieżnych [[interpretacja|interpretacji]] jednego [[utwór literacki|utworu]], [[nurt literacki|nurtu literackiego]], lub [[trend literacki|trendu literackiego]]. Jednym z podstawowych obszarów działania krytyki jest [[polemika (literatura)|polemika]] w której wszelkie rozbieżności między zdaniem swoim a oponentów tłumaczy się ograniczeniami umysłowymi oponentów, [[lenistwo|lenistwem]], [[analfabetyzm|analfabetyzmem]] albo [[tendencyjność (literatura)|tendencyjnością]]. Krytyka literacka nie zajmuje się, chociaż można by przypuszczać, że się zajmuje, oceną i hierarchizacją [[tekst kultury|tekstów kultury]], a jedynie ustalaniem wewnętrznej hierarchi między [[krytyk literacki|krytykami literackimi]] pod pozorem dbałości o najnowsze dokonania na [[rynek wydawniczy|rynku wydawniczym]]. |
'''Krytyka literacka''' to działalność współczesna danemu okresowi, stawiająca sobie za cel przedstawienie jak największej ilości rozbieżnych [[interpretacja|interpretacji]] jednego [[utwór literacki|utworu]], [[nurt literacki|nurtu literackiego]], lub [[trend literacki|trendu literackiego]]. Jednym z podstawowych obszarów działania krytyki jest [[polemika (literatura)|polemika]] w której wszelkie rozbieżności między zdaniem swoim a oponentów tłumaczy się ograniczeniami umysłowymi oponentów, [[lenistwo|lenistwem]], [[analfabetyzm|analfabetyzmem]] albo [[tendencyjność (literatura)|tendencyjnością]]. Krytyka literacka nie zajmuje się, chociaż można by przypuszczać, że się zajmuje, oceną i hierarchizacją [[tekst kultury|tekstów kultury]], a jedynie ustalaniem wewnętrznej hierarchi między [[krytyk literacki|krytykami literackimi]] pod pozorem dbałości o najnowsze dokonania na [[rynek wydawniczy|rynku wydawniczym]]. |
||
Krytyka literacka w wysokonakładowych pismach działa jak sieć rybacka w którą łapią się co większe okazy, a płotki przelatują przez oka sieci, które należy rozumieć jako redakcyjną selekcję, jak wystrzelone z procy. Ostatecznym dla autora celem takiej krytyki jest samo odnotowanie książki w wysokonakładowym piśmie i zaistnienie w zbiorowej świadomości [[czytelnik|czytelników]], niezależnie od tego co się mówi, w myśl zasady: ''byleby nie przekręcali nazwiska''. |
Krytyka literacka w wysokonakładowych pismach działa jak sieć rybacka w którą łapią się co większe okazy, a płotki przelatują przez oka sieci, które należy rozumieć jako redakcyjną selekcję, jak wystrzelone z procy. Ostatecznym dla autora celem takiej krytyki jest samo odnotowanie książki w wysokonakładowym piśmie i zaistnienie w zbiorowej świadomości [[czytelnik|czytelników]], niezależnie od tego co się mówi, w myśl zasady: ''byleby nie przekręcali nazwiska''. Krytyka literacka konsekwentnie ignoruje pisarzy antysalonowych, takich jak [[Waldemar Łysiak]]. |
||
Krytyka literacka w niskonakładowych pismach zajmuje się tłumaczeniem skomplikowanych [[paradygmat (literatura)|zespołów terminów]] (patrz też: [[paradygmat]] w nauce) na inne skomplikowane zespoły terminów oraz wynajdywaniem nowych [[model interpretacji|modeli interpretacji]] dla starych zjawisk, którym przyporządkowane są już stare i sprawdzone modele interpretacji. |
Krytyka literacka w niskonakładowych pismach zajmuje się tłumaczeniem skomplikowanych [[paradygmat (literatura)|zespołów terminów]] (patrz też: [[paradygmat]] w nauce) na inne skomplikowane zespoły terminów oraz wynajdywaniem nowych [[model interpretacji|modeli interpretacji]] dla starych zjawisk, którym przyporządkowane są już stare i sprawdzone modele interpretacji. |
||
Przypuszcza się, że krytyka literacka podobnie jak czytelnictwo jest na wymarciu i istnieje tylko z przyzwyczajenia z czasów, kiedy rzeczywiście miała coś do powiedzenia. |
Przypuszcza się, że krytyka literacka podobnie jak czytelnictwo jest na wymarciu i istnieje tylko z przyzwyczajenia z czasów, kiedy rzeczywiście miała coś do powiedzenia. |
||
Krytyka literacka konsekwentnie ignoruje pisarzy anty-Salonowych, takich jak [[Waldemar Łysiak|Waldemar Łysiak]]. |
|||
'''Główne kierunki najnowszej krytyki literackiej:''' |
'''Główne kierunki najnowszej krytyki literackiej:''' |
||
* [[Odczepizm]] |
* [[Odczepizm]] |
||
⚫ | |||
* [[Klapczyzm]] |
* [[Klapczyzm]] |
||
* [[Solipsyzm (krytyka literacka)|Solipsyzm]] |
* [[Solipsyzm (krytyka literacka)|Solipsyzm]] |
||
⚫ | |||
'''Zobacz też:''' |
'''Zobacz też:''' |
Wersja z 19:09, 16 lut 2006
Krytyka literacka to działalność współczesna danemu okresowi, stawiająca sobie za cel przedstawienie jak największej ilości rozbieżnych interpretacji jednego utworu, nurtu literackiego, lub trendu literackiego. Jednym z podstawowych obszarów działania krytyki jest polemika w której wszelkie rozbieżności między zdaniem swoim a oponentów tłumaczy się ograniczeniami umysłowymi oponentów, lenistwem, analfabetyzmem albo tendencyjnością. Krytyka literacka nie zajmuje się, chociaż można by przypuszczać, że się zajmuje, oceną i hierarchizacją tekstów kultury, a jedynie ustalaniem wewnętrznej hierarchi między krytykami literackimi pod pozorem dbałości o najnowsze dokonania na rynku wydawniczym.
Krytyka literacka w wysokonakładowych pismach działa jak sieć rybacka w którą łapią się co większe okazy, a płotki przelatują przez oka sieci, które należy rozumieć jako redakcyjną selekcję, jak wystrzelone z procy. Ostatecznym dla autora celem takiej krytyki jest samo odnotowanie książki w wysokonakładowym piśmie i zaistnienie w zbiorowej świadomości czytelników, niezależnie od tego co się mówi, w myśl zasady: byleby nie przekręcali nazwiska. Krytyka literacka konsekwentnie ignoruje pisarzy antysalonowych, takich jak Waldemar Łysiak.
Krytyka literacka w niskonakładowych pismach zajmuje się tłumaczeniem skomplikowanych zespołów terminów (patrz też: paradygmat w nauce) na inne skomplikowane zespoły terminów oraz wynajdywaniem nowych modeli interpretacji dla starych zjawisk, którym przyporządkowane są już stare i sprawdzone modele interpretacji.
Przypuszcza się, że krytyka literacka podobnie jak czytelnictwo jest na wymarciu i istnieje tylko z przyzwyczajenia z czasów, kiedy rzeczywiście miała coś do powiedzenia.
Główne kierunki najnowszej krytyki literackiej:
Zobacz też: